Urge inkontinans ve mikst inkontinansta biofeedback pelvik taban kas eğitimi ve antikolinerjik ilaç tedavisinin karşılaştırmalı etkinliği

Abstract

Bu çalışmada, biofeedback pelvik taban kas eğitimi ve antimuskarinik ilaçların urge ve mikst üriner inkontinanslı hastalardaki tedavi etkinliğini araştırdık. Bu amaçla, Ocak 2007-Temmuz 2009 tarihleri arasında kliniğimizde urge ve mikst üriner inkontinans tanısı almış hastalara detaylı anamnez, basit nörolojik muayene, 3 günlük işeme günlüğü, tam idrar tetkiki, EQ-VAS, UDI-6 ve IIQ-7 yaşam kalite ölçekleri sorgulaması ve ürodinamik tetkik yapıldı. 20 kişilik hasta grubuna biofeedback pelvik taban kas eğitimi ve 20 kişilik diğer gruba da antimuskarinik ilaç tedavisi (Tolterodin 2 mg, 2×2mg) 16 hafta süreyle uygulandı. Basit nörolojik muayene ve tam idrar tetkiki dışında tedavi öncesi yapılan tetkikler, 16 haftalık tedavi sonrasında da tekrarlandı. Her iki grupta da tedavi sonrası istatistiksel olarak anlamlı değişiklikler bulundu. Bu değişiklikler kaçırma epizodu sayısında azalma; EQ-VAS, UDI-6, IIQ-7 yaşam kalite ölçeklerinde düzelme; maksimum mesane kapasitesinde ve ilk idrar hissinde artış olarak belirlendi. Tedavi bitiminde biofeedback grubu ve antimuskarinik grubu arasında tüm parametreler açısından fark bulunamadı. Sonuç olarak; urge üriner inkontinans ve mikst üriner inkontinans tedavisinde antimuskarinik ilaç tedavisi ve biofeedback pelvik taban kas eğitiminin etkili ve güvenilir tedavi yöntemleri olduğunu düşünmekteyiz.

In this study, we investigated the efficacy of biofeedback pelvic base strain education and anti-muscarinic drug therapy for treatment of urinary urge incontinence and mixed urinary incontinence. For this purpose, between January 2007-July 2009, we performed simple neurologic examination with detailed anamnesis, 3-day-diary of micturition, complete automatic urinary examination, EQ-VAS, UDI-6 and IIQ-7 life quality scales screening and urodynamical examinations in patients who applied to our department with diagnoses of urinary urge incontinence and mixed urinary incontinence. One group with 20 patients received biofeedback pelvic base strain education whereas the other group received anti-muscarinic drug therapy (Tolterodin 2 mg, 2×2mg) for 16 weeks. Except simple neurologic examination and complete automatic urinary examination, all the examinations were repeated after 16 weeks of treatment. Statistically significant changes were recorded in both groups after their therapies. Decreased number of incontinence episodes, improvement of EQ-VAS, UDI-6 and IIQ-7 life quality scales, increased maximum bladder capacity, increased first sensation of urination were recorded among these significant changes. At the end of their therapies, there were no significant difference recorded between biofeedback group and antimuscarinic group in terms of all parameters. In conclusion, biofeedback pelvic base strain education and anti-muscarinic drug therapy are both comparably effective and trustable in treating urinary urge incontinence and mixed urinary incontinence.