Karaciğer kitle lezyonlarının değerlendirilmesi

Abstract

Günümüzde; görüntüleme yöntemlerin yaygın olarak kullanılmasına paralel olarak tanı konulan karaciğer kitleli olgu sayısında artış gözlenmektedir. Çalışmanın amacı karaciğer kitlesi saptanan bireylerin klinik ile laboratuar özelliklerinin değerlendirilmesi ve görüntüleme yöntemlerinin ayırıcı tanıdaki etkinliklerinin saptanmasıdır. Bu çalışma 01.01.2005-15.09.2009 tarihleri arasında kliniğimize başvuran ve karaciğer kitlesi saptanan 224 hastada retrospektif olarak gerçekleştirilmiştir. Yaş, cinsiyet, tanı anında semptomatik olma, tümör belirteçleri, viral hepatit serolojileri, tanıda kullanılan görüntüleme yöntemleri değerlendirildi. Malign karaciğer kitlesi saptanan olgular daha ileri yaştaki bireylerden oluşmaktaydı, erkek cinsiyet oranı yüksekti ve hastaların büyük çoğunluğu tanı anında semptomatikti. Malign karaciğer kitlesi saptanan hastaların tümör belirteç düzeyleri benign karaciğer kitlesi saptanan olgularla karşılaştırıldığında; AFP, CEA ve CA 19.9 düzeylerinin anlamlı derecede yüksek olduğu belirlendi. Benign ve malign karaciğer kitlelerinin ayrımında USG'nin tanısal etkinliği %84, BT'nin tanısal etkinliği %82, MRI'ın tanısal etkinliği %90 olarak saptandı. Hepatoselüler karsinomlu olgularda en önemli etyolojik faktörünün kronik viral hepatitler olduğu belirlendi. HCC'li olguların çoğu yeni tanı almış, ileri evre kronik karaciğer parankim hastalıklı bireylerdi. Benign ve malign karaciğer kitleleri arasında ayırıcı tanıda; hasta yaşı, cinsiyeti, semptom varlığı, tümör belirteçleri düzeyi ve görüntüleme yöntemleri etkin kriterler olarak görünmektedir. HCC gelişiminin önlenmesi için ülkemizde, toplum taraması, aşılama, enfekte bireylerin tedavisi ve bulaşın önlenmesine yönelik etkin toplum sağlığı uygulamalarına ihtiyaç olduğunu; kronik viral hepatitli ve sirotik hastaların HCC gelişimi açısından mutlaka düzenli takip programları ile izlenmesi gerektiğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Karaciğer kitleleri, tümör belirteçleri, görüntüleme yöntemleri.

Nowadays; parallel to the widespread useage of imaging modalities, there is an increase in the number of patients diagnosed as having a liver mass. Aim of this study is to investigate clinical and laboratory proporties of patients with liver mass and the efficacy of imaging modalities in the differantial diagnosis. Study was performed retrospectively at 224 patients who applied to our clinic with the diagnose of liver mass between 01.01.2005-15.09.2009. Age, sex, being symptomatic at the time of diagnosis, tumor markers, viral hepatitis serology and imaging modalities used in the diagnosis were invastigated. Malignant liver mass determined patients were older, percentage of male sex was higher and most of the patients were symptomatic at the time of diagnosis. Levels of AFP, CEA and CA 19.9 were meanigfuly higher at malignant liver mass determined patients when compared with benign liver mass determined patients. The diagnostic accuracy of USG was 84%, CT was %82 and MRI was 90% at the differantial diagnosis of malignant and benign liver masses. Most leading ethiologic factor of HCC was chronical viral hepatitis. Most of the patients with HCC were newly diagnosed, advanced stage chronical liver parenchymal disease cases. Age, sex, being symptomatic at the time of diagnosis, levels of tumor markers and imaging modalities are seemed to be efficient criterions in the differantial diagnosis of benign and malignant liver masses. We thought that; for preventation of HCC development, there is a need of efficient public health practice in our country for community scanning, vaccinization, treatment of infected patients and preventation of viral transmission; cirhotic and chronical viral hepatitis infected patients must be chased for devolepment of HCC with reguler folow-up programs.Key Words: Liver masses, tumor markers, imaging modalities.