2001-2011 yılları arasında ESOGÜ Tıp fakültesi adli tıp anabilim dalı tarafından otopsisi yapılan intihar vakalarının araştırılması

Abstract

İnsanlık tarihi boyunca toplumlarda farklı sıklıkla görülen intihar olayları, sadece ruh sağlığı uzmanlarını ilgilendiren bir konu olmayıp, evrensel bir sorundur. Çalışmamızda, Eskişehir ilinde 2001-2011 yılları arasında meydana gelen ve Anabilim Dalımız tarafından otopsisi yapılan toplam 399 olgunun sosyodemografik özellikleri, intihar şekilleri, intihar edilen zaman dilimleri, intihar edilen mekan risk faktörler analiz edilmiştir. Çalışmamızdaki 399 olgunun % 71,4'ünün erkek (n=285), %28,6'sının kadın (n=114) olduğu, erkek/kadın oranın 2,5 olduğu saptanmıştır. Olguların en küçüğünün 16, en büyüğünün 71 yaşında olduğu, olguların %7,5'sının (n=31 kişi) 18 yaş ve altındaki çocuklar olduğu, olguların % 9'unun (n=36 kişi) 65 yaş ve üzerinde olduğu, en yaşlı kişinin de 71 yaşında olduğu belirlenmiştir. Medeni durum açısından intihar eden olguların 207'si (% 51.9) evli, 145'i (% 36.3) bekar, 32'sinin (% 8.0) eşi ölmüş, 15'i (% 3.8) boşanmış durumdadır. olguların % 53'ünün (n=183) aktif çalışma hayatında olmadığı saptandı. Olguların % 61,9'unun (n= 247) ası yöntemiyle, % 14,3'ünün (n= 57) ateşli silah ile, % 10,8'inin (n=43) yüksekten atlayarak, % 8,8'inin (n=35) toksik madde ile, % 2,7'sinin (n= 11) suya atlayarak, % 1,5'inin (n=6) tren yoluna atlayarak intihar ettiği belirlenmiştir. 168 olgunun (% 42,1) intihar mektubu, sms veya sosyal paylaşım siteleri aracılığıyla intihar notu bıraktığı saptandı. Aktif çalışma hayatında olmamanın en fazla görülen risk faktörü olduğu belirlenmiştir. Dolayısıyla istihdamın arttırılması ve işsizliğin azaltılmasının intihar oranını önemli ölçüde azaltacağı düşünülmektedir. Özelikle kadın istihdamının arttırılması ile kadın intiharlarının azalacağı, intihar girişimi öyküsü olan veya kendisindeki ruhsal rahatsızlık nedeniyle intihara yatkın olan kişilerin takipleri sağlanmalıdır. Bu amaçla psikiyatri servislerinin, başta hekim sayısı olmak üzere yardımcı sağlık personeli ve alt yapı hizmetlerinin geliştirilmesi gerekir.

Suicides which are seen in a different frequency in the communities throughout the history of humanity, not an issue that concern only mental health professionals, it is a universal problem. in this study, sociodemographic characteristics, suicide styles, suicide time zones, risk factors of suicide places of 399 cases which were happened between the years 2001-2011 and conducted the autopsy by our department were analyzed. In the study, 71,4% are male (n:285), 28,6% are female (n:114) of 399 suicide cases and male/female ratio is found as 2,5. The youngest case is 16 years old and the oldest case ise 71 years old. 7,5% of cases (n:31) were found as 18 years old and under, %9 of cases (n:36) were found 65 years old and over. 207 cases (51,9%) are married, 145 cases (36,3%) are single, 15 cases (3,8) are divorced and 32 cases (8%) are widowed. 53% of cases (n:183) were found out of active working life. 61,9% (n:247) were found hanging, 14,3% (n:57) were found gunshot injury, 10,8% (n:43) were found high jump injury, 8,8% (n:35) were found taking toxic substances, 2,7% (n:11) were found drowning, 1,5% (n:6) were found jumping over the rail as a suicide method. It was determined that 168 cases (42,1%) left suicide note with sms or social networks. Not being in active working life was found to be the most common risk factor. Thus it is expected to reduce the suicide rate by increasing the rate of employment and reducing unemployment. Especially female suicide should be reduced by increasing women's employment and cases with a history of suicide attempt or mental illness should be followed. For this purpose, psychiatric services need to be developed related with the number of physicians, support healthcare personals and infrastructure services.