Mesane perforasyonunda fibrin glue uygulaması etkinliğinin radyolojik ve histopatolojik olarak değerlendirilmesi

Abstract

I. ÖZET Amaç: Ratlarda mesane perforasyonunda fibrin glue'nun etkinliğinin radyografik ve histopatolojik olarak değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem : Çalışmada toplam 30 adet erişkin Wistar-Albino rat kullanıldı. Hayvanlar rastgele eşit üç gruba ayrıldı. Tüm cerrahi işlemler ve örnekleme Ketamine /xylazine HCI (Ketalar 50 mg/ml/Rompun % 2,15 mg/kg., ÎM) anestezisi altında gerçekleştirildi. Tüm hayvanlara alt orta hat batın insizyonu yapıldı, lcm' lık laserasyon oluşturuldu. Mesane'nin apexine doğru bir 2G Plastik branul yerleştirildi. 1. Grup (Sütür onarım, kontrol ), mesane laserasyonu 5/0 dexon ile kontinu olarak sürüre edildi. 2. Grup (Fibrin glue), laserasyon dudakları 2-3 sütür ile geçici olarak yaklaştırıldı. İnsizyon kenarlarına 1 dakika sonra Fibrin glue (FG) uygulandı ve sonra sürürler alındı. 3. Grup (Sütür onarımı ve fibrin glue), laserasyon 2-3 sütür ile yaklaştırıldı ve insizyon kenarlarına Fibrin glue uygulandı. Daha sonra batın anatomik olarak kapatıldı. Postoperatif 30.gün tüm ratlarm kontrol sistografisi çekildi. Özellikle ekstravazasyon araştırıldı. İnsizyon skarı üzerinden relaparotomi yapıldı. Mesanenin onarılan yerinde histopatolojik inceleme için bir kesit alındı. Bu kesitlerden hazırlanan preparatlar ışık mikroskopunda (Olympus BX50) değerlendirildi. Sonuçlar Fischer'rin Kesin Ki-Kare testine göre değerlendirildi. İstatistiksel olarak p<0,05 değeri anlamlı kabul edildi. Bulgular: Veriler değerlendirildiğinde radyografik görünümleri tüm gruplarda genellikle benzerdi (p>0,05). Verilere göre FG grubunda fibrozis artışı diğer grublara göre istatistiksel olarak daha fazla olduğu görüldü (p <0,05). Ancak sütür ve FG+sütür grupları arasında fibrozis artışı yönünde istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi (p>0,05). Sütür grubunda ödem artışı, diğer grublara göre daha anlamlı olduğu görüldü (p<0,05). FG ve FG+sütür grubları arasında ise FG+sütür grubunda daha fazla ödem olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmedi (p>0,05). Sütür grubu, diğer grublara göre istatistiksel olarak infiltrasyon artışı daha anlamlı olduğu görüldü (p<0,05). FG grubunda daha fazla infiltrasyon görülmesine rağmen FG+sütür grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmedi (p>0,05). Tüm gruplarbirlikte değerlendirildiğinde FG grubunda kanama az olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmedi (p>0,05). Sonuç: Fibrin glue'nın tek başına mesane onarımında kullanılamayacağı gibi FG ile sürür onarımı birliklikte kullanımının yalnızca sürür onarımına bir üstünlüğünü olmadığı kanısına varıldı. Anahtar kelimeler: Mesane rüptürü, fibrin glue, yara iyileşmesi, hemostaz

II. ABSTRACT Purpose: The aim was to analyze the safety and effectiveness of fibrin glue application for the closure of bladder rupture in rats, radiologically and histopathologically. Materials and Methods: In the study 30 Wistar- Albino rats were obtained. The animals were randomly separated into three equal groups. All surgical procedures and samplings were performed under ketamine /xylazine HCI (Ketalar 50 mg/ ml /Rompun % 2,15 mg/kg., ÎM) anesthesia. The animals were undergone a midline lover abdominal incision. A 1 cm long incision of the bladder incision was performed. After placement of a 2G plastic cannula to the apex of the bladder. In group 1 (control), the bladder laceration was closed continuously by using 5/0 dexon suture. In group 2 (Fibrin glue only group), the bladder laceration was approximated by transient 2-3 sutures. One minute after application of fibrin glue(FG) to the edges of the incision, the sutures were removed. In group 3 (Fibrin glue plus suture ligature group), the bladder laceration was approximated by 2-3 stay sutures. After application of fibrin glue(FG) to the edges of the incision. Followed by, the anatomical closure of the abdominal incision. Control systographies were performed to all the animals at day 30 of the operation. The presence of extravasations was sought. Relaparatomies were performed by using the same incision lines. Histhologic specimens were obtained at the marked pevious incision regions. The preparates, which were prepared from the specimens were analyzed under light microscopy (Olympus BX50). The findings were compared by using chi-squire and Fisher's exact tests accordingly. P<0.05 were accepted as statistically significant. Results: There was no significant differences among the groupings for the appearance of radiological examination of all the animals (p>0,05). There was statistically significant more increase for the development of fibrosis in animals undergone fibrin glue only than the animals of the other two groups (p <0,05). More over, there was no difference for the development of fibrosis between the suture only and fibrin glue plus suture groups. Edema was significantly more prominent in suture only animals when compared to animals in the other two groups (p <0,05). Although there was more prominent edema increase in animals of fibrin glue plus suture group than the animals of fibrin glue only animals, this difference could not reach the statistical significance.Infiltration was more prominent in the animals of suture only group than the animals in the other two groups (p <0,05 ). Though, there was more infiltration in the animals of the fibrin glue only animals than the animals of fibrin glue plus suture group, this difference too was not reached statistical significance. The lesser bleeding in the animals of the fibrin glue only group were also could not reach the statistical significance. Conclusions: Findings suggest that only fibrin glue application is not sufficient for the closure of the bladder rupture, it was thought that using FG with suture tagether was not better than using only suture in bladder rupture repaer Key Words: Bladder rupture, fibrin glue, wound healing, hemostatis