Bazı meyve türlerinin yeşil çelikle üretilmesi

Abstract

^.`2.8- ÖZET - 1984-1985 yıllarında E. Ü. Ziraat Fakültesi Bahçe Bitki leri Ana Bilim Dalında, Af yon-5, Afyon-10, Afyon-11, Kemal- paşa-8 ve îokat-43 idrisleri; İstanbul eriği, Aynalı erik ve Aluca eriği; Malatya kayısısı, Elberta ve Domat şeftalileri nin yeşil çelikleri ile yapılan denemelerde tür ve çeşitlere göre değişen sonuçlar alınmıştır. Denemelerde Çeliklerin bir kısmına uygulanan 2000 ppm lik IBA hormonu çeliklerde köklen- meyi arttırmıştır. Hormon uygulanmayan idris çeliklerinde kök teşekkülü ya çok az olmuş veya hiç kök meydana1 gelmemiştir. IBA nm 2000 ppm lik konsantrasyonu ile muamele edilen idris çelik lerinde köklerime oranı #56.4 ile #8.3 arasında değişmiştir. Afyon menşeli idrislerde köklenme oranı, diğerlerine göre da ha yüksek olmuştur. Hormonla muamele edilmiş çeliklerin 1984 ve 1985 deneme yıllarında, sırasıyla, Af yon-5 idrisinde #44.8, #43.5 i #43.5 î Kemalpaşa-8 idrisinde #23.1, #23.1 ; Tokat-43 idrisinde #24.8 ve #24.8 oranlarında köklendikleri saptan mıştır. Erikler içinde en yüksek köklenme oranı #99*5 ile Ay nalı erikte elde edilmiştir. İstanbul eriğinde bu oran #71.2 ye kadar yükselmiştir. Aluca eriği ise, yeşil çelikle üret meye uygun değildir. Malatya kayısısı ile Elberta şeftalisi çeliklerinde kök meydana gelmemiştir. Sadece Malatya kayısısı çeliklerin den hormon uygulananlarda önemli miktarda kallus teşekkülü görülmüştür. Domat şeftalisinde 2000 ppm IBA uygulamasıyla_23- kök teşekkülü %se.2 ye yükselmiştir. Çelik başına ortalama kuru kök ağırlığı köklenme oranın daki artışa paralel olarak artış göstermiştir.

_3>0- ZUSAMMERFASSUNG Diese Arbeit wurde in den jahren 1984 und 1985 in der Gartenbau-Abteilung der landwirtsehaftlichen Fakültât. der Ege-Universitât durchgeführt. Es wurde die' Yermehrungamög- licheiten einiger Qbstarten.bzw.-Sorten wue Steinweichsel (Afyon-5, Afyon-11, Kemalpaşa-8 und Tokat-43) »Pflaumen (İs tanbul, Aynalı und Aluca) Aprikosen (Malatya),Pfirsiche (El- berte und Domat) durch Grünstecklinge Untersucht und unter- schiedliche Ergebnisse je nanh Arten und Sorten erzielt. Einteil der Stecklinge wurden mit Indolbuttersâure (IBA, 2000 ppm) behandelt,wodurch die Bewurzelungsquoten im algemeinen zugenommen waren. Die stecklinge Von Steinweichselklonen ohne IBS-Beha- ndlung konnten sich entweder keine öder zuwening Wurzeln entwickeln. Dagegan unterschieden sicb die Bewurzelungsraten der Klonen durch IBS -Behandlung Zwishen 56,4 % und 8.3 %. Die Steinweicnselklonen mit untershiedlicher Abstammung zeigten in 1984 bzw in 1985 folgenden Bewurzelungsraten: Afyon-5: 44.8 % - 43.5 #, Kemalpaşa-8: 23.1 # - 23.1 #, Tokat-43: 24.8 % - 24.8 %. Bei der pflaumen stand die Sorte Aynalı mit 99.5 pro- zentigen Bewurzelunsrate an erster Stelle,wâhend bei der Sorte Istanbul 71.2 % der Stecklingen sich bewurzeln konnten, Die Sorte - Aluca war nicht fâhigf durch Grünstecklinge zu vermehren. Die Aprikosensorte - Malatya und Pfirsichsorte-Elberta konnten sich keine wulzeln entwickeln. Bei der Sorte Malatya_3L war aber die Kallus-Entwivklung durch. IBS-Behandlung erheb- lich. Beider Pfirsichsorte Domat erhöhte sich die Bewurze- lungquote durch Hormon-behandung zu âifc.2 %,