Protetik restorasyonlarda kullanılan değişik metal alaşımlarından, in vitro biyolojik ortamlarda, hızlandırılmış yöntemle serbestleşen bazı elementlerin belirlenmesi ve stotoksik etkilerinin hücre kültüründe incelenmesi

Abstract

132 BOLUM VI ÖZET Protetik Restorasyonlarda Kullanılan Değişik Metal Alaşımlarından, In Vitro Biyolojik Ortamlarda, Hızlandırılmış Yöntemle Serbestleşen Bazı Elementlerin Belirlenmesi Ve Sitotoksik Etkilerinin Hücre Kültüründe İncelenmesi Di Neslihan EFEOĞLU Doktora Tezi, Protetik Dis Tedavisi Anabilim Dalı Tez Yöneticisi: Prof. Dr. Berran Öztürk 2003, 159 sayfa Amaç: Dünyada ve ülkemizde kullanılan baz metal alaşımları olan Wirolloy, Wiron 99, Remanium CS, Remanium 2000 ve kıymetli metal alaşımı olan Minerva 58' in uzun dönemde serbestleştirdiği element miktarları ve bu elementlerin ağız dokularında oluşturabileceği olası olumsuz biyolojik etkilerin in vitro koşullarda araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Yukarıda sözü edilen dört baz metal ve bir kıymetli metal alaşımının in vitro koşullarda DMEM ve BSA biyolojik solüsyonları içine hızlandırılmış yöntemle serbestleştirdiği Ni, Cu, Zn, Mg, Pt, Pb, Cd elementlerinin miktarları atomik absorpsiyon spektrofotometresinde ölçülmüştür. Bu alaşımlardan elde edilen ekstraktların insan dişeti fibroblast hücre kültürü üzerindeki sitotoksik etkileri MTT yöntemiyle kantitatif olarak belirlenmiştir. Element serbestleşmesi ve sitotoksisik etkinin, metallerin solüsyon içerisinde bekleme süresiyle ilişkisi araştırılmıştır. Bulgular: Bu alaşımlardan element serbestleşmesi üzerindeki etkileri araştırılan iki farklı biyolojik solüsyon DMEM ve BSA arasında fark bulunamamıştır. Alaşımların tümü 7 hafta boyunca sürekli olarak sabit miktarlarda element serbestleştirmişlerdir. Tarayabildiğimiz kaynaklarda, kurşun ve magnezyum elementlerinin döküm alaşımlarından serbestleştiğini gösteren başka çalışmaya rastlanamamıştır.133 Alaşımların sitotoksik etkileri arasında istatistiksel anlamlı fark yoktur. Kıymetli metal alaşımı olan Minerva58 yüksek biyouyumluluk göstermiştir. Ancak, RemaniumCS, Remanium2000 ve Wiron99 alaşımları belli zaman aralıklarında SDH aktivitesini %50' den fazla baskılamışlardır. Sonuç: Alaşımlardan hızlandırılmış yöntemle 7 haftalık in vitro koşullarda serbestleşen elementleri ölçen çalışmamızda, elementlerin hiçbirisi sistemik etki yaratacak dozlarda serbestleşmemiştir. Kurşun ve magnezyum elementlerinin döküm metal alaşımlarından serbestleştiği ilk defa gösterilmiştir. Çalışmamızda alaşımların insan fibroblast hücreleri üzerinde sitotoksik etkileri arasında farklılık bulunamasa da, yüksek altın içeren alaşımların kullanılmasının hasta sağlığı açısından daha zararsız olacağı görüşündeyiz. Ekonomik yetersizlikler nedeniyle baz metal alaşımları kullanılması gerektiğinde ise, uzun dönem biyolojik etkileri in vitro ve in vivo olarak araştırılmış alaşımların seçilmesine özen gösterilmelidir. Anahtar sözcükler: döküm metal alaşımlar, element serbestleşmesi, sitotoksisite, baz metal alaşımlar Elektronik posta adresi: neslif@yahoo.com

134 ABSTRACT Accelerated Release Of Elements From Dental Casting Alloys Into In Vitro Biological Environments And Their Cytotoxicity Assessed By MTT Assay Neslihan EFEO?LU, DDS PhD Thesis, Department of Prosthodontics Supervisor: Prof. Dr. Berran Öztürk 2003, 159 pages Aim: This study aims to investigate the long-term release of elements from dental casting alloys (Wirolloy, Wiron 99, Remanium CS, Remanium 2000 and Minerva 58) and the possible adverse effects of these alloys on fibroblast cell culture. Materials and Methods: The amounts of the elements Ni, Cu, Zn, Cd, Mg, Pb, Pt released into the DMEM and BSA biological solutions were detected by atomic absorption spectrophotometry and cytotoxic effects of these alloy extracts on human fibroblast cell culture were assessed by MTT assay. Furthermore, to investigate the effect of conditioning time on element release, element release and cytotoxicity was evaluated for three different time intervals; 1st day, starting from 1st week until the end of the 4th week and, starting from the end of the 4th week until the end of the 7th week. Results: The effect of these preconditioning solutions on the element release from the alloys was not statistically significant (Kruskal Wallis, p>0.05) Element release was found to remain constant during 7 weeks, at three different time intervals. The release of lead and magnesium from dental casting alloys was shown for the first time. There was not a significant difference between the cytotoxic effects of the alloys. Minerva 58 had a high SDH activity. However, RemaniumCS,135 Remanium2000 and Wiron99 depressed the SDH activity at certain time intervals. Discussion and Conclusion: This study investigated the amount of the elements released during 7 weeks of accelerated test. None of the elements reached the amounts that might cause systemic side effects. For the first time, lead and magnesium was detected in the extracts of dental casting alloys. There was no significant difference between the cytotoxicities of the alloys however, in our opinion; high gold alloys should be the first choice of use. If economical reasons make the use of base metal alloys inevitable, it is essential to choose alloys whose biocompatibility is proven by long-term in vitro and in vivo tests. Key words: dental casting alloys, element release, cytotoxicity, base metal alloys, accelerated release of elements e-mail: neslif@yahoo.com