Sözleşmeli personelde iş doyumunun bireysel performansa etkisi: Tekirdağ Büyükşehir Belediye Başkanlığı performans araştırması

Abstract

Bu araştırmanın amacı, 5393 sayılı Belediye Kanunu'nun 49'uncu maddesi kapsamında kadro karşılığı çalışmakta olan sözleşmeli personelin iş doyumu ile bireysel performansları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Zira insan kaynakları yönetimi açısından üretim faktörleri ele alındığında diğer faktörler kolayca kontrol edilebilir olduğu halde emeğin yüzde yüz oranında kontrol edilmesi mümkün değildir. Çünkü bireysel, örgütsel ve yönetsel olmak üzere çalışanların bireysel performansını etkileyen birçok farklı etken bulunmaktadır. Bu etkenlerden bir tanesi de personelin yaşadığı iş doyumudur. Bu nedenle çalışmada, sözleşmeli personelin iş doyumunun bireysel performansına olan etkisi; yaş, cinsiyet, medeni durum ve eğitim durumu ile hem iş doyumu hem de bireysel performans arasında anlamlı bir ilişkinin varlığı ve etkileşimi araştırılmıştır. Bu araştırma bir yerel yönetim birimi olarak hizmet sektöründe yer alan Tekirdağ Büyükşehir Belediye Başkanlığında gerçekleştirilmiştir. Alan çalışmasında, belediye bünyesinde kadro karşılığı çalışan sözleşmeli personelin iş doyumunun bireysel performansına olan etkisini bulmaya yönelik olarak iki bölümden oluşan bir anket formu hazırlanmıştır. Birinci bölümde çoğunlukla süreksiz, nitel ve seçilmiş değişkenlerin yer aldığı 12 soruya, ikinci bölümde ise iş doyumu ve bireysel performans düzeyini belirlemeye yönelik 5'li likert ölçeğinde 21 soruya yer verilmiştir. Araştırma ölçeğinden elde edilen verilerin analiz sonuçlarına göre, iş doyumu ile bireysel performans arasında anlamlı bir ilişkinin olduğu, çalışan açısından olumlu olarak değerlendirilen durumların iş doyumu ve bireysel performans düzeyini pozitif yönde etkilediği, olumsuz durumların ise bu düzeyi negatif yönde etkilediği görülmüştür. Ayrıca yaş, cinsiyet, medeni durum ve eğitim durumu ile bireysel performans arasında anlamlı bir ilişkinin olmadığı; iş doyumunun ise sadece eğitim durumu ile pozitif yönde bir ilişkisinin bulunduğu, lise mezunları en düşük düzeyde iş doyumuna sahip iken lisans mezunlarının iş doyumu düzeylerinin ise en yüksek düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

The aim of this study is to examine the relationship between job satisfaction and individual performance of contracted personnel working in return for employment under Article 49 of Law No. 5393. This is because, when production factors are taken into consideration in terms of human resource management, it is not possible to control labor at 100 percent, although other factors are easily controllable. There are many different factors that effect the individual performance of employees, such as individual, organizational, and managerial. One of these factors is the job satisfaction experienced by the personnel. Therefore, in the study, the effect of job satisfaction of contracted personnel on individual performance as well as the relationship between age, gender, marital status, education level, job satisfaction and individual performance was investigated. This research was carried out in Tekirdağ Metropolitan Municipality, which is located in the service sector as a local government unit. In the field study, a two-part questionnaire was prepared to find out the effect of job satisfaction on individual performance of contracted personnel working in the municipality. In the first part, there were 12 questions, mostly consisting of discontinuous, qualitative, and selected variables, and in the second part 21 questions on a 5-point likert scale to determine job satisfaction and individual performance level. According to the results of the analysis of the data obtained from the research scale, a significant relationship was found between job satisfaction and individual performance. It was seen that the situations that were evaluated as positive for the employee had a positive effect on job satisfaction and individual performance level. And on the other hand, it was seen that negative conditions affected this level negatively. It is concluded that job satisfaction is positively related to education level only, with high school graduates reporting the lowest level of job satisfaction and university graduates reporting the highest.