Diyabetik sıçanların böbrek dokusunda Ghrelin immünreaktivitesinin belirlenmesi

Abstract

Ghrelin, yakın zamanda keşfedilen, insülin salgılanması ve glukoz metabolizması üzerine etkili, büyük miktarda mideden salgılanan bir hormondur. Bu çalışmada streptozotosin ile oluşturulmuş diabetes mellitusun sıçan böbrek dokusuna ve böbrek dokusundaki ghrelin immünreaktivitesine etkilerinin incelenmesi amaçlandı.Çalışmada 54 adet erişkin Wistar tipi erkek sıçan kullanıldı. Sıçanlar çalışmanın 2., 4. ve 6. haftalarının her birinde; kontrol, intraperitoneal. 0,1 M Fosfat-sitrat verilen kontrol ve intraperitoneal 50mg/kg streptozotosin verilen diyabetik olmak üzere 9 gruba ayrıldı. Deney sonunda sıçanlar dekapite edildi ve böbrek dokuları çıkartıldı. Rutin ışık mikroskobu takibi yapılarak dokular parafin bloklara gömüldü. Bloklardan alınan kesitlere histolojik boyamalar yapıldı ve ghrelin immünreaktivitesi için avidin-biotin-peroksidaz yöntemi uygulandı.Histolojik incelemelerde, kontrol grupları arasında herhangi bir farklılık gözlenmedi. Diyabetik gruplarda, böbrek dokusunda başta glomerüller ve tübüller olmak üzere, diyabetin altıncı haftasına doğru gittikçe artan histopatolojik değişiklikler gözlendi. Kontrol gruplarında böbrek dokusunda sadece distal tübül kesitlerinde ghrelin immünreaktivitesi izlendi. Ancak diyabetik gruplarda, distal tübüller dışında toplayıcı kanallarda da diyabetin ilerleyen haftalarında artan şiddette ghrelin immünreaktivitesi gözlendi. Distal tübül kesitlerinde gözlenen ghrelin immünreaktivitesinin şiddeti diyabetin dördüncü ve altıncı haftalarında artmıştı. Sonuç olarak, diyabette böbrek dokusunda belirlenen ghrelin immünreaktivitesindeki artış, diyabetik nefropatinin patofizyolojik mekanizmasına ghrelinin de katılabileceğini düşündürmektedir.Anahtar Kelimeler: Diabetes mellitus, böbrek, ghrelin

Ghrelin, a recently discovered hormone, is released largely from stomach and has effects on insulin secretion and glucose metabolism. The aim of this study was to determine the effects of STZ-induced diabetes mellitus on kidney tissues and kidney ghrelin immunoreactivity in rats.Fifty-four adult male Wistar rats were used in this study. All rats were divided into totally 9 groups according to three time points of the study (2, 4 and 6 weeks) as control group, control group given 0.1 M Phosphate-sitrate (n=6) and diabetic group given 50 mg/kg streptozotocin intraperitoneally. The rats in all groups were decapitated at the end of 2, 4 and 6 weeks of the study. The kidneys of the rats were removed and tissue samples were processed by using routine paraffin techniques. Paraffin sections were stained with different dyeing methods. In addition, the samples were immunohistochemically stained using avidin-biotin-peroxidase method for ghrelin immunoreactivity.There were no differences between the control groups in the histological examination. Gradually increased histopathologic changes especially in the glomerules and tubules were determined in the diabetic groups towards 6 weeks of the experiment. Ghrelin immunoreactivity was observed in both distal tubulus and collecting ducts in the diabetic groups while it was detected only in distal tubules of the control groups. The intensity of ghrelin immunoreactivity was increased at 4 and 6 weeks of the study in the diabetic groups. In conclusion, increased ghrelin immunoreactivity in the diabetic rat kidney tissues suggests that ghrelin may contribute to the pathophysiological mechanism of diabetic nephropathy.Anahtar Kelimeler: Diabetes mellitus, kidney, ghrelin