A New historicist approach to James Joyce`s Dubliners

Abstract

Yeni tarihselcilik ilk kez Amerika'lı eleştirmen Stephen Greenblatt tarafından kullanılan yapısalcılık-ötesi bir edebiyat eleştiri metodudur. 1980'lerde başlayan bu eleştiri metodu, tarihin edebiyat eleştirisindede etkin ve daha bilinçli olarak kullanılması olarak tarif edilebilir. 1930'larda başlayan Yeni Eleştiri'nin tarihsel bağlama sırt çevirmesine bir tepki olarak ortaya çıkmıştır. Yeni tarihselciliğe göre, geleneksel tarih metodu var olan resmi ideolojiyi yansıttığından nesnel olması düşünülemez. Tarihsel bulgulara ulaşmak için geçmişten gelen her türlü yazılı ve sözlü ifadeleri aralarında ayırım gözetmeksizin değerlendirmek yeni tarihselciliğin en önemli özelliğidir. Yeni tarihselciler her edebi eserin arkasında bir ideolojinin saklı olduğunu iddia ederler ve amaçlarmın bu ideolojiyi ortaya çıkarmak olduğunu söylerler. Bu nedenle yeni tarihselciler `sanat sanat içindir` sözüne itibar etmezler. İrlandalı Yazar James Joyce'un Dublinliler adlı eseri de sanatsal yetkinliğinin yanı sıra politik ve ideolojik amaçla yazılmıştır. Yeni tarihselcilik metoduyla incelendiğinde, Joyce'un Dublinliler adlı eserinin arka planındaki ideolojik ve politik görüşleri kolayca görülür. Ondokuzuncu yüzyılın sonlarında ve yirminci, yüzyılın başlarında İrlanda edebiyatı altın dönemini yaşamış ve bu dönem `İrlanda Rönesansı` veya `İrlanda Aydınlığı` olarak adlandırılmıştır. İrlandalı yazarlar eserleri ile, bu dönemde İrlandalıları İngiliz emperyalizmine karşı mücadeleye hazırlamışlardır. James Joyce'un Dublinliler adlı eseri bu bağlamda kaleme alınmış bir eserdir.

The term 'new historicism', a critical post-structuralist method, was first employed by the American critic Stephen Greenblatt. It was a movement that began at the beginning of the 1980s and it can be defined as the return of history in literary criticism. New historicism is also a reaction against the ahistorical approaches of new criticism and the unselfconscious historicism of earlier critics. In the 1930s, new critics dealt with the texts in isolation from their historical contexts. As a reaction to new criticism, new historicism deals with the text within the historical and cultural conditions of its productions. New historicism, the most recent approach to literary analysis, declares that all history is subjective, written by people whose personal biases affect their interpretation of the past. History, according to new historicism, can never provide us with the 'truth' or give us a totally accurate picture of past events or the worldview of a group of people. According to new historicism, every literary work has a political purpose and the literary work is successful when it achieves its purpose. New historicists are against the motto of `art for art's sake`; they emphasise ideology of the literary work. Dubliners is a strategic text ; its political purpose is artfully hidden in the text. Dubliners deals with much more forceful social, political and ideological confrontations than any sociological works or any historical documents. Yet, Dubliners concentrates essentially on the people who live in Dublin and who are obstructed in many ways by the British Government. Even Dubliners, which is richest in sociological, political, historical and ideological content, foregrounds society, social life and social relationships and thus raises the awareness of the Irish of the subtle existence of the British imperialism.