Çocukluk çağı travmalarının evlilik uyumu ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, çocukluk çağı travmaları ile evlilik uyumu ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi incelemek ve çocukluk çağı travmalarının evlilik uyumu ve yaşam kalitesi üzerinde etkisi olup olmadığını araştırmaktır. Çalışmaya 2017 yılının Mart-Haziran aylarında internet online formlar üzerinden rastgele seçilmiş 132 kadın, 100 erkek toplamda 232 evli birey katılmıştır. Katılımcılar araştırmaya, gönülllülük esasına göre, çalışma hakkında bilgilendirilip, kabul ettikleri takdirde katılmıştır. Verilerin toplanmasında, Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu (BGOF), Sosyodemografik Veri Formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Evlilikte Uyum Ölçeği (EUÖ) ve Yaşam Kalitesi Ölçeği (SF-36) kullanılmıştır. Çalışmada elde edilen verilerin istatistiksel analiz işlemleri Statistical Package for Social Siences (SPSS) 21.0 programı kullanılarak yapılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel metotları (sayı, yüzde, ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Araştırmada örneklem sayısı 50'nin üzerinden olduğundan, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Evlilikte Uyum Ölçeği (EUÖ) ve Yaşam Kalitesi Ölçeği (SF-36) ölçeklerinden elde edilen puanların normal dağılım gösterip göstermediğini belirlemek amacıyla tek örneklem Kolmogorov – Smirnov testi yapılmıştır ve ölçeklerin normal dağılım göstermediği tespit edilmiştir. Niteliksel verilerin karşılaştırılmasında iki grup arasındaki farkı Mann-Whitney U testi ve ikiden fazla grup durumunda parametrelerin gruplar arası karşılaştırmalarında Kruskal Wallis H testi kullanılmıştır. Kruskal Wallis H Testinde anlamlı çıkan bulgular arasında farkı belirleyebilmek için Mann Whitney U testi yapılmıştır. İki veya daha fazla değişken grubu arasında ilişki bulunup bulunmadığınu incelemek için Ki-Kare Testi kullanılmıştır. İki değişken arasındaki ilişkinin neden-sonuç ilişkisini belirlemek için regresyon analizleri yapılmıştır. Ölçekler arasındaki korelasyon ilişkileri aşağıdaki kriterlere göre değerlendirilmiştir.Çalışmanın bulgularına göre, çocukluk çağı travmaları ile evlilik uyumu arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki varken evlilik uyumu ile yaşam kalitesi arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki vardır. Çocukluk çağı travmaları arttıkça, evlilik uyumunda azalma görülmüştür. Evlilik uyumu arttıkça, yaşam kalitesinde de artma görülmüştür. Çocukluk çağı travmaları ile yaşam kalitesi arasında ise anlamlı bir ilişki yoktur. Sonuç olarak; çocukluk çağı travmlarının evlilik uyumu ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisi bu çalışma ile ilk kez ortaya konulmuştur. Ayrıca elde edilen bulgular, daha önceki çalışmalar ışığında tartışılmış, ileride yapılacak çalışmalar için faydalı olabileceğine inanılan öneriler paylaşılmıştır.Anahtar Kelimeler: Çocukluk Çağı Travmaları, Evlilik Uyumu, Yaşam Kalitesi.

The aim of this study was to investigate the relationship between childhood trauma, marital adjustment and quality of life and to investigate whether childhood traumatic life events have an effect on marital adjustment and quality of life. In March-June of 2017, 232 married individuals were randomly selected from internet online forms and 132 men and 100 men participated in the study. Participants participated in the research, voluntarily on the merits, if they were informed about the work and accepted. Informed Consent Form (ICF), Sociodemographic Data Form, Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), Marriage Compliance Scale (SFI) and Life Quality Scale-Short Form (SF-36) were used to collect the data. Statistical analysis of the data obtained in the study was carried out using Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 21.0 program. Descriptive statistical methods (number, percentage, mean, standard deviation) were used in the evaluation of the data. Because of the fact that the sample size of the study was above 50 Kolmogorov-Smirnov test was performed to determine whether it is normal distribution. According to Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), Marital Adjustment Scale and SF-36 Scale (SF-36) the sample size was not normal disrtubution. The Mann-Whitney U test was used to compare the difference between the two groups and the Kruskal Wallis H test was used for the comparison of parameters between two groups. Mann Whitney U test was performed to determine the difference between findings that were significant in the Kruskal Wallis H test. The Chi-Square test was used to examine whether there is a relationship between two or more variable groups. Regression analyzes were performed to determine the causal relationship between the two variables. The correlations between the scales were evaluated according to the following criteria. According to the findings of the study, there is a negative correlation between marital adjustment and childhood trauma, while there is a positive correlation between marital adjustment and quality of life. As childhood traumas increase, marrital adjustment decreases. As marrital adjustment increased, the quality of life increased. There was no significant relationship between childhood trauma and quality of life. As a result; the effect of childhood traumas on marital adjustment and quality of life was revealed for the first time in this study. In addition, the findings are discussed in the light of previous studies, and the suggestions are believed to be useful for future studies. Keywords: Childhood Trauma, Marriatal Adjustment, Quality of Life.