Diyabetik nefropati hastalarında betatrofin ve serebellin düzeylerinin karşılaştırılması ve insülin direnci ile ilişkilerinin değerlendirlmesi

Abstract

Diyabetik nefropati dünyada ve ülkemizde son dönem böbrek yetersizliği nedenleri arasında birinci sırada yer almaktadır. ABD'de düzenli diyaliz tedavisine giren hastaların % 40'ını DM'ye bağlı SDBY oluşturmaktadır. Ülkemizde'de Türk Nefroloji Derneği 2009 verilerine göre diyaliz hastaları arasında DM % 35 ile SDBY nedenleri arasında birinci sırada yer almaktadır. Bu çalışmada diyabetik nefropati hastalarında betatrofin ve serebellin moleküllerinin diyabetik nefropati patofizyolojisindeki etkilerini ve insülin direnci ile olan ilişkilerini aydınlatmaya çalışıldı.Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Nefroloji Bilim Dalı Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları ve Genel Dahiliye Bilim Dalı polikliniklerinde yapılan bu çalışmaya diyabetik nefropatili kbysi olan ya da olmayan 50 hasta, tip1 ya da tip2 DM li 50 hasta ve 50 tane sağlıklı kişiden oluşan kontrol grubu dahil edildi.Hastalar Diyabetik nefropatili hastalar, Diyabetes mellituslu hastalar ve sağlıklı bireylerden oluşan (kontrol) 3 gruba ayrıldı. Hastalardan kan ve idrar örneği alındı. Diyabetes mellituslu ve sağlıklı bireylerden de kan ve idrar örneği alındı. Mevcut numunelerden betatrofin, serebellin, HOMA-IR düzeyleri çalışıldı. Gruplar arası karşılaştırma yapıldı.Betatrofin ve serebellin düzeyleri kan ve idrarda karşılaştırıldı. Serum betatrofin düzeyi diyabetik nefropatili hastalarla, sağlıklı kontrol grubu karşılaştırıldığında betatrofin düzeyi artmış bulundu istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). Diyabetes mellituslu hastalarla karşılaştırıldığında azalmış bulundu istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). Diyabetes mellituslu hastalarla kontrol grubu karşılaştrıldığında istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde betatrofin düzeyi artmış bulundu (p<0,005). İdrar betatrofin düzeyleri diyabetik nefropatili hastalarla sağlıklı kontrol grubu karşılaştırldığında betatrofin seviyesi azalmış, ancak bu fark istatistiksel anlamlılık göstermemiştir (p>0,05). Diyabetik nefropatili hastalarla diyabetes mellituslu hastalar karşılaştırıldığında betatrofin seviyesi artmış istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,005). Diyabetes mellituslu hastaların idrar betatrofin seviyeleri kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde azalmış bulunmuştur (p<0,05).Serum serebellin düzeyleri her iki hasta grubunda, sağlıklı kontrol grubuyla karşılaştırıldığında artmış bulunmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). İdrar serebellin düzeyleri diyabetik nefropatili hastalarla sağlıklı kişiler karşılaştırıldığında serebellin düzeyi artmış bulundu, istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,005). Diyabetes mellituslu hastalarla karşılaştrıldığında artmış olarak bulundu, ancak istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). İdrar serebellin düzeyi diyabetes mellituslu hastalarla sağlıklı kontrol grubu karşılaştrıldığında serebellin seviyelerinde artış bulundu, ancak istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p >0,05). Hastaların insülin direnci HOMA skoruyla hesaplandı. HOMA-IR=Açlık Glikoz(mg/dL) X Açlık İnsülin(uIU/mL) /405 formülü kullanıldı, diyabetik nefropatili hastalar sağlıklı kişilerle karşılaştırıldığında insülin direnci artmış bulundu, istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). Diyabetes mellituslu hastalarla sağlıklı kişiler karşılaştıldığında da insülin direnci istatistiksel olarak anlamlı fark olacak şekilde artmış bulundu (p<0,05). Diyabetik nefropatili grupla diyabetes mellituslu grup karşılaştırıldığında insülin direnci daha yüksek olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05).Diyabetik nefropatili hastalarda betatrofin ile serebellin düzeylerinin insülin direnci ile ilişkili olduğu ve diyabetik nefropati patofizyolojisinde rol alabileceği düşünüldü.Anahtar Sözcükler: Diyabetik nefropati, serebellin, betatrofin, HOMA-IR

