Kronik periodontitis ve agresif periodontitisli hastalara lokal olarak uygulanan doksisiklin hiklat`ın dişeti oluğu sıvısı matriks metalloproteinaz VIII seviyesine etkisinin araştırılması

Abstract

ÖZET Spesifik anaerobik bakteri türlerinin periodontal hastalıkların ana etiyolojik faktörü olduğu kabul edilmiştir. Bakteri plağı, diştaşı ve kontamine sementin diş yüzeyi temizliği ve kök yüzeyi düzleştirmesi ile subgingival bölgeden uzaklaştırılması periodontal tedavinin Önemli bir bölümünü oluşturur. Bununla birlikte, mekanik tedavi derin periodontal cepler, kök konkaviteleri ve furkasyon bölgeleri gibi periodontal aletlerle ulaşılması zor olan bölgelerde etkisiz kalabilir. Bu durum, periodontal enflamasyonun tekrarlamasına yol açabilir. Bu nedenle, cerrahisiz periodontal tedavinin antimikrobiyal ajanlarla desteklenmesi gündeme gelmiştir. Sistemik uygulamaya göre, ilgili bölgede yüksek konsantrasyona ulaşmaları, hasta uyumunun daha iyi olması, daha kuvvetli farmakokinetik etki oluşturmaları ve dirençli mikroorganizmaların oluşma riskini en aza indirmeleri sebebiyle lokal salınım sistemleri ilgi odağı olmuştur. Antimikrobiyal aktivitesi ve antikollagenaz özelliği ile dikkat çeken doksisiklin, geniş spektrumlu, yan sentetik bir tetrasiklin türevidir. Son yıllarda, kontrollü salınım yapan biyoçözünür özellikte j el formu geliştirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, cerrahisiz periodontal tedaviyle birlikte uygulanan biyoçözünür doksisiklin hiklat jelin klinik ve biyokimyasal etkilerini araştırmaktır. Araştırmaya 8'i agresif, 10'u kronik periodontitisli 18 hastaya ait 72 diş dahil edildi. Her hastada farklı kuadrantlarda, >6 mm. sondalanan cep derinliği ve >3 mm. ataşman kaybı olan en az 2 tek köklü dişin bulunması koşulu arandı. 2 dişin rastgele biri kontrol biri deney grubu olarak seçildi. Hastalara ağız hijyeni eğitimi verildikten sonra, kontrol grubu dişlere diş yüzeyi temizliği ve kök yüzeyi düzleştirmesi işlemleri, deney grubu dişlere diş yüzeyi temizliği ve kök yüzeyi57 düzleştirmesi işlemleri ile birlikte doksisiklin jel uygulandı. Klinik olarak sondalanan cep derinliği, klinik ataşman seviyesi, plak ve papil kanama indeksi değerlendirildi. Biyokimyasal olarak kontrol ve deney bölgelerinden alman dişeti oluğu sıvısı örneklerinde Sandviç Eliza Yöntemi ile MMP-8 total ve konsantrasyon seviyeleri tespit edildi. Agresif ve kronik periodontitis hastalarında başlangıç değerine göre tedaviden sonra istatistiksel anlamda sondalanan cep derinliğinin azaldığı ve klinik ataşman kazancı elde edildiği görüldü. 1., 3. ve 6. aylarda yapılan klinik incelemede, deney bölgelerinde, kontrol bölgelerine göre sondalanan cep derinliğindeki azalma miktarının ve klinik ataşman seviyesindeki kazancın daha fazla olduğu, ancak, iki grup arasında istatistiksel farklılığın bulunmadığı tespit edildi. Papil kanama indeksi ve plak indeksi değerlerinin, hem deney hem kontrol gruplarında istatistiksel anlamda azaldığı ve bu azalmanın 6 ay süresince devamlılığını sürdürdüğü saptandı. Dişeti oluğu sıvısı MMP-8 seviyesinin kronik periodontitiste, agresif periodontitise göre daha yüksek olduğu ve tedaviden sonra her 2 hastalık grubunda istatistiksel anlamda azaldığı görüldüistatistiksel anlamda önem taşımasa da, MMP-8 seviyesinin tedavi süresince deney gruplarında kontrol gruplarına göre daha düşük seyrettiği, 6. aya doğru deney ve kontrol gruplarında birbirine yaklaştığı tespit edildi. Sonuç olarak, klinik ve biyokimyasal periodontal parametreleri olumlu etkilemesi sebebiyle, kontrollü salınım yapan doksisiklin jel, diş yüzeyi temizliği ve kök yüzeyi düzleştirmesi işlemleri ile birlikte uygulanarak mekanik tedaviyi desteklemek amacıyla kullanılabilir. Bu konuyla ilgili yeni çalışmalarda, hasta ve diş sayısının arttırılmasıyla daha detaylı istatistiki sonuçların elde edileceği düşünülmektedir.

