Periferik fasiyal sinir paralizilerinde uyguladığımız cerrahi tedavi sonuçlarının değerlendirilmesi

Abstract

. ÖZET Temporal kemik içinde uzun ve dar bir kanal içinde seyretmekte olan 7. kranial sinir (N. Fasiyalis), çeşitli faktörlerin etkisi ile paraliziye uğramakta ve periferik fasiyal paralizi sonucunda kişinin psikolojik ve sosyal yaşamında önemli sorunlara yol açmaktadır. Bu sorunun çözümü için otolaringoloji alanında yoğun tartışmalar güncelliğini korumaktadır. Çalışmamız kapsamında bulunan 86 periferik fasiyal paralizili hastanın 18 de (% 20,9) Bell's Palsi, 24 ünde (% 27,9) enfeksiyon, 36 smda (% 41,8) travma, 4 dünde (% 4,7) cerrahi travma ve 4 de (% 4,7) tümör rol oynuyordu. Bu hastaların 74 üne (% 86) fasiyal sinir dekompresyonu, 3 üne (%3,4) uç uca anastomoz, 4 üne (% 4,6) sinir grefti 2 sine (% 2,3) lateral anastomoz, 1 ine (% 1,2) timpanik pleksus nörektomisi ve 2 sinede (% 2,3) temporal kemik küre ta jı uygulandı. Operasyon yaptığımız 86 hastadan 50 tanesi izlenebildi. Hastalarımızdaki düzelme House skalasma göre aşağıdaki şekilde değerlendirildi : Grade I 18 hasta {% 36), Grade II 7 hasta (% 14) Grade III 9 hasta ( % 18), Grade IV 4 hasta (% 8), Grade V 5 hasta (% 10) Grade VI 7 hasta (% 14) Bell's Palsi vakalarında cerrahi tedavinin medikal tedaviden cevap alınamadığı durumlarda uygulanmasının uygun olduğunu Park ve Wattkins Kettel ve Choward, Fisch, May ve House gibi otörler belirtmektedirler. 50Bununla beraber ameliyatın yapılması gereken zamanın saptanmasında farklı kriterler ileri sürülmektedir. Biz bu çalışmamızda Bell's palsilerde 6-8 hafta içerisinde steroid tedavisine cevap vermeyen ve elektrodiagnostik testlerde dejenerasyon gösteren vakalarda cerrahi müdahale uyguladık. Travmatik, enfeksiyon, iatrojenik paralizilerde de biran önce müdahale yapılması yazarların çoğunluğunca kabul edilmektedir. İlk 3 derecedeki hastaların fasiyal fonksiyonları tatminkar olarak kabul edilmektedir ve bu oran vakalarımız için genel ortalama olarak % 68 civarındadır. Bell's palsiler için % 72,7, enfeksiyöz paraliziler için % 62,5, travmatik paraliziler için % 78,9 ve tumoral paraliziler için % 50 olarak saptanmıştır. Bu oranlar literatürde bildirilen ortalama rakamlar ile uyum göstermektedir. 51