Yaşlı bakım alanında çalışan bakım elemanlarının tükenmişlik düzeylerinin mesleki performansları üzerindeki etkisi

Abstract

Yaşlı bakım kuruluşlarının ana amacı yaşlıların tatminini ileri düzeyde sağlamak, yaşlılara nitelikli ve kaliteli hizmet vermektir. Bu hizmet kalitesi sadece kuruluşlarında yaşlı bakım personelinin işlerini severek yapmaları ve ileri düzey performans göstermeleri ile olasıdır. Tükenmişlik ise, bu süreçte çalışanlara ait önemli bir performans faktörüdür. Bu araştırma yaşlı bakım elemanlarının tükenmişlik ve performans düzeylerini saptamak, tükenmişlik ve performans arasında bir ilişki olup olmadığını tespit etmek, bir ilişki var ise bu ilişkinin yönü ile şiddetini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma Mart – Nisan ayında görev yapan 210 yaşlı bakım personeline anket uygulanarak gerçekleştirilmiş, 5'li Likert ölçeği uygulanmış ve verilerin analiz edilmesinde SPSS 21.0 (Statistical Package for the Social Sciences) paket programı kullanılmıştır. Tükenmişlik seviyesi Maslach ve Jackson (1981) tarafından geliştirilen tükenmişlik ölçeği ile performans düzeyi ise; Borman ve Motowidlo (1993) tarafında geliştirilen iş performansı ölçeği ile belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; cinsiyet, yaş, medeni durum gibi değişkenlerin yaşlı bakım personelinde tükenmişlik ve performans düzeylerinde etkin olmadığı belirlenmiştir. Eğitim düzeyi arttıkça tükenmişlik düzeyinin arttığı ancak performans üzerinde bir etkisinin olmadığı belirlenmiştir. Ancak hizmet içi eğitimlerin iş performansında artışa neden olduğu tespit edilmiştir. İşten ayrılma niyetinin olmadığı çalışanların performansının yüksek olduğu da değerlendirilmektedir. Tükenmişlik ve Performans arasındaki ilişki incelendiğinde; tükenmişlik alt boyutu `kişisel başarı` arttıkça performansın arttığı, kişisel başarı eksikliğinde ise azaldığı belirlenmiştir. Sonuç olarak; yaşlı bakım personelinde hizmet içi eğitimlerin önemli olduğu görülmektedir. Önemli düzeyde çalışanın sertifika ile bu işi yaptığı değerlendirildiğinde; üniversite seviyesinde eğitim alınmasının kritik bir faktör olduğu sonucuna varılmış ve bu yönde önerilerde bulunulmuştur.

The main purpose of elderly care organizations is to provide the highest level of satisfaction of the elderly and to provide qualified and effective service to the elderly. This is only possible if the service is done by the elderly care personnel and their high performance. Burnout is an important performance factor for the employees in this process. This study was conducted to determine the burnout and performance levels of elderly care personnel, to determine whether there is a relationship between burnout and performance, and to determine the severity of this relationship. The research was conducted by applying a questionnaire to 210 elderly care personnel working actively in March – April. 5 - point Likert scale was applied to the answers and SPSS 21.0 (Statistical Package for the Social Sciences) package program was used to analyze the data. The burnout level was developed by Maslach and Jackson (1981). Borman and Motowidlo (1993). According to the research results; gender, age, marital status were not found to be effective in the burnout and performance levels of the elderly care personnel. As the level of education increased, the level of burnout increased but it had no effect on performance. However, it was determined that in-service trainings caused an increase in job performance. It is also considered that the performance of the employees who do not intend to quit is high. When the relationship between burnout and performance is examined, it is determined that performance increases with the increase in personal achievement which is the subscale of burnout scale and performance decreases with lack of personal success. As a result; In-service trainings are important in elderly care personnel. Considering that a significant employee is doing this job with a certificate; it is concluded that university level education is a critical factor and recommendations are made in this direction.