SUMMARY Specific anaerobic bacterial species are accepted as the primary factor that cause periodontal disease. Removal of bacterial plaque, calculus and contaminated cementum from subgingival area by scaling and root planning (SRP) is an important part of treatment of periodontal disease. The efficacy of periodontal therapy is directly related to the elimination of pathogenic microbiota. Mechanical therapy, however, may fail to eliminate pathogenic microbiota from the areas inaccessible to periodontal instruments such as; deep periodontal pockets, root surface concavities and furcation involvement. This may lead to recurrence of periodontal inflammation. Therefore, antimicrobial agents gain importance as an adjunct to non-surgical therapy. There has been an increasing intrest in local delivery system, compared to systemic delivery, that it reaches the target area in an effective concentration; it has better patient compliance; and it enhances pharmacokinetic response and reduced risk for developing drug- resistant microbial composition. Doxycycline, with its distinguished antimicrobial activity and anticollagenase propety, is a broad-spectrum semisynthetic tetracycline. Controlled release biodegrable gel containing doxycycline hyclat has been produced in recent years. The aim of this study was to evaluate the clinical and biochemical effects of topical subgingival application of biodegrable doxycycline-hyclat gel adjunctive to non-surgical periodontal therapy. The study included 72 teeth of 1 8 patients, 8 of which had aggressive and the remaining having chronic periodontitis. Each patient had at least 2 single- rooted teeth in different quadrants with a probing depth of 6mm. or more and an59 attachment loss of at least 3 mm. The 2 teeth in different quadrants were accepted as control and test sites randomly. After the patients had been treated to increase their ability in maintaining the appropriate level of plaque control, SRP was applied to the control sites and doxycycline gel adjunctive to SRP was applied to the test sites of each patient simultaneously. Clinical measurement including probing depth, clinical attachment level, papilla bleeding index (PBI) and plaque index (PI) were recorded. For biochemical observation, MMP-8 total and concentration levels in gingival crevicular fluid (GCF) samples obtained from control and test sites were analysed by Sandwich Elisa Method. After the treatment, probing depth reduction and clinical attachment gains were observed statistically relative to the baseline data for aggressive and chronic periodontitis patients. At the clinical measurements of 1st, 3rd, and 6th months, the test sites exhibited more probing depth reduction and clinical attachment gain in contrast to the control sites. However, the difference between test and control sites were statistically insignificant. In both test and control sites, the decrease in PBI and PI values, which continued though 6 months, was statistically significant. Gingival crevicular fluid MMP-8 levels were higher in chronic periodontitis when compared to aggressive periodontitis. After the treatment, a decrease was observed statistically in each control and test sites for both periodontitis groups. MMP-8 levels in GCF samples were lower in test groups than in control groups during the treatment, however, this difference was not statistically significant. MMP-8 levels became close to each other in control and test sites through the 6th month. Consequently, it may be inferred that controlled-delivery doxycycline gel may be used as an adjunct to SRP in order to support mechanical therapy in effecting clinical and biochemical periodontal parameters positively. It is suggested that more adequate results can be obtained statistically from further planned studies comprising more patient and teeth samples.