Primer monosemptomatik enurezis nokturna tedavisinda desmopressin ve imipramin etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

I. ÖZET Çocukluk çağının yaygın sorunlarından biri olan enurezis nokturnanın nedenleri ve tedavisi halen tartışmalıdır. Sıklıkla davranışçı yaklaşımlar, farmakolojik ajanlar, ve kombine tedavi yöntemleri kullanılmaktadır. Enurezis nokturna tedavisinde desmopressin (DDVAP) ve imipraminin etkinliğini ve güvenilirliğini araştırmak için yapılan bu çalışmada, 41 vakaya (Grup I) DDVAP, 38 vakaya (Grup II) imipramin ve 16 vakaya (Grup III) motivasyonel terapi ile birlikte sıvı kısıtlaması başlandı. DDVAP (Minirin intranazal sprey) 20 ug/gün dozunda başlandı ve gereksinim duyan vakalarda 40 ug/gün' e kadar çıkıldı. İmipramin (Tofranil tablet) on iki yaşın altındaki enuretik çocuklara 25 mg/gün, on iki yaşın üzerindeki enuretik çocuklara 50 mg/gün dozunda başlandı.Tedaviden önce tüm vakaların sabah ilk idrar dansiteleri ve fonksiyonel mesane kapasiteleri ölçüldü. Altı aylık tedavi sonunda DDVAP alan grupta ilaç etkinliği % 82.8, imipramin alan grupta % 68.0 ve motivasyonel terapi ile birlikte sıvı kısıtlaması yapılan grupta % 1 8.7 olarak bulundu. Tedaviden bir ay sonra geceleri altım ıslatma sıklığında (gün/hafta) GrupFde % 77.4 ve Grup II 'de 33.1 oranında relaps görüldü. Yüksek relaps oranına karşın, tedavi başlangıcındaki ortalama ıslak gece sayışma göre tedaviden bir ay sonraki ortalama ıslak gece sayısının DDVAP grubunda % 69.4, imipramin grubunda % 57.3 oranında azaldığı görüldü. DDVAP 'e yanıtın mesane kapasitesi normal sınırlarda ve sabah ilk idrar dansiteleri 1015'den düşük olan vakalarda daha iyi olduğu saptandı. Sabah ilk idrar dansiteleri, imipramine yamt veren vakalarda yanıt vermeyenlere göre daha düşük olmasına karşın hem yamt verenlerde hem de yamt vermeyenlerde 1015'in üzerinde olduğu görüldü. Düşük mesane kapasitesine sahip enuretik çocukların imipramine daha iyi yamt verdiği görüldü. Çalışma süresince desmopressine ve imipramine ait ciddi yan etki gözlenmedi. Sonuç olarak, primer enurezis nokturnalı çocukların tedavisinde desmopressinin, güvenilirliği yüksek ve imipraminden daha etkin olduğu saptandı.

II.ABSTRACT Etiology and treatment of nocturnal enuresis, which is one of the most frequently encountered problems in childhood, are still controversial. Behavioural modifications, pharmacological agents and combined therapies have been recommended. In the present study, efficacy and safety of desmopressin (DDAVP) and imipramine were compared in 79 enuretic cases. Desmopressin and imipramine were administered to 41 and 38 children, respectively. Motivational therapy and fluid restriction was recommended in 16 cases. DDAVP was initially administered at 20 u.g/day, and this dose was increased up to 40u.g when required. Imipramine was given to children under and over the age of 12 at a dose of 25 mg/day and 50mg/day, respectively. Before commencing the therapy, gravity of the first urine sample of the day and functional bladder capacity were measured. At the end of the six months therapy, efficacy of DDVAP and imipramine were 82.8 % and 68.0 %, respectively. The efficacy of motivational and fluid restriction therapy was 18.7 %. One month after the therapy, relapse of enuretic episode (day/week) was 77.4 % and 33.1 in the DDAVP and imipramine-treated groups, respectively. DDAVP response was found to be better in the patients with a urine gravity of less than 1015 and normal bladder capacity. Although gravity of the first morning urine sample in the imipramine responders was lower than the non-responders. However, all values were higher than 1015. It was noted that imipramine response was better in the patients with reduced bladder capacity. No side effects of DDAVP and imipramine were seen. In conclusion, it is suggested that DDAVP treatment is safe and efficient in the nocturnal enuretic children.