Türkiye Selçukluları-Binans münasebetleri (1075-1116)

Abstract

ÖZET XI. yüzyılın ilk yarısından itibaren başlayan Selçuklu-Bizans münasebetleri çoğunlukla mücadele şeklinde olmuştur. Anadolu'daki topraklarının büyük bir kısmını Selçuklulara kaptıran Bizanslılar, bu toprakları geri almak ve Türkleri Anadolu'dan tamamen atmak düşüncesinden hiçbir zaman vazgeçmemişler ve bu amaç doğrultusunda sürekli olarak faaliyetlerde bulunmuşlardır. Öte yandan Anadolu'yu kendilerine yurt edinen ve bu topraklar üzerinde bir devlet kuran Selçuklular, Bizansın tüm bu çabalarını sonuçsuz bırakmış ve Haçlı Seferleri gibi dıştan gelen büyük bir etkiye rağmen Anadolu'daki varlıklarını korumayı başarmışlardır. Uzun süre aynı coğrafyayı paylaşmış olan iki devlet arasındaki siyasî münasebetleri incelediğimiz `Türkiye Selçukluları-Bizans Münasebetleri (1075- 1116)` adlı tezimizde genel olarak, Büyük Selçuklu devletinin kurulmasının ardından Anadolu'ya düzenlenen Selçuklu akınları ve Bizans ile olan ilk temaslar, daha sonra asıl tez konumuzu oluşturan Türkiye Selçuklu devletinin kurulmasıyla yoğunlaşan ilişkiler ve sırasıyla Süleymanşah, Ebu'l Kasım, I. Kılıç Arslan ve Şahinşah döneminde Selçuklular ile Bizans imparatorluğu arasındaki antlaşmalar, ittifaklar ve mücadeleleri dönemin Bizans, Ermeni, Süryanî, Arap, Fars ve Türk kaynaklarını kullanmak suretiyle ele aldık.

ABSTRACT Seljukid-Byzantine relationships which began in the first half of the XIth century generally have occured as struggle. Byzantines, who lost great portions of their Anatolian territories to the Seljukids, never gave up their aim to regain these territories and to remove the Seljuks from Anatolia completely and strived to realize this purpose. On the other hand, the Seljuks who settled in Anatolia and established a state, resisted Byzantine attacks and the Crusaders and continued their existence in Anatolia. In my M.A. thesis entitled `Turkish Seljukids-Byzantine Relationships (1075- 1116)` I have analyzed political relationships between the two states which existed in the same region for a long time. Initial Sel Juki d raids into Anatolia and contact of the Seljuks with Byzantines are discussed in detail in the first chapter. