Bening servikal epitel ile servikal intraepitelyal neoplazilerde argirofilik nükleolar organizer bölgeler (AgNOR) ile prolifere olan hücre nükleus antijeni (PCNA) arasındaki ilişkinin araştırılması

Abstract

ÖZET 1988-1994 yıllan arasında Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı ile Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Ana Bilim Dalına gelen 40 adet histerektomi ve biyopsi materyali çalışmaya alındı. Kronik servisit, CİN I, CİN II ve CİN III eşit sayıda olup her lezyondan 10 olgu incelendi. Tüm olguların parafin kesitlerine AgNOR ve PCNA yöntemi uygulandı. Proliferanf aktivitenin ortaya konulması için olguların AgNOR ve PCNA değerlendirmeleri yapıldı. AgNOR yöntemi uygulanarak yapılan incelemede nükleolus içinde ve dışında, seçilebilen AgNOR benekçikleri sayılarak ortalama AgNOR sayısal değerleri bulundu. PCNA ile boyamada ise pozitif boyanan nüveler değerlendirmeye alınarak yüzde olarak PCNA indeksleri hesaplandı. Servikal displazi derecesinin artışına paralel olarak hem ortalama AgNOR değerlerinin, hem de PCNA indekslerinin arttığı tespit edildi. Kronik servisit ile CİN I, CİN II ve CİN III olgularında AgNOR değerleri arasında belirgin fark olduğu, CİN II ile CİN III arasındaki farkın ise yine anlamlı olmakla birlikte daha az anlamlı olduğu görüldü. PCNA yönteminde CİN II ve CİN III arasındaki pozitif boyanma farkının çok daha fazla olduğu gözlendi. Her iki yöntem arasındaki ilişki araştırıldığında ise, AgNOR ve PCNA arasında CİN IU'de CİN ITden daha az olmasına rağmen iyi bir korelasyon bulunduğu görüldü. Sonuç olarak, servikal displazilerin değerlendirilmesinde CİN I ve CİN II olgularında her iki yöntemin benzer sonuçlar verdiği, CİN II ve CİN IH'ün klasik yöntemlerle aynmımn yapılamadığı durumlarda PCNA uygulamasının AgNOR'a tercih edilebilecek bir yöntem olduğu kanaatine varıldı. 45