Vertebral fraktürlerin ayırıcı tanısında difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme

Abstract

ÖZET Difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) imaj kontrastının suyun mikroskopik hareketine bağlı olarak belirlendiği bir MR görüntüleme tekniğidir. DAG ile travmatik ve patolojik kompresyon fraktürlerinin ayırımında standart Tl ve T2 ağırlıklı MR görüntülerine ek bilgiler elde edilebilmektedir. Çalışmamızın amacı, sık karşılaşılan bir ikilem olan akut kompresyon fraktürlerinin ayırımında DAG'nin tanı değerini araştırmaktır. Çalışma grubu direkt grafilerinde en az bir vertebrasında yükseklik kaybı görülen, 22 'si erkek, 10'u ise kadın 32 hastadan oluşmaktadır. 32 hastadaki yükseklik kaybı olan 47 vertebra, 12'si travmatik, 16'sı enfeksiyöz ve 19'u tumoral olmak üzere üç grupta prospektif olarak incelendi. Tüm olgularda kesin tanı cerrahi, klinik ve kontrol radyolojik incelemeler ile doğrulandı. Hastalara ilk olarak sırasıyla sagittal planda yağ baskılanan T2 ağırlıklı turbo spin eko sekansı ve Tl ağırlıklı spin eko (SE) sekansı uygulandı. DAG için gradient eko sekansı (PSIF) kullanıldı. Kalitatif değerlendirmede; her üç sekansta vertebral lezyonların sinyal intensite karakteristikleri ve infiltrasyon şekilleri ile paravertebral yumuşak doku kitlesi, vertebra dorsal konturunda elevasyon ve pediküler uzanım olup olmadığı incelendi. Kantitatif değerlendirmede fraktür alanı ve vertebra korpusundan ölçülen sinyal intensiteleri ile kontrast ve kontrast-gürültü oranları her sekans için ayrı ayrı olarak hesap edildi. DAG'de travmatik vertebral fraktürlerin 3'ü dışında hepsi normal kemik iliği ile karşılaştırıldığında hipointens olarak bulundu. Bu üç vertebra izointens olarak 65değerlendirildi. Enfeksiyon ve tümör grubunda izointensite tanımlanan sırasıyla 2 ve 4 lezyon saptandı. Bu iki grupta diğer tüm vertebral fraktürler normal vertebra korpusu ile karşılaştırıldığında hiperintens olarak tanımlandı. Gruplar arasında Tl ağırlıklı SE ve yağ baskılanan T2 ağırlıklı TSE sekansdaki kalitatif sinyal intensiteleri, kontrast ve kontrast gürültü oranları açısından anlamlı fark saptandı. DAG'de lezyonlann sinyal intensite karakteristikleri, kontrast ve kontrast-gürültü oranlan yönünden travma ile enfeksiyon ve travma ile tümör grupları arasında anlamlı farklılık bulundu (p<,000). Buna karşılık enfeksiyon ile tümör grupları arasında belirtilen kriter yönünden anlamlı farklılık tanımlanmadı (p>0,5). Sonuç olarak; akut travmatik ve infıltratif vertebral fraktürler DAG'de farklı sinyal intensite karakteristikleri ile ayrılabilir. Ancak tumoral ve enfeksiyöz vertebral lezyonlann ayırıcı tanısı için morfolojik bulgulann sinyal karakteristikleri ile birlikte değerlendirilmesine ihtiyaç vardır. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar difüzyon ağırlıklı MR görüntülemenin kemik iliği patolojilerindeki geleceği açısından ümit vericidir. Ancak daha geniş serilerde ve farklı patoloji gruplarında uygulanması DAG'nin kemik iliği lezyonlanndaki tanı değerini ortaya koyacaktır. 66

SUMMARY DIFFUSION WEIGHTED MAGNETIC RESONANCE IMAGING IN DISCRIMINATION OF VERTEBRAL FRACTURES Diffusion weighted imaging (DWI) is an MR imaging technique in which contrast within the image is based on microscopic motion of water. DWI provides additional information that is not available on standart Tl and T2 weighted MR images in differentiation of traumatic and infiltrative vertebral lesions. The purpose of our study is to assess the diagnostic value of DWI in differentiation of acute compression fractures which is a common dilemma. The study group consisted 32 patients (22 man, 10 woman) who had height loss in at least one of their vertebral bodies on their plain radiograms. 32 patients' 47 vertebras were grouped as 12 traumatic, 16 infectious and 19 tumoral and were evaluated in a prospective manner. Initially, Tl weighted SE, and fat suppressed T2 weighted TSE sequences were applied in sagittal plans. A gradient echo sequence (PSIF) was performed for diffusion weighted imaging (DWI). In qualitative evaluation; signal intensity characteristics of vertebral lesions, infiltration types and presence of paravertebral soft tissue, elevetion of the dorsal contour and pedicular extention were noted. In quantitative analysis contrast and contrast-noise ratios were calculated after the signal intensities of fracture area and normal bone marrow were measuerd for all lesions at each sequence. At DWI when compared to normal bone marrow all traumatic vertebral compression fractures were hypointense except 3 cases which showed isointensity. İsointensity were 67detected in 2 and 4 lesions in infection and tumor groups respectively. In these groups remaining fractures were hyperintense compared to normal vertebral bodies. At Tl and fat suppressed T2 weighted sequences there were no significant difference between the pathology groups according to qualitative signal intensity characteristics, contrast and contrast-noise ratios. At DWI the difference in qualitative signal intensity characteristics, contrast and contrast-noise ratios between trauma-infection and trauma- tumor groups were significant.(p<,000) whereas tumor and infection groups did not have any significant difference when the above mentioned criteria were taken into consideration (p>0,5). In conclusion, acute traumatic and infiltrative vertebral fractures can be differentiated with their different signal characteristics at DWI. However, signal intensity characteristics should be evaluated with morphological findings for the differentiation of tumoral and infectious lesions. Findings obtained in our study are promising for the future of DWI in bone marrow pathologies. However further bone marrow diffusion studies which will be conducted in larger and various patient populations, will expose the diagnostic value of DWI in bone marrow lesions. 68