Tip I Diabetes mellituslu çocuklarda serum, idrar kalsiyum, fosfor, magnezyum değerleri ve böbrek fonksiyonlarına etkileri

Abstract

ÖZET Bu araştırma, Ç.ü.Tıp Fakültesi Pediatrik Metabolizma ve Endokrinoloji Bilim Dalında izlenen Tip I DM'li 30 hasta ve sağlıklı 15 çocukta yapıldı. Diabetik çocuklarda serum magnezyum düzeyi kontrollere göre daha düşük bulundu (p <p.01). Yeni hasta grubunda bu düşük lük daha belirgindi (p <0. 005). Eski hasta grubunda bu düşüklük önemli bulunmadı (p>0. 03). Bu bulgu literatürle uyumsuzdu. Kan şekeriyle serum magnezyum değerleri değişiklik göstermedi. Eski hastalarda idrarla atılan magnezyum miktarı, kontrollere göre önemli derecede fazlaydı (p <0. 05). Kan şekeri yüksek olanlarda magnezyum atılımı daha fazlaydı (p <( 0.05). Magnezyum klerensi diabetiklerde kontrollere göre daha yüksek bulundu(p <p.02). Bu yükseklik eski hasta grubunda daha belirgindi (p <(.0.03). Serum kalsiyum ve fosfor değerleri diabetiklerde, kont rollere göre önemli farklılık göstermedi (p> 0.05) ve normal bulundu. Yeni hasta grubunda idrarla kalsiyum atılımı daha fazlaydı. Kan şekeri yüksek olanlarda idrar kalsiyum atılımı daha faz laydı. TRP diabetiklerde düşük bulundu. Yeni hasta grubunda daha- 89 - belirgin bir düşüş vardı. Bu durum uyumluydu, çünkü yeni hasta grubunda hiperkalsiüri daha fazlaydı ve beraberinde hiperfosfa türinin olması beklenirdi. Kalsiyum ve fosfor klerensleri, eski hastalarda kreatin klerensiyle korelasyon gösteriyordu. Magnezyum klerensi eski hastalarda artıyordu. Kreatin klerensi/ diabetiklerde, kontrollere göre önemli bir farklılık göstermiyordu(p>0.05). Ortalama 4.5-5 yılda, belirgin nefropati bulguları olmamakla beraber erken bulgular görüldü. Sonuç olarak: Diabetik hastalarda bozulan böbrek fonksi yonlarına ilave olarak hiperkalsiüri, hiperfosfatüri ve hipermagneziüri de diabetik nefropatinin gelişimine katkıda buluna bilir.