Ege bölgesinde yetiştirilen bazı önemli kayısı (Prunus armeniaca L.) çeşitlerinin dona dayanımları üzerinde araştırmalar

Abstract

Bu araştırmada, Menemen/İzmir yöresinde yetiştirilen bazı önemli kayısı çeşitlerinin [Alyanak, Çiğli, Septik, Şekerpare, Yahudi] dinlenme dönemlerinde dona dayanımları ile bu dayanımın aylara göre değişimi ve aynı çeşitlerin çiçeklerime dönemlerinde (tomurcuk kabarması, pembe tomurcuk, tam çiçeklerime ve çiçeklerime sonu) ilkbahar donlarına dayanımları saptanmıştır. Kayısı çeşitlerinin dona dayanımlarının Aralık ayından itibaren arttığı; Ocak ayında en yüksek seviyeye ulaştığı, Şubat ayında ise düştüğü saptanmıştır. Yahudi ve Şekerpare çeşitlerinin dona en dayanıklı; Çiğli ve Septik çeşitlerinin ise en hassas çeşitler olduğu belirlenmiştir. Bunun yanı sıra, bu çeşitlerin bünyelerinde bulunan karbonhidratlar (şeker, nişasta), protein, yağ ve bitki besin elementleri (N, P, K, Ca, Mg, Na, Mn, Cu, Fe, Zn) miktarları belirlenmiş, bu miktarların aylık değişimleri ve çeşitlerin dona mukavemet durumları ile olan fizyolojik ilişkileri ortaya konmuştur.uı Çeşitlerin toplam şeker miktarları; Aralık ayından itibaren artış göstererek Ocak ayında maksimum seviyeye ulaşmış, Şubat ayında ise düşüş göstermiştir. Nişasta; şekerlerin tersi bir durum göstererek Aralık ve Şubat aylarında yüksek, Ocak ayında ise düşük bulunmuştur. Toplam protein Aralık ayından Şubat ayına kadar artış göstermiştir. Toplam yağ miktarı, en yüksek olarak Ocak ayında tespit edilmiştir. Bitki besin elementlerinden, azot ve fosfor Aralık'tan Şubat ayma kadar artış göstermiş, potasyum Şubatta yüksek, kalsiyum ise Şubat ayında düşük olarak belirlenmiştir. Mikro besin elementlerinden; sodyum ve bakır Ocak, mangan ise Şubat ayında en yüksek olarak belirlenmiştir. Anahtar kelimeler: Dona dayanım, kayısı (P. armeniaca L.), bitki besin elementleri, çiçek tomurcuğu,

In this study, resistance to winter frost during resting period and its distribution according to the months and also, resistance to spring frost during flowering period (bud swelling, pink bud, full bloom, post bloom) of some commercial apricot cultivars viz. Alyanak, Çiğli, Septik, Şekerpare Yahudi was investigated. It was determined that resistance to frost of apricot cultivars was increased from December and reached its maximum level in January. Howewer, a decrease in resistance was happened in February. As a result of this study, whilst cultivars Yahudi and Şekerpare were found as the most resistant ones, Çiğli and Septik were determined as the most susceptible ones. The presence of carbohyrates (sugar and stach), protein, fat and nutrients (N, P, K, Ca, Mg, Na, Mn, Cu, Fe, and Zn) in plant tissues and their monthly variations was investigated, also. At the same time the relationship between those elements and resistance to frost of cultivars was determined.Total sugar content of cultivars increased from December and reached its maximum level in January. Howewer, a decrease in sugar content happened in February. On the contrary of sugar content, starch content was found at maximum level in December and February, and at minimum level in January. Total fat content was determined at maximum level in January. Nitrogen and phosphorus contents of plant tissues increased from December to February. Whilst potassium level was found high, calsium was in low in February. High levels for sodium and copper were determined in January. This sitution was current for mangan in February. Key words :Frost resistance, apricot (P. armeniaca L.), bud flowers, plant nutrition elements.