Erişkin bağlanma biçimi ve çocukluk çağı travması ile psikolojik dayanıklılık arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bağlanma biçimi yaşamın erken dönemlerinde belirlenen ve süreklik gösterdiği düşünülen bir kavramdır. Erken çocukluk döneminde oluşmaya başlayan bağlanma biçimleri yetişkinlikte kişiler arası ilişki kurma örüntüsünü şekillendirmektedir. Bağlanma biçimi çocukluk döneminde güvenli, kaygılı ve kaçıngan olacak şekilde bir kez belirlendikten sonra yaşam boyu çok az değişkenlik göstermektedir. Kişinin yaşamında zor şartlar altında yaşaması ve travmaya maruz kalması bu bağlanma biçimlerini çok azda olsa değiştirebilmektedir. Bireyin bağlanma stilleri onun stresle başa çıkma davranışıyla ve iyi olma haliyle ilişkilidir. Yani birey bağlanma stillerine göre aktif ya da pasif olarak bir psikolojik dayanıklılığa sahiptir. Psikolojik dayanıklılığa sahip bireyler stresli durumlarla baş edebilir, yeni durumlara uyum sağlayabilir ve zorluklar karşısında çözüme ulaşır.Üniversite Öğrencileriyle yapılan bu çalışma Çocukluk Çağı Travmalarının, Bağlanma Biçimi ve Psikolojik Dayanıklılık ile aralarında ki ilişkiyi saptamaya yönelik bir araştırmadır. Bireyin psikolojik dayanıklılığını etkileyen önemli unsurlardan olduğu düşünülen çocukluk çağında yaşanan travmaları ve çocukluk çağı yaşantılardan şekillenen bağlanma biçimlerinin gelecekte bireylerin psikolojik dayanıklılık düzeyini etkilediği düşünülmekte ve bu doğrultuda bu üç önemli unsurun incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştımaya 150 tane gönüllü öğrenci katılmıştır. Araştırmada erişkin bağlanma biçimi ölçeği, çocukluk çağı travma ölçeği, psikolojik dayanıklılık ölçeği ve SCL-45 ölçekleri kullanılmıştır.vSSPS 22 programı ile yapılmış olan korelasyon ilişki analizine göre Çocukluk Çağı Travma ve Bağlanma Biçimleri arasında Psikolojik Sağlamlık yönünden aralarında pozitif yönlü anlamlı ilişki olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Çocukluk Çağı Travma, Bağlanma, Psikolojik Dayanıklılık

The way of attachment is a concept that is determined and maintained in the early stages of life. Forms of attachment that occur in early childhood shape the pattern of inter-personal relationship formation in adulthood. There is little variability in lifetime after the mode of attachment is once identified as safe, anxious and avoidant in childhood. Living in a person's life under extreme conditions and being exposed to trauma can change these attachment patterns very little if at all.The attachment styles of the individual are related to its stress coping behavior and well-being.That is, the individual has a psychological resilience, either active or passive, according to the attachment styles. Individuals with psychological endurance can cope with stressful situations, adapt to new situations and reach solutions in the face of difficulties.This study, conducted by University Students, is a survey of the relationship between Childhood Trauma, Attachment Style and Psychological Endurance. It is thought that traumas experienced during childhood and attachment patterns shaped from childhood affect the level of psychological endurance of individuals in the future and it is aimed to investigate these three important factors in this direction. 150 volunteer students participated in the research. Adult attachment style scale, childhood trauma scale, psychological endurance scale and SCL-45 scales were used in the study.viiAccording to the correlation analysis with SSPS 22 software, there was a positive positive correlation between Childhood Trauma and Attachment Forms in terms of Psychological Robustness.Key Words: Childhood Trauma, Attachment, Psychological Endurance