ABSTRACTCOMPARISON OF BETATROPHIN AND CEREBELLINE LEVELS IN DIABETIC NEPHROPATHY DISEASES AND EVALUATION OF THE RELATIONSHIP BETWEEN INSULIN RESISTANCEDiabetic nephropathy is the leading cause of end-stage renal failure in the world and in our country. In the United States, 40% of patients entering regular dialysis treatment constitute ESRD due to DM. According to Turkish Nephrology Society 2009, among the dialysis patients, DM is in the first place among the causes of ESRD by 35% in our country. In this study, we tried to clarify the effects of betatrophin and cerebelline molecules in diabetic nephropathy patients on the pathophysiology of diabetic nephropathy and their relationship with insulin resistance.Fifty patients diabetic nephropathy patients with or without CKD , 50 patients with type 1 or type 2 DM, and 50 controls with healthy subjects were included in this study, which was performed in outpatient clinics of Department of Internal Medicine, Department of Internal Medicine, Nephrology Department of Endocrinology and Metabolism and Department of Internal Medicine, Fırat University Medical Faculty.. Patients were divided into 3 groups (control) consisting of diabetic nephropathy patients, patients with diabetes mellitus and healthy subjects. Blood and urine samples were taken from the patients. Blood and urine samples were taken from healthy individuals with diabetes mellitus. Betatrophin, cerebelline, HOMA-IR levels were studied in the present samples. Comparisons between groups were made.Betatrophin and cerebellin levels were compared to blood and urine. A statistically significant difference was found increased serum betatrophin levels between diabetic nephropathy patients when compared with healthy control group (p <0,05). There was a statistically significant difference in serum betatrophin levels between patients with diabetic nephropathy and patients with diabetes mellitus (p<0,05). When diabetes mellitus patients were compared with healthy control group, betatrophin level was found to be increased statistically (p<0.005) When the urine betatrophine levels were compared with the diabetic nephropathy patients and the healthy control group, the betatrophine level decreased but this difference was not statistically significant (p>0,05). When diabetic nephropathy patients and diabetes mellitus patients were compared, the betatrophin level increased, there was a statistically significant difference (p <0,005). Urinary betatrophine levels of patients with diabetes mellitus were found to be decreased statistically significant as compared to control group (p <0,05). Although serum cerebelline levels were increased in both groups of patients compared to the healthy control group, no statistically significant difference was found (p> 0,05). Urinary cerebelline levels were significantly increased when diabetic nephropathy patients and healthy subjects were compared (p <0,005). When compared to patients with diabetes mellitus, it was found to be increased but no statistically significant difference was found (p> 0,05). Urinary cerebelline level were found increased, when the compared patients with diabetes mellitus and healthy control group but this difference was not statistically significant (p>0,05). The insulin resistance of the patients was calculated by HOMA score. HOMA-IR = Fasting Glucose (mg / dL) X Fasting Insulin (uIU/mL)/405 formula was used, statistically significant difference was observed in diabetic nephropathy patients compared to healthy subjects, insulin resistance was increased (p< 0,05). And statistically significant difference was observed in diabetes mellitus patients compared to healthy subjects, insülin resistance was increased (p<0,05). When diabetic nephropathy group and diabetes mellitus group were compared, there was no statistically significant difference even though insulin resistance was higher (p> 0,05).It was thought that betatrophin and cerebelline levels were associated with insulin resistance in diabetic nephropathy patients and may play a role in the pathophysiology of diabetic nephropathy.Key Words: Diabetic nephropathy, cerebellin, betatrophin, HOMA-IR