Mevlânâ`nın tasavvuf felsefesinde sembolizm

Abstract

Mevlânâ'nın Mesnevî'sini temel aldığımız çalışmamızda O'nun Allah, âlem ve insan ile ilgili sembolik anlatımlarını incelemeyi ve açıklamayı amaçladık. Bunu yaparken başvurduğumuz kaynaklar öncelikle Mevlânâ'nın kendi eserleri ve sembolik dilin kullanıldığı diğer felsefi, tasavvufi eserler olmuştur. Çalışmamızda vardığımız sonuçları özetleyecek olursak, Mevlânâ'da Allah ile ilgili sembolik anlatımlar bize O'nun Zât'ının tam olarak bilinemeyeceğini ve O'nunla kurduğumuz münasebetin daha ziyade duygusal bir bağ olduğunu açıklar. 'İnsan' ile ilgili anlatımlar ise kişinin öncelikle nefsini iyi tanıması ve onu eğitmesi yönündedir. Bunu yaparken, tasavvufun vazgeçilmez bir unsuru olan insan-ı kâmil insana manevi rehberlik eder ve kişi böylelikle kendi benliğini Allah'a teslim edebilir. Âlem ise Allah-insan münasebetinin hayat bulduğu sahne olmanın yanı sıra aynı zamanda iki farklı yönüyle ele alınmıştır. Birincisi, Allah'ın varlığına bir delil olan, diğeri ise insanı Allah'tan gafil kılan yönüdür. Sonuç olarak, Mevlânâ'nın sembolik anlatımları yoğunlukla Allah-insan ilişkisinde insanın nefsini eğiterek Allah'a kavuşması için bir rehber niteliğindedir diyebiliriz. Bunun sembolik dille yapılmış olması ise, daha anlaşılır ve akılda kalıcı olmasını sağlamak amaçlıdır. Böylelikle konular ilgili muhatabına kendini açmakta iken, konuya meyli bulunmayan kişiye ise kapalı kalmaktadır.

In Mevlânâ's Mathnavi, where we have based on our study from that we have aimed to check and inform about his symbolic speaches which are related to Allah, universe and human being. While doing this the sources that we have looked to was Mevlânâ's own works and the other philosophical and sufistic works which has symbolic dialect in it. To sum up the consequences of our study; Mevlânâ's symbolic statements about Allah explains us that it cannot be known exactly about Allah himself and the relation that we establish with Allah is mostly emotional. The statements about `Human Being is primarily about the person who has to know himself and train himself. While doing this, the perfect human being which is the irrevocable element of sufizm, spiritually guides to the person and by this way the person may submit his personality to Allah. In addition to being universe scene come to life as the Allah-Human relationship is also dealt with in two different ways. First, the evidence for the existence of God, is a direction that makes people heedless of Allah the other. As a result, Mevlânâ's symbolic expression of Allah-human relationship by educating the density of the human soul can be said to be a guide to attain to Allah. Having made it to the symbolic language, is more understandable and for ensuring that catchy. Thus, while the open issues related to self-addressed, subject to the bias remains closed while no people.