Hiperemezis gravidarum tanısı alan ve almayan gebelerin evlilik uyum düzeylerinin karşılaştırılması

Abstract

Araştırma, hiperemezis gravidarum tanısı alan ve almayan gebelerin evlilik uyum düzeylerinin karşılaştırılması amacıyla tanımlayıcı olarak planlanmıştır. Araştırma; Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum AD., Dr. Ekrem Hayri Üstündağ Kadın Hastalıkları Doğum Hastanesi, S.S.K. Sağlık işleri Genel Müdürlüğü Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim Hastanelerinin jinekoloji Servisleri ve aynı hastanelerin gebe polMiniklerinde 1.12.2003-15.3.2004 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini araştırma kapsamın alman hastanelerin jinekoloji servisinde hiperemezis gravidarum tanısı ile yatan hastalar ve bu hastanelerin, gebe polikliniğine başvuran kişiler oluşturmuştur. Araştırmada sınırlamalara uyan, hiperemezis gravidarum tanısı alan gebeler vaka grubunu, gebe polMiniklerine normal gebelik takibi için başvuran gebelerden vaka grubu ile benzer özelliklere sahip gebeler kontrol grubunu oluşturmuştur. Vaka grubunda 55, kontrol grubunda 55 gebe olmak üzere toplam 110 kişi araştırma kapsamına alınmıştır. Veriler tanıtıcı özelliklerine yönelik anket formu ve gebelerin evlilikte uyum düzeylerini ölçmek amacıyla evlilikte uyum ölçeği kullamlarak görüşme tekniği ile toplanmıştır.Evlilikte Uyum Ölçeğinin Kışlak(l 999) tarafından yapılan geçerlik-güvenirliğinde iç tutarhk katsayısı 0.84 bulunmuştur. Araştırmada ise ölçeğin101 iç tutarlık (Cronbach Alpha) katsayısı 0.79'dur. îç tutarlık katsayıları benzerlik göstermektedir. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik, pearson chi-square, çift yönlü varyans analizi, iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi ve logistic regresyon analizi kullanılmıştır. Değerlendirmede şu sonuçlar elde edilmiştir: Araştırma kapsamına alman hiperemezis gravidarum'lu gebelerin evlilikte uyum puan ortalaması (44.036±8.171), kontrol grubunun puan ortalaması (49.163±5.708) olarak saptanmıştır. İki grubun evlilikte uyum puan ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Vaka ve kontrol grubunun gebelerin çalışma, gebeliği isteme, gebeliğin evlilik ilişkisini etkileme durumları, gebelik sayıları, yaşayan çocuğa sahip olma ve eşlerinden destek alma durumlarına göre karşılaştırılması pearson chi-square testi ile incelendiğinde, gruplar arasında çalışma, gebeliği isteme ve gebeliğin evlilik ilişkisini etkileme durumları bakımından anlamlı bir fark saptanmıştır. Vaka ve kontrol grubundaki gebelerin evlilikte uyumu etkileyen değişkenleri incelendiğinde, gebelerin çalışma durumları ve gebeliklerini isteme durumları bakımından anlamlı bir fark saptanmıştır. Hiperemezis gravidarum'u etkileyen değişkenlerin incelenmesi logistic regresyon analizi ile yapılmıştır ve gebelerin evlilikte uyum puanlan düşük olması ile hiperemezis gravidarum görülme olasılığı arasında negatif bir ilişki saptanmıştır. Sonuçlara göre; evlilik uyumu düşük olan ve çalışan bireylerde hiperemezis gravidarum riski artmakta olup, gebeliği isteme ise hiperemezis gravidarum için bir etkendir. Bu doğrultuda hemşirelerin aile damşmanlığmda etkin rol alması önerilebilir. Anahtar Kelimeler: Hiperemezis gravidarum, evlilik, evlilikte uyum.

This descriptive study was planned with the purpose of comparing marital addjustment levels of the pregnant who are diagnosed with hiperemezis gravidarum or not. The investigation was conducted at University of Ege, Hospital of School of Medicine, Women Diseases and Parturition Department; Dr. Ekrem Hayri Üstündağ Women Diseases & Birth Hospital; Ege Maternity Hospital of SSAL (Social Security Agency For Laborers) General Directorship of Health Affairs; and Gynecology Services of Training Hospitals on Women Diseases and also at pregnancy policlinics of the same hospitals between 1st December 2003 and 15th March 2004. The universe of the research was constituted by both hospitalized patients at gynecology service of the concerned hospitals with the diagnosis of hiperemezis gravidarum and also by those applying to pregnancy policlinics of these hospitals. In the investigation the case group was constituted by the pregnant carrying participation conditions who had been diagnosed with hiperemezis gravidarum whereas the control group was constituted by those pregnant having similar characteristics to case group who had applied to pregnancy policlinics for the purposes of normal gestation follow-up. A total of 110 persons from both case and control groups were included in the study. The case groups were constituted by 55 pregnant whilst the control group was also constituted by 55 pregnant. A questionnaire form aimed at describing the data of the investigation and the Marital Adjustment Test aimed at103 measuring the harmony levels of pregnant in terms of marriage were used. The data were collected by the researcher with interview technique. The coefficient of internal consistency (Cronbach Alpha) in validity-reliability of Marital Adjustment Test (MAT), which was used at the investigation, was found as 0,84. in another investigation however, the coefficient of internal consistency (Cronbach Alpha) was 0,79. These internal consistency coefficients present a similarity. In the evaluation of the obtained data: Percentage, Pearson Chi-square, Univariate Analysis of Variance, independent samples test, and Logistic Regression Analysis were used. The results below were obtained in the evaluation: The mean score in marriage harmony of the pregnant who were diagnosed with hiperemezis gravidarum was detected as 44.036±8.171 whereas mean score of the control group was detected as 49.163±5.708. The difference between the mean scores in terms of marital adjustment of both groups was found statistically significant. When the comparisons of working situations, willingness to birth, effects of gestation on marriage, number of gestations, having a living child, and support from spouses of pregnant from both groups were examined by Pearson Chi-square, a significant difference was detected between groups in terms of working situations, willingness to birth, and gestation effects on marriage. When the variables affecting marital adjustment at the case and control groups were examined, a significant relationship in terms of working situations of pregnant and the willingness to be pregnant was detected. However, the effects of both variables to marital adjustment scores are equal.104 Variables affecting hiperemezis gravidarum were examined by logistic regression analysis, and that a negative relationship was detected between the low score of marital adjustment of pregnant and the probability of Hiperemezis gravidarum existence. According to results; low score of marital adjustment and employment in women, probobility of hyperemesis gravidarum exitence. Willingness to be pregnant is affect for hyperemesis gravidarum.According to results, it may be suggested that nurses take an efficient role in family counseling. Key Words: Hiperemezis gravidarum, marriage, marital adjustment.