Çağdaş sanatta bedenin çözülme hali

Abstract

Sanatın en başından beri tuval üzerinde figür kullanılmış, daha sonra parçalanmış ve bizzat kendisi karşımıza çıkmıştır. Avangard akımlarla meydana gelen bu süreçte bedenin her hali izleyiciye en gerçek haliyle yansıtılmıştır. Bedenin her hali sunulurken kimi zaman yüce ve dokunulmaz bedeni, kimi zamansa en acılı ve sancılı bedeni izleriz. Belirgin olarak aklın egemenliği altında biçimlenen beden, özellikle 1980'li yılların sonunda hem artistik pratiğin hem de sanat yapıtının geleneksel kavramlar kapsamında yeniden sorgulanmasına neden olmuştur. Sanat bundan böyle; görüntüsü, düşüncesiyle ilginç bir malzeme olarak keşfettiği insan bedeniyle iletişim kurmaya, fikirleri açıklamaya yarayan bir obje olarak kullanıldı. Sanat-düşünce ilişkisinin plastiğin sınırlarından kurtulmasıyla aynı döneme rastlayan pek çok çalışmada, sanatçılar bedeni bir ifade dili; insanı da konuşan, düşünen ve davranan özne olarak kullandılar. Beden'in sanatla bağlantısı bu çalışmanın odak noktasını oluşturur. Rönesans döneminden, çağdaş sanatın kavramsal yönelimler amacıyla kullandığı bedene sanatsal üretim sürecinde, beden düşüncemizin izini sürer. Sanatçılar, amaçlarını gerçekleştirmek için bedenlerini gösterilerinde kullanmaya başlar. Bedeni geleneksel sanattaki anlayışın aksine doğrudan sanat nesnesi olarak kullanırlar. Sanatçılar, anlatmak istediklerini toplumu sorgulayan, ne yapması gerektiğini buyuran yönetim biçimlerini, kendi bedenlerini sanat nesnesi olarak sunmaktan kaçınmayarak izleyici önüne sunarlar.1960'lı yıllardan itibaren sanatçının bizzat kendi bedenine uyguladığı gösteriler gerçekleştirilmiştir. Amacı seyircinin dünyasına dokundurmak, sarsmak, uyandırmak ve izleyenin ilgisizliğine son vermektir. Aynı zamanda içselleştirilen şiddeti, bedensel ve zihinsel sınırları zorlayarak, Aristoteles'in bizlere sunduğu katharsis'in sağlanacağına inanan performans sanatçıları, bu içerikte çok sayıda gösteriye imza atmışlardır. Bu çalışmada, performans sanatında şiddete dayalı olarak gerçekleştirilen gösteriler sanatçısının amacı ve sanat tarihinde yer tutan örnekleriyle ortaya konmaya çalışılacaktır.

Since the beginning of the art, the figure has been used on the canvas, then it has been torn apart and it has come up against itself. In this process that occurs with avant-garde currents, every aspect of the body is reflected to the audience in its most real form. While presenting every form of body, we sometimes follow the supreme and untouchable body and sometimes the most painful and painful body. The body, which was clearly shaped under the rule of the mind, led to the re-questioning of both artistic practice and artwork in the context of traditional concepts, especially in the late 1980s. Art from now on; its appearance was used as an object to communicate and explain ideas with the human body, which he discovered as an interesting material with his thought. In many studies, which coincide with the liberation of the relationship between art and thought from the borders of plastic, the artists' body is a language of expression; they also used people as speaking, thinking and acting subjects. Body's connection with art is the focus of this work. In the process of artistic production from the Renaissance to the body used by contemporary art for conceptual orientations, the body traces our thought. Artists begin to use their bodies in their performances to realize their goals. Contrary to traditional art, they use the body directly as an object of art. Artists present what they want to explain to the audience by questioning the society and asking what they should do and not presenting their bodies as objects of art. Since the 1960s, performances have been realized by the artist himself. Its aim is to touch, shake, awaken the audience's world and put an end to the disinterest of the audience. At the same time, the performers who believe that Aristotle's katharsis will be provided to us by pushing internalized violence, physical and mental boundaries, have performed many performances in this context. In this study, demonstrations based on violence in performance art, the aim of the artist and the examples that take place in the history of art will be put forward.