From nomadism to sedentary life in Central Anatolia: The case of Rışvan Tribe (1830-1932)

Abstract

Bu tez, Osmanlı İmparatorluğu'nun göçebelerle olan ilişkisini ve göçebelerin iskânını nasıl yönettiğini genel bir çerçeve içerisinde sunmaktadır. Bu tezin amacı, 19. Yüzyılda göçebelerin iskânını zaruri kılan dinamikleri, Rışvan Aşireti'nin Orta Anadolu'ya, özellikle Haymana bölgesine iskânı örneğinden hareketle anlamaya çalışmaktır. Ayrıca Rışvan Aşireti'nin bölgeye iskânının, Haymana'nın yerleşme coğrafyası ve nüfus yapısı üzerinde yarattığı etkiler bu tezde incelenmektedir. Bu tezde ayrıca yeni iskân olmuş aşiret mensuplarının iskân sürecinde ve sonrasında yaşadıkları zorluklar ve adaptasyon sorunları ele alınmaktadır. Son olarak iskân sürecini etkileyen ve uzatan faktörler, Orta Doğu'nun diğer bölgelerinde iskân ve yerleşik hayata geçiş sürecinde yaşanan örneklerle karşılaştırılarak incelenmektedir.

This thesis presents an overview of how the Ottoman Empire established its relations with nomads and how it managed to administrate the settlement of nomadic tribes. The aim of this thesis is to analyze the dynamics that made the sedentarization of nomadic tribes necessary in the 19th century with particular reference to the settlement of Rışvan tribe in Central Anatolia, more specifically in Haymana. In this respect, the effects of this settlement on the population structure and settlement geography of Haymana are examined. The thesis also deals with the challenges the newly settled nomadic Rışvan tribesmen faced such as the settlement and adaptation problems in the sedentarization process and afterwards. Lastly, the factors that affected and extended the sedentarization process are analyzed in comparison with the experiences in the other Middle-Eastern examples of sedentarization and settlement processes.