Hıristiyanlığa yönelik Kur`an merkezli eleştiriler: İbn Teymiyye`nin el-Cevâbü`s-Sahîh örneği

Abstract

Kur'ân-ı Kerîm, önceki ilâhi dinlere yer yer atıflar yapmıştır. Kur'ân, bunu yaparken bu dinlerin inanlarının, inanç ibadet vs. alanlarında yaptıkları birçok yanlışlıkları teşhir etmiş ve eleştirmiştir. Bu özelliği sebebiyle Kur'ân-ı Kerîm'in reddiye kültürünün öncüsü ve temel referans kaynağı olduğunu söylemek yanlış olmamalıdır. İnananlara öğüt verme, hakikati gösterme, yanlışa ve hata'ya düşmemeleri için onları uyarma misyonunun yanı sıra kutsal kitabımızın böyle bir özelliğe sahip olması onun yüceliğini ispat eden unsurlardan bir tanesidir. Birçoğu uydurma ve doğasından sapmış olan Hıristiyan inançlarını ve ibadetlerini eleştiren Kur'ân-ı Kerîm'in bu alandaki söz konusu eleştirilerini belli başlıklar altında toplamak mümkündür. Bunları; Hıristiyanlığın kurumsal bir yapı haline gelmesini sağlayan ancak bu yapıyı zamanla belli bir zümrenin çıkarlarına alet eden ruhbanlık anlayışına; Hıristiyanlığı ilâhi bir din olmaktan çıkarıp çok tanrılı (politeist) bir din kimliğine büründüren teslis inancına; Hz. Âdem'le başlayıp Hz. Muhammed ile son bulan peygamberlik zincirinin son halkası olan Hz. Muhammed'in, nübüvvetine dair önceki kitaplarda yer alan haberlerin ve onun insanlığın tamamına gönderilen son peygamber olduğunun inkâr edilmesine; ayrıca sayılan bunca yanlış eylem ve inanışa hukuki bir zemin hazırlamak, deyim yerindeyse bir kılıf bulmak amacıyla Hıristiyanların kutsal kitapları üzerinden yaptıkları tebdil ve tahrifatlara yönelik eleştiriler olarak sıralamak mümkündür.

The Holy Quran cites the previous divine religions in some verses. In doing this, The Holy Quran shows and criticizes many wrongdoings which believers in these religions did in the fields of faith, prayers, etc. In consideration of this speciality, it should not be wrong to tell that The Holy Quran is the pioneer of the culture of rejection and the basic source of reference. In addition to the mission of preaching people, guiding the believers and warning them in order that they don?t fall into error, the fact that the Quran, our holy book, has such a feature is one of its elements that prove its greatness. It is possible to summon the Quran?s critiques in question under certain titles that criticizes the beliefs and prayers of Christianity, many of which are untrue and beyond their nature. It is possible to specify these as critiques towards the understanding of the priesthood that caused Christianity to be an institutional structure but that made this structure an instrument for a certain group in time; the trinity that converted the Christianity from a divine religion to a polytheistic religion; the denial that Mohammed is the last of all the prophets beginning with Adam, the messages in the previous holy books that He is the prophet indeed, and He is the last prophet who has been sent to all humankind; and also, the alterations and falsifications that Christians did in their holy book in order to prepare a legal ground for all these wrong and untrue deeds and beliefs or, so to say, to put them in a case.