Tendon yapışıklığını önlemede adezyon bariyerlerinin etkisi ve karşılaştırılması.

Abstract

Tendon cerrahisinde tartışılan ya da yanıt aranan soruların altında yatan en büyük endişe, neredeyse kaçınılmaz gibi görünen skar dokusu ve yapışıklık oluşumudur. Bu çalışmanın amacı primer tendon onarımı sonrası oluşan yapışıklıklarda adezyon bariyerlerinin etkisini incelemek ve birbirleriyle karşılaştırmaktır.Çalışmada, 20 adet erkek erişkin Wistar Albino sıçan kullanıldı. Ekstremiteler bilateral kullanılarak, 40 gastroknemius tendonu çalışmaya dahil edildi. Grup I (sham grubu)'de tendon kılıfı insize edilerek, gastroknemius tendonu eksplore edildi. Grup II (kontrol grubu)'de parsiyel kesi sonrası primer tendon onarımı yapılarak, adezyon modeli oluşturuldu. Grup III'te tendon onarım bölgesine hyalobariyer jel uygulandı. Grup IV'te tendon onarım bölgesinde tendon etrafına dairesel olarak seprafilm, Grup V'te interceed sarıldı. 28. günün sonunda, sıçanlar sakrifiye edilerek makroskopik ve histopatolojik değerlendirmeler yapıldı.Makroskopik ve histopatolojik bulgular uyumlu bulundu. En fazla yapışıklık kontrol grubu olan Grup II'de görüldü. Tedavi grupları olan Grup III, IV ve V'in makroskopik ve histopatolojik yapışıklık düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede azalmış bulundu (p<0,05). Tedavi gruplarının birbirleriyle karşılaştırılmalarında anlamlı bir fark bulunmadı.Bu sonuçlara göre; primer tendon onarımı sonrası gelişen yapışıklıklarda, hyalüronik asit inflamasyonu azaltarak, seprafilm ve interceed çevre bağ dokudan fibroblast göçünü azaltarak, daha düzgün bir tamir hattı sağlayarak yapışıklık oluşumunu azaltmaktadır. Etkinlikleri arasında fark saptanmadığından geniş bir seçim yelpazesi ile klinik uygulamalarda kullanılabilir.

Supreme concern underlying either at issue or questions to be answered in tendon surgery is scar tissue or creation of adhesions seeming almost inevitable. Aims of this study are to observe the effects of adhesive barriers on adherences formed after primer tendon treatment and to compare them with each other.In this study, 20 Wistar Albino mature male rats have been used. By using bilateral, extremities and 40 gastrocnemius tendons have been included into the work. In Group I (sham group), gastrocnemius tendon has been explored by insizing the tendon casing. In group II (control group), after partial laceration, an adhesive model has been created by repairing primer tendon. In group III, hyalobarrier gel has been applied around tendon repair field. In group IV, seprafilm has been wrapped around the tendon circularly. In group V, interceed has been wrapped around tendon circularly. At the end of 28th day, after killing the rats, macroscopic and histopathological evaluations have been made.Macroscopic and histopathological findings have been evaluated as compatible. The most adhesion has been seen in group II, control group. In group III, IV and V which are treatment groups, macroscopic and histopathological adhesion extents have been found visibly descended in comparison with control group (p<0,05). Nothing has been found in comparisons between treatment groups.According to these results, in adhesions formed after primary tendon treatments, hyaluronic acid is reducing adhesion formation by reducing inflammation, by reducing fibroblast move from seprafilm and interceed ligament and by providing more favorable treatment route. Because, no difference has been sustained between their activities, they can be used in clinical applications with a big scale of choosing.