İdiopatik santral erken puberte tanılı olgularda GnRH analog tedavisinin beden kitle indeksine etkisinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı GnRH analog tedavisi alan idiopatik santral erken puberte tanılı kız olgularda tedavinin beden kitle indeksi üzerine etkisinin araştırılmasıdır.Çalışmada Ocak 2008-Eylül 2015 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Endokrinoloji Bilim Dalı Polikliniğindeidiyopatik santral erken puberte tanısıyla GnRH analog tedavisi başlanan ve en az 1 yıl izlenen 99 kız olgu geriye dönük olarak incelendi.Olguların ortalama tanı yaşı 8,6±1,0 desimal olup,%63,6'sıfizyolojik erken puberte, %36,4'ü gerçek erken puberte idi. Olguların tanı anında fazla tartılı ve şişman olma sıklığı %40,5, tedavinin 1.yılında %45,4, tedavi sonunda %38,6, tedavi bitiminden bir yıl sonra %29,2 saptandı. Bu fark anlamlı değildi.Olgular normal tartılı, fazla tartılı ve şişman olarak gruplandırıldığında izlemin 1.yılında her 3 grupta ortalama beden kitle indeksi standart deviasyon skorunda (0,28±0,85, 1,19±0,51, 1,69±0,28 sırasıyla), tanı anına (0,15±0,79, 0,17±0,33, 1,93±0,25 sırasıyla) göre farklılık saptanmadı. Gerçek erken puberte ve fizyolojik erken puberte gruplarında ortalama beden kitle indeksi standart deviasyon skoru izlemde, tedavi bitiminde ve tedavi bitiminden 1 yıl sonra tanı anı ile benzer bulundu.Kullanılan GnRH analog tipi ve dozuna göre olgular gruplandırıldığında,gruplar arasındaortalama beden kitle indeksi standart deviasyon skoru değişimiizlemde, tedavi bitiminde ve tedavi bitiminden 1 yıl sonrabenzerdi.Literatürden farklı olarak,çalışmamızda tedavinin beden kitle indeksi artışına yol açmaması, etnik ve çevresel etmenlerin yanı sıra tedavi başlangıcında ebeveynlere tedavinin iştah artışı ve şişmanlığa yol açabilecek olası yan etkisi ile koruyucu olarak diyet ve egzersiz eğitimi verilmiş olmasına bağlı olabilir. Bu konuda geniş serili ileriye dönük çalışmalara ihtiyaç vardır

The aim of this study is to investigate the effect of treatment on body mass index in female patients with idiopathic central early puberty receiving GnRH analogue therapy. This retrospective study was conducted on 99 female patients who underwent GnRH analogue therapy with idiopathic central precocious puberty and who had been followed up for at least 1 year between January 2008 and September 2015 in the Department of Pediatric Endocrinology of Trakya University Faculty of Medicine.The mean age of cases was 8.6±1.0, 63.6% of them were central precocious puberty and 36.4% were early puberty. The incidence of overweight and obesity was 40.5% at the time of diagnosis, 45.4% at the first year of the treatment, 38.6% at the end of the treatment and 29.2% after one year of the end of the treatment. This difference was not significant. When the cases were grouped as normal weight, overweight and obese, the mean body mass index standard deviation score 0.25±0.85, 1.19±0.51, 1.69±0.28 respectively at the first year and 0,15±0,79, 0,17±0,33, 1,93±0,25 respectively at the diagnosis. The mean body mass index standard deviation scores were found to be similar at the diagnosis, at the end of the treatment and 1 year after the end of the treatment in the central precocious puberty and early puberty groups. When the cases were grouped according to the GnRH analogue type and dose used, the mean body mass index standard deviation score change between the groups were similar at the during treatment, at the end of the treatment and 1 year after the end of the treatment. Unlike the literature, the fact that treatment does not lead to increasing body mass index may be due to the ethnic and the environmental factors and parents behaviour for reducing and possible adverse effects on obesity and appetite increase with preventive dietary and exercise.There is a need of large series of prospective studies in this regard.