Hiposalivasyonun çekim yarasının iyileşmesi üzerine etkisi

Abstract

75 ÖZET HİPOSALİVASYONUN ÇEKİM YARASININ İYİLEŞMESİ ÜZERİNE ETKİSİ Oral kaviteyi sürekli olarak yıkayan tükürüğün, ağız yaralarının iyileşmesi üzerindeki etkisi ile ilgili çalışmaların çok sayıda olmadığını gözönüne alarak, desalive farelerde çekim yaralarını değerlendirmek amacıyla bir çalışma gerçekleştirdik. Bu çalışmada toplam 80 fare deney ve kontrol gruplarına eşit sayıda ve tesadüfi olarak dağıtıldı. Deney grubuna uygulanan operasyon ile submandibuler ve sublingual tükürük bezleri çıkartıldı, parotis kanalları ise ligature edildi. Kontrol grubuna sadece tükürük bezlerinin tamamen ortaya çıkarılmasını içeren benzer bir operasyon uygulandı. Boyundaki operasyondan iki hafta sonra her iki gruptaki hayvanların maksiller sol birinci molar dişleri çekildi. Beşerli gruplar halinde, birinci, üçüncü, beşinci, yedinci, onuncu, ondördüncü ve yirmibirinci günlerde fareler öldürüldü. Maksillalar di seke edildi ve ışık mikroskobunda incelenmek üzere hazırlandı. Daha detaylı inceleme 40 ve 10 büyütmede projeksiyon alanına yerleştirilen gridler ile yapıldı. Alveol boşluğundaki enflamasyon, bağ dokusu ve kemik oluşum alanları ölçüldü.76 Tükürük bezleri çı kanlım ş ve ligature edilmiş hayvanlarda enflamasyonun daha uzun sürdüğü ve daha şiddetli olduğu gözlendi. Buna tükürükte bulunan lizozim, immunoglobulinler, laktoferrin ve peroksidaz gibi antimikrobiyal subtanslann azalmasının sebep olduğu düşünüldü. Ayrıca hiposalivasyonda bağ dokusu ve kemik formasyonun da yavaşladığı ortaya çıktı. Farelerde gözlediğimiz bu sonuçların tükürük bezi hipofonksiyonu olan bireylerde ortaya çıkması çok doğaldır. Bu bakımdan klinik çalışmalar sırasında, söz konusu hastaların oral yaralan, olası durumlar göz önünde bulundurularak dikkatli bir şekilde izlenmelidir.

77 SUMMARY EFFECT OF HYPOSALIVATION ON THE HEALING OF EXTRACTION WOUNDS The oral cavity is constantly bathed in saliva; however little information is available on the effect of saliva on the oral wound healing. The present study was to examine the healing of an extraction wound in a desalivated rat model. A total of eighty rats were randomly divided in to experimental and control groups. The experimental group underwent sialadectomy of the submandibulary and sublingual glands and ligation of parotid ducts. The control group was subjected to sham-operation involving full exposure of glands. In both groups, the maxillary left first molars were extracted two weeks following surgery. Five rats from each group were killed at 0, 1, 3, 5, 7 10, 14 and 21 days. The maxillae were dissected and prepared for light microscopy. Quantitative microscopy was performed at a magnification of x40 and xlO, a systemic grid was overlaid on projection screen. The areas of inflammation and connective tissue and bone formation in the socket were analyzed. The inflammatory process was more intense and of longer duration following sialadenectomy and ligation. This could be a results of reduced78 antimicrobial substances such as lysozyme, immunogobulins, lactoferrin and peroxidase normally present in saliva. Hyposalivation also appeared slow the formation of fibrous connective tissue. The results presented are not limited to rats, we would be important to look on the healing of oral wounds in individuals with salivary glands dysfunction in prospective well controlled clinical study.