Herpes simplex virüsüne bağlı periferik fasiyal paralizide interferon, steroid ve asiklovir etkinliklerinin karşılaştırılması, deneysel bir hayvan çalışması

Abstract

1. ÖZET Bu çalışmanın amacı, Herpes Simplex virüsü kullanılarak, deneysel hayvan modelinde oluşturulan periferik fasiyal paralizide steroid, asiklovir ve interferonun etkinliğini histopatolojik, elektrofizyolojik ve klinik olarak araştırmaktır. Tüm hayvanlara Herpes Simplex virüs (HSV) inokülasyondan önce genel anestezi sağlandı. 114 rata; steril şartlarda, sağ kulak kepçesi posterioruna 27 numara iğne yardımıyla çizik oluşturuldu. Çiziğin subkütan doku derinliğine ulaşması sağlandı. Oluşturulan çiziğin üzerine mililitresinde 1.7 X 107 olan KOS susu HSV Tip 1 den 25 mikromol sürülerek inoküle edildi. Periferik Fasiyal Paralizi (PFP) teşhisi hayvanın göz kırpma refleksinin, burun ve bıyık hareketlerinin kaybının değerlendirilmesi ile konuldu. PFP gelişimi elektrofizyolojik testleri ile doğrulandı. Tüm gruplar klinik düzelme, elektrofizyolojik testler ve histopatolojik verileri açısından karşılaştırıldılar. Elektrofizyolojik değerlendirmelerde sinir iletim hızı ve uyarıya cevapla gelişen birleşik kas amplitüdleri karşılaştırıldı. Histopatolojik incelemede fasiyal sinirde ödem, schwan hücre kromatolizisi ve vaküolar dejenerasyon değerlendirildi. Çalışmaya alman 114 rattan 62'sinde (%54,38) paralizi gelişti. 52 (%45, 62) 'sinde ise paralizi oluşmadı. PFP gelişen ratlar; kontrol, steroid, asiklovir ve interferon tedavi grupları olmak üzere dört gruba ayrıldı. Tedavi verilen grupların kendi aralarında ve kontrol grubu ile yapılan karşılaştırmalarında PFP'nin düzelme zamanlarının ve oranlarının istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görüldü (p>0.05). Sinir iletim hızlarının ve verilen uyarıya birleşik kas amplitüdlerinin karşılaştırıldığı elektrofizyolojik değerlendirmelerde gruplar arası istatistiksel anlamlılık tespit edilemedi (p>0.05). Fasiyal sinirdeki ödem açısından, tedavi grupları ile kontrol grubu arasında yapılan karşılaştırmada istatistiksel olarak anlamlılık tespit edildi (p<0.05). Ancak histopatolojik olarak tedavi gruplarının kendi aralarındaki karşılaştırmalarda istatistiksel anlamlılık yoktu (p>0.05). Kemirgenlerin temporal kemik yapılarında fasiyal sinirin, insandaki gibi uzun ve dar bir kemik segmentte çevrelenmemesi, tedavi ve kontrol grupları arasında klinik iyileşme ve elektrofizyolojik testler bakımından belirgin farklılıkların ortaya çıkışını engellemiş olabilir. Ancak histopatolojik değerlendirmede kontrol grubuna göre tedavi gruplarında ödemin daha az olması viral periferik paralizilerde medikal tedavi yaklaşımlarının yararlı olabileceğini düşündürmektedir. Anahtar kelimeler: Fasiyal Paralizi, Herpes Simpleks Virüs, Steroid, Asiklovir, interferon 1

ABSTRACT The aim of this study, to evaluated as histopathologic, electrophysiologic and clinic efficiacy of receiving steroid, aciclovir and interferone in an experimental animal peripheric facial paralysis (PFP) model induced by Herpes Simplex Virus (HSV). General anesthesia were applied to all animals before inoculation of virus. A scratch was performed the right auricle of 1 14 rats by 27 numbered needle with sterile technic. The scratchs was deepened to the subcutane tissue. 25 micromol KOS strain that in 1.7xl07 in one ml of HSV type 1 were inoculated by spreading to the scratchs. Peripheric facial paralysis was diagnosed according to loss of blink reflex, and movement of the nose and moustache of the animals. The development of PFP was verified with electrophysiologic tests. The results of electrophysiologic tests and histopathologic datas of the groups were compared with recovery of clinic. Facial nerves were investigated histopatologically about edema, Schwann cell choromatisation and vacuolar degeneration. Paralysis developed in 62 of 1 14 rats (%54,38), but not in 52 rats (%45,62). 62 rats which developed peripheric facial paralysis were distinguished 4 groups as: untreated control group, treated with steroid, treated with aciclovir and treated with interferone. The recovery times and rates of peripheric facial paralysis were not statistically significant (p>0.05) when treated groups compared each others and with untreated control group. In electrophysiologic tests which nerve transmission velocity and compound muscle action potentials were compared between groups, no statistically significance were determined (p>0.05). When edema parameters of treated groups compared with untreated group, the difference was statistically significant (p<0.05). But histopathologic comparison of the treated groups in each others were not statistically significant (p>0.05). There is a long and narrow bone segment surrounding the facial nerve in human temporal bone structure but not in the temporal bone structure of rodents, this reason might prevent to occurence the significant differences about clinic recovery electrophysiologic tests between treated and untreated control groups. However, we think that medical treatment managements are beneficial for idiopathic peripheric facial paralysis, due to statistical significance in treated groups about edema parameters on histopathologic evaluation. Key words: Facial paralysis, herpes simplex virus, steroid, aciklovir, interferone 2 ICYnKSfik-: ;.,,,? ?W- - **»