Alveol kret defektlerinin yumuşak doku ogmentasyonu ile tedavisinin farklı iki yöntemin klinik sonuçlarının karşılaştırılması

Abstract

Randomize kontrollü klinik bir araştırma olan çalışmamızın amacı; bağ dokusu greftinin iki farklı teknikle uygulanmasının yumuşak doku miktarındaki artış ve greftin hacimsel büzülme miktarı aracılığı ile greft başarısına etkisini üç boyutlu görüntü analiz yöntemi kullanarak karşılaştırmaktır.Üst çene ön bölge Seibert sınıf I alveol kret defekti bulunan toplam 20 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar rastgele olarak saplı bağ dokusu greftinin uygulandığı test grubu ve serbest bağ dokusu greftinin uygulandığı kontrol grubu olmak üzere iki farklı çalışma grubuna ayrılmıştır. Plak indeksi, kanama indeksi, sondalanan cep derinliği ve klinik ataşman seviyesini içeren klinik periodontal parametreler operasyondan hemen önce (t=0) ve operasyondan 1, 3 ve 6 ay (t=1,3,6) sonra kaydedildi. Operasyon öncesi ve operasyon sonrası 1, 3 ve 6. aylarda hastalardan ölçüler alındı ve alçı modeller elde edildi. Alçı modeller optik tarayıcı yardımı ile tarandı ve ogmentasyon yapılan bölgedeki hacim artışı değerlendirilmek üzere dijital olarak analiz edildi. Hastaların ağrı seviyeleri operasyon sonrası ilk haftada değerlendirildi. Elde edilen veriler nonparametric Mann-Whitney U ve Friedman testleri ile değerlendirildi.Üç boyutlu hacim değişim miktarının ölçülmesi için labial bölgede elde edilen başlangıç, 1, 3 ve 6. ay lineer mesafe değerleri, sırasıyla, kontrol grubunda 1; 0,37-1,45 mm (t0-t1), 1,18; 0,39-1,40 mm (t0-t3) ve 0,63; 0,28-1,22 mm(t0-t6); test grubunda 1,21; 0,74-2,47 mm (t0-t1), 1,26; 0,50-1,71 mm (t0-t3) ve 1,18; 0,16-1,75 mm (t0-t6), olarak bulundu. Yumuşak doku hacminde sadece 6. ay sonunda iki grup arasında istatistiksel olarak fark gözlendi (p=0,03). Klinik periodontal parametreler açısından takip süresi boyunca gruplar arasında herhangi bir fark gözlenmedi (p<0,05).Çalışmamızın sonuçlarına göre alveol kret defektlerinin tedavisinde kullanılan her iki bağ dokusu greft yönteminin de yumuşak dokuda hacim artışı sağlanmasında etkili olduğu söylemek mümkündür. Bunun yanısıra saplı bağ dokusu greftinin uygulandığı test grubunda 6 aylık takip süresinin sonunda daha belirgin bir doku artışı meydana geldiği ve daha az büzülme görüldüğü söylenebilir.

The aim of this randomized controlled clinical trial was to evaluate and to compare the clinical results and volume gain obtained by two different soft tissue augmentation methods for the treatment of alveolar ridge defects.20 subjects with Seibert Class I ridge defects in the anterior maxilla were selected for the study. Patients were randomly distributed between the test pediculated subepithelial connective tissue graft group and the control free subepithelial connective tissue graft group. Clinical periodontal parameters including plaque index, gingival index, probing pocket depth, clinical attachment level were recorded and impressions were taken prior to surgery (baseline=t0) and 1, 3 and 6 months after surgery (t1, t3 and t6). The casts were optically scanned and digitally analyzed for volumetric changes in the augmented area. The data obtained thereof were subjected to nonparametric Mann-Whitney U and Friedman tests.The mean changes in labial distance between baseline and at 1, 3 and 6 months follow-up for the control group were 1; 0,37- 1,45 mm (t0-t1), 1,18; 0,39-1,40 mm (t0-t3) and 0,63; 0,28-1,22 mm (t0-t6); and for test group 1,21; 0,74-2,47 mm (t0-t1), 1,26; 0,50-1,71mm (t0-t3) ve 1,18; 0,16-1,75 mm (t0-t6), respectively. The difference between groups at 6 months was statistically significant (p=0,03). No statistically significant difference was observed in any of the evaluated clinical periodontal parameters during the follow-up period in both groups (p<0,05).Both soft tissue augmentation methods have proven to be effective in increasing the ridge volume. In the test group, the pediculated connective tissue grafts resulted in significantly less shrinkage and more soft tissue gain after 6 months.