Madde kullanan ve kullanmayan üniversite öğrencilerinin psikolojik dayanıklılık düzeylerinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, madde kullanan ve kullanmayan üniversite öğrencilerinin psikolojik dayanıklılık düzeyleri incelenmiştir. Betimsel araştırma modelinin uygulandığı araştırmanın örneklemi, Antalya ili Akdeniz Üniversitesi'nde dört yıllık lisans programlarına devam eden 546 üniversite öğrencisinden oluşmuştur. Araştırmada veri toplamak için, Maddi ve Khoshaba (2001) tarafından geliştirilen Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği ve Yılmaz ve Türkkahraman (2014) tarafından geliştirilen Madde Kullanım Anketi ile Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır.Madde kullanan ve kullanmayan üniversite öğrencilerinin psikolojik dayanıklılıkları arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, demografik değişkenlere göre incelendiğinde, yalnızca devam ettikleri fakültelere göre anlamlı farklılık göstermiştir. Madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, maddeyi ilk deneme nedenlerine ve ilk deneme yaşına göre anlamlı farklılık göstermemiştir. Madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, maddeyi kullanma ortamlarına göre anlamlı farklılık göstermiştir. Okulda madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, araştırmada sorulan diğer tüm ortamlarda kullanan öğrencilere göre yüksek bulunmuştur. Maddeyi okulda kullanan öğrencilerin ve eğlence/kafe ortamlarında kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, evde ve arkadaşlarının evinde kullanan öğrencilere göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, kullanmaya devam etme nedenlerine göre anlamlı farklılık göstermiştir. Arkadaşları arasında dışlanmamak için kullanmaya devam eden öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, sorulan diğer tüm nedenlerden dolayı kullanmaya devam eden öğrencilere göre düşük bulunmuştur. Sorunlarını unutmak için madde kullanmaya devam eden öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, eğlenmek için, bırakamadığı için ve diğer nedenlerden dolayı kullanmaya devam eden öğrencilere göre anlamlı derecede düşük olduğu bulunmuştur

In this research, the resiliency of substance-user and non-user undergraduate students was investigated. Descriptive research model was applied and the sample group consisted of 546 under-graduate students in 4 years period undergraduate programmes in Akdeniz University in Antalya. Resiliency scale which was developed by Maddi and Khoshaba (2001), substance-use questionnaire which was adapted from Yılmaz and Türkkahraman (2014) and personal information form developed by researcher were used for data collection. There was no significant difference between resiliency of substance-user and non-user students. All demographic variables proved no significant difference except for educational back-ground. The resiliency of substance-user students proved no significant difference related to the first motivation to use substance and the age of first substance-use. There was a significant difference between the resiliency of substance-user students related to the substance-use places. It was found that the students using substance at school had a higher resiliency compared to the students using substance at other places. Students using substance at school and at entertainment places had significantly higher resiliency compared to the students using substance at home and friend's home.A significant difference was found on the resiliency of substance-user students related to the reasons to keep on substance-use. Students using substance for not being excluded by friends had a lower resiliency compared to all other reasons. Students using substance to forget problems had significantly lower resiliency compared to the students using substance to have fun, for not being able to quit and due to other reasons.