Piperasilin/tazobaktam ve meropenem antibiyoterapi etkinliklerinin çoğul dirençli ve duyarlı Pseudomonas aeruginosa ile oluşturulan deneysel ikili APSE modelinde karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Hastane infeksiyonları morbidite ve mortalitesinin yüksek olması, hastanede kalış süresini uzatması ve yüksek tedavi maliyeti nedeniyle önemli bir sağlık sorunudur. Hastane infeksiyonu etkenleri arasında P. aeruginosa önemli bir yere sahiptir. P. aeruginosa pek çok antibiyotiğe yapısal olarak direnç gösteren, özellikli bir patojendir. Piperasilin/tazobaktam ve meropenem P. aeruginosa kökenlerine etkili antibiyotiklerdir. Ancak indüklenmiş veya dereprese kromozomal AmpC beta-laktamazların salimim, OprD proteininin kaybedilmesi, MexA-MexB-OprM, MexE-MexF-OprN gibi dışa atım pompalarının aşın çalışması veya kazanılmış beta-laktamaz enzimleri ile P. aeruginosa kökenleri çoğul dirençli hale gelebilir. Bu çalışmada 2002 temmuz ayında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde yatan ve CDC kriterlerine göre hastane infeksiyonu tanısı alan bir hastanın kan kültüründen izole edilen çoğul dirençli P. aeruginosa ile NCCLS 'in öngördüğü duyarlı standart ATCC 27853 P. aeruginosa kökenleri kullanılarak ikili uyluk abse modeli gerçekleştirilmiştir ve piperasilin/tazobaktam ile meropenemin bu kökenlere karşı etkinliği araştırılmıştır. Antibiyotik almayan, piperasilin/tazobaktam ve meropenem tedavisi alan olmak üzere üç grup oluşturulmuştur. Her bir grupta yedi rat olmak üzere toplam 21 rat üzerinde, çoğul dirençli köken sağ uyluğa ve standart köken ise sol uyluğa yerleştirilmiştir. Buna göre her bir gram apse başına düşen koloni sayılan Log 10 CFU cinsinden, standart ve çoğul dirençli köken için sırasıyla kontrol grubunda 6.57±0.01 ve 6.57±0.02, piperasilin/tazobaktam grubunda 6.32±0.02 ve 6.33±0.01, meropenem grubunda ise 5.16±0.07 ve 5.17±0.08 olarak bulunmuştur. Yine apse ağırlıklan gram cinsinden, standart ve çoğul dirençli köken için 54sırasıyla kontrol grubunda 0.34±0.01 ve 0.34±0.01, piperasilin/tazobaktam grubunda 0.28±0.01 ve 0.29±0.02, meropenem grubunda 0.07±0.02 ve 0.08±0.02 olarak saptanmıştır. Bu veriler, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında piperasilin/tazobaktam ve meropenemin standart ve dirençli kökene etkili olduğunu (p<0.05), ancak dirençli kökenle oluşan apselerde piperasilin/tazobaktam' in meropenem kadar başarılı olmadığını göstermektedir. Sonuç olarak, P. aeruginosa gibi bakterilerde direnç mekanizmalarının ve beta- laktamazlann evrimi hızla devam etmektedir. Artan direnç oranlan ve antibiyotik seçeneklerinin kısıtlılığı göz önüne alındığında, çoğul dirençli bakterilerle oluşan infeksiyonlann sürveyansı, hastane infeksiyonlanmn yayılımımn önlenmesi, geniş spektrumlu antibiyotiklerin gereksiz kullanımının sınırlanması en önemli tedbirler olarak ortaya çıkmaktadır. Anahtar Kelimeler: Meropenem, Piperasilin/tazobaktam, Pseudomonas aeruginosa, Deneysel Apse. 55

ASSESMENT OF MEROPENEM VERSUS PIPERACILLIN/TAZOBACTAM IN RATS WITH EXPERIMENTAL THIGH ABSCESS MODEL DUE TO MULTIDRUG RESISTANT AND SENSITIVE PSEUDOMONAS AERUGINOSA STRAINS SUMMARY Hospital infections are important health care problems all over the world, because of their high morbidity and mortality, prolonging the time of hospitalization and increasing the cost of treatment. Pseudomonas aeruginosa is a significant pathogen intrinsically resistant to many antibiotics. Piperacillin/tazobactam and meropenem have activity against P. aeruginosa isolates. However expression of the choromosomal AmpC beta-lactamase, whether inducible or derepressed, lack of OprD protein, upreğulation of MexA-MexB-OprM and MexE-MexF- OprN mediated multi-drug efflux pomp or acquired beta-lactamases cause multiresistant P. aeruginosa isolates. In this experimental model, the antibacterial efficacies of piperacillin/tazobactam and meropenem were investigated against a sensitive P. aeruginosa ATCC 27853 and a multi drug resistant P. aeruginosa isolated in the blood culture of a patient with nosocomial infection. Totally 21 rats were randomly grouped for piperacillin/tazobactam therapy group, meropenem therapy group and a control group receiving no antibiotics. Two abscesses were provoked on thighs of each rat, one at the right with standard P. aeruginosa ATCC 27853 and the other at the left with multi-resistant P. aeruginosa. The 56colony counts from the abscesses in log 10 CFU per gram of control group were 6.57± 0.01 and 6.57± 0.02; of piperacillin/tazobactam group were 6.32± 0.02 and 6.33+ 0.01; of meropenem group were 5.16+ 0.07 and 5.17± 0.08 for multi-resistant P. aeruginosa and a sensitive P. aeruginosa ATCC 27853 respectively. The weights of the abscesses material were 0.34± 0.01 and 0.34± 0.01 in the control group; 0.28± 0.01 and 0.29+ 0.02 in the piperacillin/tazobactam group; 0.07+ 0.02 and 0.08+ 0.02 in the meropenem group for multi- resistant P. aeruginosa and a sensitive P. aeruginosa ATCC 27853 respectively. These data show that both meropenem and piperacillin/tazobactam were effective against multi-drug resistant and sensitive P. aeruginosa; however meropenem was more effective than piperacillin/tazobactam against multi-drug resistant P. aeruginosa. In conclusion, emergence of multi-drug resistance and beta-lactamases by P. aeruginosa strains is an increasing reality. With increasing resistance rates, the choice of therapy is frighteningly limited, surveillance and preventing dissemination of nosocomial infections, elimination of the unnecessary use of broad spectrum antibiotics seem as the most important precautions to perform. Key Words: Meropenem, Piperacillin/tazobactam, Pseudomonas aeruginosa, Experimental abscess. ; 57