Giardia intestinalis tanısında rutin ve enzyme linked immunosorbent assay (ELISA) yöntemlerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmada; giardiosis tanısı için dışkı örneklerinde Giardia intestinalis antijeni aramaya dayanan Enzyme Linked Immunosorbent Assay (ELISA) testinin mikroskopik yöntemlerle karşılaştırılması ve rutin tanıdaki yerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi çeşitli polikliniklere akut, kronik veya tekrarlayıcı ishal yakınmalarıyla başvuran ve yaşları 0-60 arasında değişen toplam 260 hasta çalışmaya alındı. Hastalardan alman dışkı örneklerine nativ-lugol ve çinkosülfat yüzdürme yöntemleri uygulanarak mikroskopta bakıldı. Ayrıca aynı hasta dışkı örneklerinde ELISA testi ile G. intestinalis antijenleri arandı. Araştırmaya alman 260 dışkı örneğinden nativ-lugol ve çinko sülfat yüzdürme yöntemleri ile 52 örnekte (%20) G. intestinalis kist ve/veya trofozoitleri görüldü. Aynı hasta grubu dışkı örneklerinde ELISA yöntemiyle antijen aranması sonucu ise 66 örnekte (% 25.4) G. intestinalis antijeni saptandı. İki yöntem arasında duyarlılık açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (P > 0.05). Dışkı örneklerinin mikroskopik incelemeleri `altın standart` olarak kabul edildiğinde ELISA'nm duyarlılığı %100, özgüllüğü %93 olarak bulundu. Rutin mikroskopik yöntemlerin maliyet açısından ekonomik olması ve dışkıda bulunabilecek diğer parazitlerin de tespit edilebilmesi ELISA testine göre avantaj sağlamaktadır. Ancak giardiosis semptomları bulunduğu halde, rutin yöntemlerle parazit saptanamayan durumlarda, giardiosisli hastaların takipleri ve tedavi sonuçlarının değerlendirilmesinde G intestinalis antijeni aramaya dayanan ELISA testi, alternatif bir yöntem olarak kullanılabilir. Ayrıca iş yükü fazla olan laboratuvarlarda veya çok sayıda örneğin kısa sürede incelenmesi istenen epidemiyolojik çalışmalarda bu yöntemin tercih edilebileceğini düşünmekteyiz. 45

The aim of this study was to compare ELISA is based upon investigating G.intestinalis antigens in fecal samples with microscopic methods in the diagnosis of giardiosis and to assess the use of ELISA in routine diagnosis. The study population consisted of 260 patients, aged between 0-60 years, that applied to various out-of-patient clinics at Research and Practice Hospital of Faculty of Medicine, Fırat University with acute, chronic and intermittent diarrhea complaints. Fecal samples obtained from these patients were examined microscopically by native-lugol and zinc sulphate flotation methods. In addition, G.intestinalis antigens were investigated by ELISA in the same fecal samples. G.intestinalis cysts and/or trophozoites were observed in 52 (20%) of 260 fecal samples examined by native-lugol and zinc sulphate methods. In the examination of the same samples by ELISA, G.intestinalis antigens were detected in 66 samples (25.4%). No statistically significant difference was found between the both methods in terms of sensitivity (P>0.05). When microscopic examination of fecal samples was considered as a gold standart, the sensitivity and specifity of ELISA were found to be 100% and 93%, respectively. The low cost of routine microscopic methods and the possibility of identification of other parasites are the advantages of these methods against ELISA. However, in the cases that parasites may not be determined in spite of the presence of giardiosis signs, ELISA that is based on the investigation of G.intestinalis antigens can be used as an alternative method in follow-up of patients with giardiosis and assessment of treatment results. In addition this method may be preferred in busy laboratories or in epidemiological studies that aim to examine a significant number of samples in a short time period.46