Dört farklı daimi yumuşak astar materyalinin sertlik değişimleri ve mikrobiyolojik tutulumlarının karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Bireylerde alveol kretierinin ileri derecede rezorbe olması, mukoza rezilyensinin azalması yada mukoza direncinin düşmesi gibi durumlarda protezler rahat bir kullanım şansını kaybetmekte ve çaresi bir türlü bulunamayan yakınmalara neden olmaktadırlar. Bu yakınmaların azaltılması veya tamamen ortadan kaldırılması için çeşitli yumuşak astar maddeleri klinik kullanıma sunulmuştur. Astar maddelerinin zamanla yumuşaklıklarını kaybederek sertlik kazanması, bakteri ve mantar türü mikroorganizmaların tutunmasına neden olması halen çözüm bulunamamış iki önemli sorundur. Bu nedenle hareketli protezler için piyasaya sürülmüş astar maddeleri içinden en uygun olanın seçimi, dişhekiminin bilgi ve deneyimine kalmıştır. Dişhekimlerine bu konuda yardımcı olabilmek amacıyla gerçekleştirdiğimiz çalışmamızda daimi amaçlı olarak kullanılan yumuşak astar maddelerinin bir yıllık sertlik değişimleri ile mikrobiyolojik özellikleri incelenmiştir. Bu amaçla daimi yumuşak astar maddelerinden Acrybell Soft, Molloplast-B, Vertex Soft ve Ufi-gel P'de ortaya çıkabilecek sertlik değişimleri 1,6,12,48. saatler,1 hafta, 1,3,6. ay ve 1. yılın sonunda Shore A Durorneter sertlik ölçüm cihazı ile belirlenmiştir. Ayrıca protez stomatitine sıklıkla yol açan etkenlerden Candida albicans ve Staphylococcus aureus' un bu materyaller üzerinde tutunma miktarları kantitatif kültür yöntemi ve taramalı elektron mikroskobunda incelenmiş, materyallerin yüzey özellikleri ise taramalı elektron mikroskobunda gözlenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre astar materyallerinin tümü başlangıçtaki yumuşaklıklarını koruyamamakta ve giderek sertleşmektedir. Bir yıllık süre sonunda Acrybell Soft diğer materyallere göre en sert materyal olarak göze çarpmıştır. Yine aynı sürenin sonunda Ufi-gel P en yumuşak materyal olarakgörülmekle birlikte, başlangıç yumuşaklığı gözönüne alındığında anılan bu materyalin hızlı bir sertleşme gösterdiği anlaşılmaktadır. Molloplast-B'de ise sertlik değişim oranı diğerlerine göre daha az olmuştur. Mikrobiyolojik tutunmanın değerlendirildiği kantitatif kültür yönteminde ve taramalı elektron mikroskobu gözlemlerinde ise Candida albicans tutunmasının tüm materyallerde yoğun olduğu ve materyaller arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığın olmadığı görülmektedir. Acrybell Soft, kantitatif kültür yönteminde Staphylococcus aureus* /m en çok tutunduğu materyal olarak görülmüştür. Vertex Soft ile Acrybell Soft arasında ise istatistiksel açıdan anlamlı bir fark bulunamamıştır. Yine aynı bulgulara göre en az tutunma Molloplast-B üzerinde olmaktadır. Materyallerin yüzey özelliklerinin taramalı elektron mikroskobunda incelenmesi sonucunda Molloplast-B 'nin en düzgün, Acrybell Soft'un ise en düzensiz yüzeye sahip olduğu görülmektedir. Bu elektron mikroskobu bulguları mikrobiyolojik özelliklerin irdelenmesinde önemli katkılarda bulunmuştur. İn vitro olarak yaptığımız bu çalışmanın sonuçları tümüyle değerlendirildiğinde, yumuşak astar maddeleri içinde kullanım amacımıza en uygun materyalin Molloplast-B olduğu anlaşılmaktadır.

SUMMARY Resilient denture lining materials are often used in the treatment of traumatized denture-supporting mucosa and advanced resorption of the residual alveolar ridges. However, these materials cannot be used for extended periods of time due to the loss of softness and the colonization by microorganisms. Therefore it is up to the clinician's experience and knowledge to choose the best material for patients wearing removable dentures. To help the clinicians in choosing the best material, the hardness and microbiologic adherence of permanent soft denture lining materials have been investigated in this study. For this purpose, the hardness of Acrybell Soft, Moiloplast-B, Vertex Soft and Ufi-gel P were compared at 1, 6, 12, 24, 48 hours, 1 week, 1, 3, 6 months and 1 year following setting. In addition, the adherence of Candida albicans and Staphylococcus aureus were studied in vitro with quantitative culture method and scanning electron microscopy. Additionally, the surface properties were also observed with scanning electron microscopy. According to the results of the study, all the materials increased in hardness in time. Acrybell Soft was the hardest material tested. Although Ufi- gel P was seen to be the softest material, the amount of change in its hardness was more prominent than that of the other materials investigated. Evaluation of the data from quantitative culture method and scanning electron microscopic observations, adherence of Candida albicans was severe in all the materials and the differences between the materials were statistically insignificant. Whereas the adherence of Staphylococcus aureus in quantitative culture method was observed mostly in Acrybell Soft, the least adherence of microorganisms was seen in Molloplast-B. Observation of surface properties of the materials with scanning electron microscopy revealed that Molloplast-B was the smoothest of the materialswhile Acrybeli Soft was the roughest of all. These findings contributed to the evaluation of microbiologic results. It is concluded that when all the results of the study were evaluated it can be stated that Molioplast-B was the most adequate permanent soft relining material for clinical use.