The Relation between the real and the ideal in the odes of John Keats

Abstract

oz Gerçek ile İdealin arasındaki ilişki Zohreh Moghimi İngiliz Edebiyatı yüksek Lisans Tez yöneticisi: Prof. Dr. Sema Kormalı Haziran, 1994 İngiliz edebiyatı Romantik döneminin ikinci kuşak şairlerinden John Keats'in kısa hayatının en verimli yılları, ölümünden iki. yıl öncesine rastlar. En başarılı şiirlerinden sayılan `Ode to Psyche`, `Ode to a Nightingale`, `Ode on a Grecian Urn`, `Ode on Melancholy` ve `To Autumn`u 1819'da, yani verem hastalığının iyice ilerlediği yılda yazmıştır. Bu nedenle, önceki şiirlerinde de kullandığı insan hayatının kısalığı, ölümsüzlüğe ve mükemmelliğe duyulan özlem gibi konular bu şiirlerinde daha da belirgin olarak göze çarpmaktadır. İnsanın gerçek ve düş arasında bocalaması, özlemleri ile birlikte düştüğü ikilemler, şairin kullandığı kelime ve imgelerdeki zıtlıklarda ifade edilmektedir. Keats için zıtlık ve ikilem hayatın en vazgeçilmez olgularıdır. Keats'in şiirlerinin ana temaları olan hayatın ve güzelliğin geçiciliği, ölümün ve değişime karşı koymanın olanaksızlığının yanı sıra fiziksel ve ruhsal olguların arasındaki ilişkiler, şairin çocukluğundan ve gençlik yıllarından gelen tecrübelerini yansıtmaktadır. Anne ve babasının, daha sonra da kardeşinin ölümü ve Fanny Brawne ile umutsuzca yaşadığı aşk onu derinden etkilemiştir. Keats için yaşam, birbirinden soyutlanamayan tezatlardan oluşmakta, bu nedenle şair ideal olana ulaşabilmek için gerçeği de gözardı etmemektedir. `Ode to Psyche`, `Ode to a Nightingale`, `Ode on a Grecian Urn`de şair gerçek ve ideal kavramlarını birleştirmeye çalışmıştır, çünkü bu kavramlardan birinde canlılık diğerinde ölümsüzlük vardır. `Ode onMelancholy` ve `To AutumrV'da ise, Keats yaşam ve onun getirdiği değişimi kabullenip, ölümü doğal bir olgu olarak görmektedir. Bu şiirler, Keats'in sanatında ulaştığı fikir ve teknik olgunluğunu sergilemektedir. Keats bu şiirlerinde benzer temalar ve teknikler kullanmaktadır. Gerçek ve idealin doğasını araştıran şiirlerinin hepsinde çarpıcı imgeler, mükemmel bir ses uyumu, ve ahenk bulunmaktadır. vı

Abstract The Relation Between the Real and the Ideal in the Odes of John Keats Zohreh Moghimi M. A. In English Literature Advisor: Prof. Dr. Sema Kormali June, 1994 The great odes--`Ode to Psyche, ` `Ode to a Nightingale, ` `Ode on a Grecian Urn, ` `Ode on Melancholy, ` and `To Autumn`--were written in the year 1819, when Keats was approaching his imminent death from tuberculosis. In the odes, the poet presents conflicts, paradoxes, oxymorons, and dualities, the resolution of which is essential in approaching and understanding one of the main themes of the odes, the relation between the real and the ideal. Once the conflicts are resolved, the reader would be able to understand the main ideas and views presented in each ode and would be able to trace Keats's development as a poet. Keats's early experiences play an important role in his choice of themes, and it is reasonable to associate the main themes-the transitoriness of life and beauty, the inevitability of change and death, and the relation between the physical and the spiritual-with the different events of the poet's childhood and adulthood. To cite an instance, the death of his parents, and later that of his brother, as well as his love relation with Fanny Brawne, influenced him deeply. To Keats, life is a series of complementary contradictions which are functions of each other; thus, he never overlooks the real in order to reach the ideal. In the earlier odes-- `Ode to Psyche, ` `Ode to a Nightingale, ` and `Ode on a Grecian Urn`--the poet tries to combine the real and the ideal realms because one has liveliness and the other permanence. In the later odes-`Ode on Melancholy` mand `To Autumn`-he accepts life and its process of change, and he presents death as a natural phenomenon. Keats's development as a poet can be traced when we consider the differences among the odes, but they are similar in spirit and quality. They all examine the real and the ideal through presenting striking images and sound effects, which are coupled with the rich tones of the ode form. IV