Obez bireylerin çocukluk çağı travmaları ile yeme tutumları bakımından incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada obezite tedavisi için polikliniğe başvuran obez bireylerin, obez olmayan bireylerle çocukluk çağı yaşantıları, yeme tutumları ve sahip oldukları psikiyatrik semptomları bakımından karşılaştırıldıklarında; obez olanların çocukluk çağında daha fazla duygusal istismara maruz kaldıkları, daha fazla psikiyatrik semptoma sahip oldukları ve yeme tutumlarında daha fazla bozulmalar olduğunun görülmesi varsayımı araştırılmıştır.Bu çalışmanın obez grubunu Türk Kızılayı Kartal Kızılay Tıp Merkezinde diyet ve beslenme polikliniğine tedavi için başvuran 18 yaş üzeri 51 danışan oluşturmaktadır. Obez olmayan kontrol grubunu ise araştırma grubuna benzer yaş, cinsiyet ve kontrol grubu dahil edilme kriterlerine uygun 50 kişi oluşturmuştur.Çalışmaya alınan bireylerin vücut ağırlığı ve boy uzunlukları saptanmış ve beden kitle endeksleri ölçülmüştür. Çocukluk çağı travmalarını değerlendirmek için bireylere Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği, yeme tutumlarını belirlemek için Yeme Tutum Testi, psikiyatrik semptomlarını saptamak için ise Kısa Semptom Tarama Envanteri verilmiştir. Bireylerin demografik bilgilerini elde edebilmek için ise bireylerden tarafımızca hazırlanan Sosyodemografik Veri Formu'nu doldurmaları istenmiştir.Çalışmada obez bireylerle obez olmayan bireyler karşılaştırıldığında gruplar arasında ve çocukluk çağı travması olup olmaması bakımından anlamlı bir ilişki bulunmamakla birlikte, obez bireylerde en çok karşılaşılan çocukluk çağı travmasının fiziksel ihmal olduğu görülmüştür (N=15). Obez bireylerin obez olmayanlara göre yeme tutumlarında daha fazla bozulma olduğu ( p<.01) ve psikiyatrik semptomlar bakımından karşılaştırıldıklarında ise hostilite hariç (p<.05) diğer psikiyatrik belirtiler açısından anlamlı bir fark elde edilmemiş olup, obez bireylerde psikiyatrik semptomlar açısından en çok depresif belirtilere (Ort.=12.88±11.29) sahip oldukları gösterilmiştir.

In this study, it is intended to analyze the hypothesis that the patients applied to a clinic for obesity treatment have suffered childhood trauma during childhood period in consideration of childhood experiences, eating habits and psychiatric symptoms.The obese group in this study consists of 51 clients (aged 18 years and older) applied to dietary and nutrition clinic of Turkish Red Crescent. On the other hand, the non-obese control group consist of 50 clients complying with inclusion criteria (age and gender) similar to the study group.The weight and height measurements are made for the clients included in this study together with the body-mass index. The Childhood Trauma Questionnaire is provided to the clients in order to assess relevant traumas encountered during childhood as well as the Eating Habit Test to determine regular eating processes and Brief Symptom Checklist to identify psychiatric symptoms. In order to collect demographic information, the clients are asked to fill out a Sociodemographic Data Form issued by our institution.Although a significant relation fails to be found between obese and non-obese individuals in terms of childhood trauma, it is observed that physical negligence is the most common childhood trauma for obese persons (N=15). It is also realized that obese clients suffer more deterioration in eating habits in comparison to non-obese clients (p<.01) whereas a difference is not present in terms of other psychiatric symptoms (p<.05) except hostility and obese clients possess depressive symptoms (Avg.=12.88±11.29).