Humerus cisim kırıklarının tedavisinde konservatif ve cerrahi yöntemlerin karşılaştırılması

Abstract

l.OZET Pek çok akut humerus cisim kırığı konservatif metotlarla başarılı bir şekilde tedavi edilebilir. Cerrahi tedavi, kapalı redüksiyonun başarısız olduğu, multipl travmalı, kafa travması, vasküler injuri, manipülasyondan sonra radial palsi gelişen ve koopere olamayan olgularda önerilmektedir. Cerrahi endikasyonlar genel olarak kabul edilse de, fiksasyon metodu konusu tartışmalıdır. Günümüzde, kompresyon plaklama ve kilitli intramedüller çivileme kırık stabilizasyonunun sağlanması için kullanılan iki popüler yöntemdir. Açık redüksiyon ve internal fiksasyon genellikle tam bir anatomik redüksiyon ve yüksek oranda kaynama sağlar. Fakat geniş disseksiyon, enfeksiyon riski, radial sinire hasar verme olasılığı, osteoporotik kemikte mekanik başarısızlık ve daha sonra plağın çıkarılma gereksinimi gibi dezavantajları vardır. Eksternal fiksasyon ise, vasküler ve ciddi yumuşak doku injurisi ile birlikte olan kırıklarda kullanılmaktadır. Bu çalışmada Ocak 1996 ve Eylül 2003 tarihleri arasında Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde, konservatif ve cerrahi yöntemlerle tedavileri yapılan humerus cisim kırıklı 83 olgudan en az 12 ay izlemleri yapılabilen 64 olgu değerlendirildi. Değerlendirilmeye alman 64 olgunun 18'i (%28.1) kadın, 46'sı (%71.9) erkek idi. Olguların yaş ortalaması 34.6 (16-75) idi. Kırıkların 34 (%53.1)'ü trafik kazası, 17 (%26.5)'si düşme, 9 (%14)'u ateşli silah yaralanması, 1 (%6.4)'i diğer nedenler sonucu oluşmuştu. Kırıkların 16'sı (%25) açık kırıktı ve Gustilo-Anderson sınıflamasına göre 5 olgu (%31) Tip I, 1 olgu (%6) Tip II, 7 olgu (%44) Tip IHA, 1 olgu (%6) Tip IIIB ve 2 olgu (%13) Tip IIIC idi. Ortalama iyileşme süresi konservatif tedavi edilenlerde 11.8 hafta, cerrahi tedavi edilenlerde ise 16.3 hafta olarak saptandı. Komplikasyon olarak 2 (%4.1) olguda radial palsi, 6 (%12.5) olguda enfeksiyon ve 2 (%3) olguda nonunion gelişti. Fonksiyonel sonuçlar l.ayın sonunda cerrahi uygulanan grupta daha iyi saptanırken, 3., 6. ve 12. ayda bir fark saptanmamıştır. Konservatif tedavi, komplikasyon riskinin daha az olması ve kaynama süresinin daha kısa olması nedeniyle cerrahi tedavi metoduna göre daha avantajlıdır. Anahtar sözcükler: Humerus cisim kırığı, konservatif tedavi, internal fiksasyon, eksternal fiksasyon.

2.ABSTRACT Comparision of The Conservative and Surgical Methods for The Treatment of Humerus Shaft Fractures Most acute humeral shaft fractures can be successfully treated by conservative methods. Operation is recommended for certain fractures, including those among patients with unsatisfactory closed reduction, multiple injuries, head injuries, vascular injuries, radial nerve palsy after manipulation and uncooperative patients. Although the indications for surgical stabilization are accepted, the appropriate method of fixation remains contro-versial. Currently, compression plates and interlocking intramedullary nails are two popular methods. Open reduction and internal fixation usually ensures a high likelihood of anatomic reduction and union. However, its disadvantages include the need for extensive dissection, the risk of infection, the potential for injury to the radial nerve, the possible mechanical failure in osteoporotic bone and the possible need for the plate removal at a later date. External fixation is used for fractures associated with vascular injuries and severe soft tissue wounds. The treatment group consisted of 64 of 83 patients that treated by surgery or conservative methods and whose follow-up were at least 12 months. 18 (28.1%) of patients were females and 46 (71.9%) were males. The mean age of the patients were 34.6 (16-75) years old. As causes of fracture, 34 (53.1%) fractures were due to road traffic accidents, 17 (26.5%) were due to fall, 9 (14%) were due to gunshot injuries and 1 (6.4%) was due to other reasons. There were 16 open fractres and according to Gustillo-anderson 5 cases were Grade I, 1 case was Grade II, 7 cases were Grade III A, 1 case was Grade IIIB and 2 case was Grade IIIC. Average time to union was 11.8 weeks in conservatively treated group and 16.3 weeks in surgically treated group. As a complication, there were 2 (4.1%) radial nerve palsy, 6 (12.5%) infection and 2 (3 %) nonunions. Functional results were better in surgically treated group at the end of l.month but there was not any difference at the end of 3.,6. and 12. months. Conservative treatment is advantageous than surgical methods because of low complication rate and short union time. Key words: Humerus shaft fracture, conservative treatment, internal fixation, external fixation