İzmir ili Buca ilçesine bağlı iki ilkokuldaki diş çürüğü olan ve olmayan son sınıf öğrencilerinin beslenme ve ağız hijyeni alışkanlıklarının incelenmesi

Abstract

ÖZET Bu çalışma İzmir İli Buca ilçesine bağlı iki ilkokulda diş çürüğü olan ve olmayan son sınıf öğrencilerinden rastgele örneklem ile seçilmiş, 325 öğrencilik bir örnek üzerinde yürütülmüştür. Örneğimizi alt Sosyo-Ekonomik grupları temsil eden Ahmet Kutsi Tecer İlkokulu son sınıf öğrencileri (94 öğrenci) ve 23 Nisan İlkokulu son sınıf öğrencileri (231 öğrenci) oluşturmuştur. Sosyo-Ekonomik bakımdan orta sınıfa ait ailelerden gelen bu öğrencilerle soru kağıdı tekniğine dayalı, tanımlayıcı bir çalışma yapılmıştır. Soru kağıdında; çocuklara ve ailelerine ait tanıtıcı bilgiler, beslenme ve ağız4ıijyeni alışkanlıklarının incelenmesini sağlayacak sorulara yer verilmiştir. Elde edilen bulgulara göre; Çocukların cinsiyetlerine göre dağılımları, kızlar %50.15, erkekler %48.85'dir. Çocukların annelerinin %52.31'nin, babalarının %47.69'nun ilkokul mezunu oldukları saptanmıştır. Baba mesleği bakımından öğrencilerin üyesi olduğu sosyal katmanların daha çok sınırlı -71-gelir gruplarını temsil eden işçi %47.69, memur ve emekli %14.00 ağırlıklı oldukları görülmektedir. Öğrencilerin %70.47'sinin aileleri 5-6 bireyden oluşmuş ve kentsel aile normlarına göre yüksek bulunmuştur. Bu öğrencilerin aile içi olanakları paylaşma sorunları yaşadıkları düşünülebilir. Anne mesleği yönünden öğrencilerin annelerinin %79.08'nin çalışmadığı görülmüştür. Geniş kitlelerin beslenme durumunu saptamada pratik bir araç sayına son 24 saatte yenen yiyecekleri anımsama (24 hour recall) metodu, bir günlük rasyonun nitel özelliği hakkında fikir verebilmektedir. Ancak yenilen şeylerin nicel durumunu belirlemede etkili bir ölçüm sağlayamamaktadır. Denek grubu öğrencilerin %93.34'nün hayvansal proteinli yiyecekleri eksik ve yetersiz düzeyde almış oldukları görülmektedir. Öğrencilerin %85.54'nün dişlerini fırçaladığı, %64.92'nin günde enaz 2 kez diş fırçalama ve %49.23'nün etkin fırçalama alışkanlığına sahip oldukları bulunmuştur. Ancak bu sonuçlar çocukların yanıtlarına göre değerlendirilmiştir. Çocukların Diş hekimi tanısına göre %60. 92' sinde diş çürüğü saptanmıştır. Çocukların kendi diş çürüğü tanısı ise, %53.85'dir. Bu sonuçlara göre öğrencilerin ağız-diş sağlığı konusunda yeterli bilgi düzeyinde olmadıkları ve bir kısmının çürük dişinden haberdar olmadığı görülmüştür. Sonuç olarak öğrencilerin beslenme ve ağız hijyeni alışkanlıklarının diş çürüğü ile ilişkili olduğu ve ağız-diş sağlığı konusunda eğitime gereksinimleri olduğu görüldü. -72-