Base politics during the post-Cold War era: A comparative study of South Korea and Turkey

Abstract

Amerika'ya ait askeri üsler yaklaşık olarak sekiz bin tesis ile kırktan fazla ülkede varlığını sürdürmektedir. Fakat üs politikaları üzerine Uluslararası İlişkiler alanında çok fazla çalışmanın olmadığını, bu konuya çok fazla dikkat edilmediğini söyleyebiliriz. Güney Kore ve Türkiye, Amerika'nın askeri birliklerini altmış yıldan fazla bir zaman diliminde ağırlamıştır. Soğuk Savaş'tan sonra Amerika'nın askeri varlığı iki ülkede de sorgulanırken günümüzde bu konuya dair tartışmalar daha artmıştır. Bu tezin amacı karşılaştırmalı olarak, konuk ülkenin yerli politikalarının askeri üs'e olan etkisinin ne şekilde olduğunun ölçülmesine/sorgulamasına dairdir. Bu tez, Soğuk Savaş sonrası üs politikalarına odaklanarak, yüksek tehdit zamanlarında ev sahibi ülkelerin Amerikan askeri varlığını dengede tutmayı çalıştığını ve yüksek Amerikan karşıtlığının/anti-Amerikan duyarlılığının olduğu zamanlarda da ev sahibi ülkelerde Amerika'nın askeri operasyonlarını sınırladığını gösterir. Özellikle bu çalışma iki ülkenin liderlerinin belirlediği politikalar çerçevesinde iki farklı bağımsız değişkenin yani tehdidin düzeyi ve Amerikan karşıtlığının, bağımlı değişken olan üs politikalarına etkisini ölçecektir. Bütün bunlarla birlikte dikkate değer bir diğer husus Güney Kore ve Türkiye'nin ulusal güvenliğinin tehdit altında olduğu zamanlarda iki ülke de askeri olarak daha güçlü olan müttefik ülke Amerika'dan destek almayı gözünde bulundurmaya eğilimlidir. Fakat, iki ülkede de 2002'den beri Amerikan askeri üste ilişkin giderek arttığı gözlemlenen Amerikan karşıtlığının, ikili birlik ilişkilerini gerginleştirdiği de elde edilen veriler arasındadır.

U.S. military bases are distributed across over forty countries with approximately eight hundreds installations. Yet, base politics has received rather limited attention from IR scholars to date. South Korea and Turkey have hosted American troops for more than six decades. After the end of the Cold War, the issue of U.S. military presence in both countries became questioned and contentious ever now. With a comparative approach, this thesis aims to examine how host nations' domestic politics influences in base politics. Focusing on base politics during the post-Cold War era, this thesis demonstrates that while high severity of threats to host nations stabilizes the U.S. military presence in host nations, high anti-American sentiment restricts U.S. military operations from bases in host nations. In particular, this research examines base politics under each leadership of the two countries in an effort to analyze influence of two independent variables – severity of threats and anti-Americanism – on base politics which is a dependent variable. When the national security of South Korea and Turkey is threatened, both countries are likely to count on the protection from a more powerful military ally which is the United States. Nonetheless, high anti-Americanism which was increasingly observed after 2002 in both countries has strained alliance relationships in regard to U.S. military bases.