Non-operatif veya operatif tedavi uygulanmış önkol çift kemik kırıklı çocuklarda radial eğim ve lokalizasyon ile önkol rotasyon ilişkisinin değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Retrospektif olarak yapılan bu çalışmada non-operatif tedavi (Grup 1) 12 ve operatif tedavi (Grup 2) uygulanmış 14 önkol çift kemik diyafız kırıklı toplam 26 çocuk olgular, Price ve ark.' nın klinik skalası ile Schemitsch ve Richards' m radial eğim ve lokalizasyon için tanımladıkları radyolojik yöntem kullanılarak değerlendirildi. Çalışmamızda Grup 1 ve Grup 2 çocuk hasta grubunda maksimum radial eğim ve maksimum radial eğim lokalizasyon değerlerini ölçtük. Maksimum radial eğim ve maksimum radial eğim lokalizasyon değerlerini, Grup 1 ve Grup 2' deki olguların sağlam ile kırık kolda karşılaştırdığımızda anlamlı fark olmadığını saptadık (p > 0.05). Bu değerlerin Grup 1 ve Grup 2' deki çocuklarda önkol rotasyonu ile ne kadar ilişkili olduğunu saptamaya çalıştık. Amacımız, çocuklarda önkol çift kemik kırık sonrası ileride oluşabilecek olası rotasyon kısıtlılığını daha önceden belirlemekti. Tedavi sonrası rotasyon kısıtlılığı gelişen olgularımızın sayısının az olması önkol rotasyon limitlerini ortaya koymamıza engel olmuştur. Çocukların önkol çift kemik kırıklarında, non-operatif veya operatif tedavi uygulanırken, sağlam ve kırık koldaki radial eğim ve lokalizasyon değerlerine dikkat edilmelidir. Sağlam tarafa yakın değerler elde edildiğinde radial eğim farkından kaynaklanacak önkol rotasyon kısıtlamaları en aza indirilebilir. Bu nedenle, çocuklarda her yaş grubunda ortalama MRE ve MREL değerlerinin bilinmesi ve önkol çift kemik kırıklarından sonra ölçülerek rutin işleme konulması önerilmektedir. 64

THE EVALUATION OF THE RELATIONSHIP OF FOREARM ROTATION WITH THE MAGNITUDE OF RADIAL BOWING AND THE LOCALIZATION OF MAXIMAL RADIAL BOWING IN CHILDREN WHO WERE TREATED WITH OPERATIVELY OR NON-OPERATIVELY DUE TO A FOREARM FRACTURE OF BOTH BONES SUMMARY In this retrospective study, a total of 26 children -12 (Group 1) nonoperatively treated and 14 (Group 2) operatively treated- were evaluated with the scale of Price et al. by using the radiological method of Schemitsch and Richards. In our study, we measured the maximal radial bowing and the localization of maximal radial bowing for Group 1 and Group 2 patient groups. We couldn't find any statistically significant result when we compared the injured and normal side maximal radial bowing and the localization of maximal radial bowing (p > 0.05) in both groups. We tried to evaluate the relationship of these values with forearm rotatiton in Groupl and Group 2 patients. Our aim was to estimate tha future forearm rotatiton limitation. The number of patient with limited forearm rotation after the treatment was so low that we could not determined the limits of forearm rotation. 65During the treatment of child forearm fractures of both bones, either operatively or non-operatively the values of radial bowing and the localization of maximal radial bowing must be carefully noted for both normal and fractured forearms. If we can obtain values close to the normal side, forearm rotation limitations due to differences of radial bowing can be prevented. Because of this the mean values of radial bowing and localization of maximal radial bowing must be known in all age groups in children and must be measured and used routinely after forearm fractures of both bones. 66