Hemşirelerin stresle baş etme tarzları ile depresyon arasındaki ilişki

Abstract

XII BOLUM V ÖZET Bu araştırma, hemşirelerin stresle baş etme tarzları ile depresyon arasındaki ilişkiyi incelenmek amacıyla planlanmış tanımlayıcı tipte bir araştırmadır. Bu araştırma, Balıkesir İli Bandırma İlçesi MGK Devlet Hastanesi ve Bandırma SSK Hastanesinde yapılmıştır. Araştırmanın verileri 31 Mayıs-7 Haziran tarihleri arasında kurumlardan gerekli izinler alındıktan sonra toplanmıştır. Araştırmanın evrenini Balıkesir İli Bandırma İlçesi MGK Devlet Hastanesinde çalışan hemşireler ( N:106 ) ve Bandırma SSK Hastanesinde ( N:52 ) çalışmakta olan hemşireler oluşturmaktadır ( N: 1 58 ). Araştırmada örneklem seçimine gidilmemiştir. Araştırmada veriler, hemşirelerin tanıtıcı özelliklerini içeren 20 sorudan oluşan anket formu, hemşirelerin stresle başa çıkma tarzlarını belirlemek amacıyla kullanılan, 30 maddesi ve 5 alt ölçeği olan Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği (SBTÖ), hemşirelerin depresyon düzeylerini belirlemek amacıyla kullanılan ve 21 sorudan oluşan Beck Depresyon Envanteri (BDE)'nin uygulanması ile toplanmıştır. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde, satır ve yüzde dağılımlar, aritmetik ortalama, t testi, varyans analizi, ileri varyans analizi için Bonferroni ileri varyans analizi ve korelasyon kullanılmıştrr. Araştırmadan elde edilen sonuçlar şunlardır:. Hemşirelerde, çocuk sayısı 3 olanların, çocuğu olmayan, 1 çocuğu olan ve 2 çocuğu olanlara göre daha çok depresif belirtiler gösterdiği,XIII. Hemşirelerin meslekte 1-5 yıl çalışanların ve 16-20 yıl çalışanların daha depresif belirtiler gösterdiği,. İşinden memnun olan hemşirelerin daha az depresif belirtiler gösterdiği,. Ruh sağlığını `çok iyi` olarak değerlendirenlerin daha az depresif belirtiler gösterdiği,. Hemşirelerin bir stresle karşılaştıklarında çözüm arama davranışı içinde olmalarının depresif belirtiler göstermeyi azalttığı,. Hasta sayısının fazla olması ve personel sayısının az olmasının hemşirelerde depresyon nedenlerinden olduğu,. Kendine güvenli yaklaşım ve iyimser yaklaşımı kullanan hemşirelerin daha az, sosyal destek arama, çaresiz yaklaşım ve boyun eğici yaklaşımı kullananların daha depresif belirtiler gösterdiği saptanmıştır.

XIV SUMMARY This study has been planned as a descriptive research to examine the relation between depression and coping strategies of nurses. This study was performed between 31.05.2004 and 7.06.2004 in Social Security Hospital and Goverment Hospital in Bandırma after getting needed permissions for the research. The cosmos of this research consists of 158 nurses, 52 in Social Security Hospital and 106 in Goverment Hospital. The cosmos and the sample are the same. The data was collected by a questionaire included three instruments: 1) `The Socio-Demographic Data Form included 20 questions, 2)`Scale of the Ways to Cope With Stress` which comprises 30 items and 5 sub-scales 3) Beck Depression Inventory included 21 questions. In the statistical evoluation of the data SPSS 10.0 software program was used for analysis. The findings demostrated that nurses with three children have more depressif symptoms than the ones with none, one or two. The nurses who have been working 1-5 years and 16-20 years have more depressif symptoms. It also shows that if the number of the patients increase or the number of the staff decrease, the more depressif symptoms occur. The submissive, Helpless Syles and Seeking for Social Support approaches increases the depressif symptoms. The nurses who enjoy their jobs, who evaluate thier health so good, who can use problem solving, who use self confident approach and optimistic approach have less depressif symptoms.