Proksimal femoral antirotasyon çivisi ile tedavi edilmiş stabil ve anstabil ekstrakapsüler proksimal femur kırıklı hastaların postoperatif sonuçlarının karşılaştırması

Abstract

Bu çalışmanın amacı; kliniğimizde kırıkları PFN-A ile tedavi edilen ekstrakapsüler proksimal femur kırıklarının stabil ya da anstabil olmasının cerrahi tedavinin sonucunu etkileyip etkilemediğini ortaya koymaktır.Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı?nda, Ocak 2010 ile Ocak 2012 tarihleri arasında, ekstrakapsüler proksimal femur kırığı (intertrokanterik ve subtrokanterik femur kırıkları) tanısı alan 61 hasta incelendi.Çalışmaya alınan 61 olgunun 27 (%44,3)?si erkek, 34 (%55,7)?ü kadındı. Çalışmadaki yaş ortalaması 74,03 idi. En genç olgu 41,en yaşlı olgu 92 yaşındaydı.Çalışmaya alınan tüm hastalar, kırıkları ameliyat sırasında stabil hale getirilmiş ve stabil pozisyonda tespit edilebilmiş (Grup 1) ve kırıkları ameliyat sırasında stabil hale getirilememiş (Grup 2) ve stabil pozisyonda tespit edilememiş olgular olmak üzere 2 gruba ayırıldı. Daha sonra her iki grup mobilizasyon kapasitesi, aktivite dereceleri, kaynama süreleri, radyolojik kriterler, fonksiyonel sonuçlar, mortalite, travmanın şiddeti, travma ile cerrahi arasında geçen süre, kanama miktarı, transfüzyon ihtiyacı, preoperatif ve postoperative hemoglobin değerleri, komplikasyonlar, yandaş hastalıklar, yaş, cinsiyet, Salvati-Wilson kalça skorlaması ve ek kırık varlığı açısından karşılaştırıldı.Poliklinik kayıtlarına göre her olgunun postoperatif mobilizasyon ve aktivite durumunun, kırık öncesindeki durumuna kavuşup kavuşamadığı değerlendirildi. Postoperatif son mobilizasyon düzeyine kavuşma ve eski aktiviteye dönüş zamanları kayıt edildi. Radyolojik kaynama zamanları değerlendirildi. Tüm olgulara Salvati-Wilson kalça fonksiyon 63değerlendirme anketi uygulandı. Çalışmaya katılan hastalarda postoperatif eski aktiviteye dönüş zamanının ameliyat sırasında grup 2?deki olgularda, peroperatif grup 1?deki olgulara göre daha uzun olduğu bulundu. Preoperatif ve postoperatif Salvati-Wilson skorları farkı karşılaştırıldığında grup 1?deki olgularda farkın daha az olduğu bulundu. Anahtar kelimeler: Proksimal Femoral Çivi Antirotasyon, intertrokanterik femur fraktürü, mobilizasyonBu çalışmanın amacı; kliniğimizde kırıkları PFN-A ile tedavi edilen ekstrakapsüler proksimal femur kırıklarının stabil ya da anstabil olmasının cerrahi tedavinin sonucunu etkileyip etkilemediğini ortaya koymaktır.Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı?nda, Ocak 2010 ile Ocak 2012 tarihleri arasında, ekstrakapsüler proksimal femur kırığı (intertrokanterik ve subtrokanterik femur kırıkları) tanısı alan 61 hasta incelendi.Çalışmaya alınan 61 olgunun 27 (%44,3)?si erkek, 34 (%55,7)?ü kadındı. Çalışmadaki yaş ortalaması 74,03 idi. En genç olgu 41,en yaşlı olgu 92 yaşındaydı.Çalışmaya alınan tüm hastalar, kırıkları ameliyat sırasında stabil hale getirilmiş ve stabil pozisyonda tespit edilebilmiş (Grup 1) ve kırıkları ameliyat sırasında stabil hale getirilememiş (Grup 2) ve stabil pozisyonda tespit edilememiş olgular olmak üzere 2 gruba ayırıldı. Daha sonra her iki grup mobilizasyon kapasitesi, aktivite dereceleri, kaynama süreleri, radyolojik kriterler, fonksiyonel sonuçlar, mortalite, travmanın şiddeti, travma ile cerrahi arasında geçen süre, kanama miktarı, transfüzyon ihtiyacı, preoperatif ve postoperative hemoglobin değerleri, komplikasyonlar, yandaş hastalıklar, yaş, cinsiyet, Salvati-Wilson kalça skorlaması ve ek kırık varlığı açısından karşılaştırıldı.Poliklinik kayıtlarına göre her olgunun postoperatif mobilizasyon ve aktivite durumunun, kırık öncesindeki durumuna kavuşup kavuşamadığı değerlendirildi. Postoperatif son mobilizasyon düzeyine kavuşma ve eski aktiviteye dönüş zamanları kayıt edildi. Radyolojik kaynama zamanları değerlendirildi. Tüm olgulara Salvati-Wilson kalça fonksiyon 63değerlendirme anketi uygulandı. Çalışmaya katılan hastalarda postoperatif eski aktiviteye dönüş zamanının ameliyat sırasında grup 2?deki olgularda, peroperatif grup 1?deki olgulara göre daha uzun olduğu bulundu. Preoperatif ve postoperatif Salvati-Wilson skorları farkı karşılaştırıldığında grup 1?deki olgularda farkın daha az olduğu bulundu. Anahtar kelimeler: Proksimal Femoral Çivi Antirotasyon, intertrokanterik femur fraktürü, mobilizasyon

Aim of this study is to compare the outcomes of patients with stable and unstable extracapsular proximal femur fractures treated using proximal femoral nail-antirotationimplant.Sixty one patients with extracapsular proximal femur fractures (intertrochanteric and subtrochanteric) who underwent surgical stabilization using PFN-A in Trakya University Faculty of Medicine Department of Orthopaedics and Traumatology between January 2010 and January 2012 were included in the study. Study group was consisted of 27 male (44,3%) and 34 female (55,7%) patients. Mean age of the patients was 74,03 (41-92).The patients in the study group were divided into 2 groups regarding to postoperative fracture stability. These 2 groups were were evaluated statistically using mobilization capacity, time of regaining the prefracture activity level, osseous union time, radiological classification, functional scores, mortality, trauma severity, the duration between trauma and surgery, intraoperative blood loss, amount of blood transfusion, preoperative hemoglobin levels, complications, comorbid chronic diseases, age, gender, accompanying fractures and SalvatiWilson hip scores. Statistically significant differences were found between 2 groups in terms of reagining the prefracture activity level. There was no statistically significant difference between 2 65groups regarding preoperative and postoperative Salvati-Wilson scores. A statistically significant difference was present between the difference of preoperative and postoperative Salvati-Wilson scores in 2 groups. The difference between preoperative and postoperative Salvati-Wilson scores was lower in Group 1. Keywords: Proximal Femoral Nail Antirotation, intertrochanteric femur fracture,mobilization