Ateşli silah teknolojisindeki gelişmelerin Osmanlı Kara Ordusu`na etkileri (1826-1914)

Abstract

Osmanlı ordusunun modernizasyonunda 18. yüzyılın sonlarından itibaren Batılı ordular model alındı. Bu orduların teşkilat, teçhizat ve eğitim modelleri zamanla Osmanlı ordusunda uygulandı. Bu durum Osmanlı ordusunun Avrupaî tarzda kurumsallaşmasını sağladı. Modern orduların temel ihtiyacı olan yeni teknoloji ürünü silah ve teçhizatlar da bu süreçte Osmanlı ordusu envanterine girdi. Her yeni silahla birlikte bu silahların tedarikinden kullanımına kadar pek çok alanda yenilikler yaşandı. Ortaya çıkan bu yenilikler Harbîye başta olmak üzere askerî okullarda da yeni düzenlemeler yapılmasını gerektirdi. Zira, Osmanlı subayının ateşli silahları yeteri kadar tanıması, sahip olduğu bilgi ve beceriyi askerine aktarabilmesi askerî eğitimin başarısına bağlıydı. İkili anlaşmalarla Türkiye'ye gelen Alman Islah Heyetleri'nin çalışmalarıyla Osmanlı ordusunda modern usuller uygulanırken, modern ateşli silah alımlarında da Alman üreticiler tercih edildi. Özellikle II. Abdülhamid döneminde artan silah alımları ve bu silahların kullanımı için yapılan eğitim çalışmaları Osmanlı askerî eğitiminin modernleşmesine önemli katkı sağladı. Almanlar'ın rehberliğinde sürdürülen eğitim çalışmalarının önemli sonuçlarından birisi de ateşli silah alanında uzmanlaşmış personelin yetişmesiydi. Bu askerî uzmanlar silah alımlarında etkin rol oynadıkları gibi tedarik edilen silahların yerinde ve etkili bir şekilde kullanılmaları için bilgi ve tecrübelerini silah arkadaşlarına aktarmaya gayret etti. Bu gayret sayesinde de yeni silahların tanınmasına ve kullanımına yönelik önemli bir literatür meydana geldi. Modern ateşli silahların savaşlardaki önemini çağdaşlarıyla aynı anda fark eden Osmanlı yönetimi, bu silahların tedariki ve doğru kullanımı için imparatorluğun yıkılışına kadar çaba sarf etti. Nitekim, bu tez çalışmasında modern ateşli silahların Osmanlı ordusuna etkileri ele alındı.

In the course of modernizing the Ottoman army, from the end of the 18th century Western armies served as a model. Officials applied methods of organization, equipment and training from these armies to the Ottoman army. This ensured the institutionalization of the Ottoman army in the European style. New weapons and equipment entered the Ottoman army inventory, and required innovations from the procurement of these weapons to their use. New weapons meant new tactics, which required new forms of training in military schools, particularly at the War College. An officer's ability to martial firearms and coordinate their use, and his ability to transfer his knowledge and skills to his soldiers, depended on a successful military education. Bilateral agreements with Germany, that guaranteed modern firearms and equipment, as well as German officers to help with training, helped to improve the Ottoman army. One of the important results of training activities under the guidance of German officers was the training of specialized personnel. Especially during the reign of Abdülhamid II, arms purchases and training contributed significantly to the modernization of Ottoman military education. Thanks to this effort, an Ottoman literature emerged that studied the use of these new weapons. Ottoman administrators recognized the significance of modern firearms and endeavored, until the collapse of the empire, to provide for the supply of and proper training in firearms. This thesis will discuss the effect of modern firearms on the Ottoman army.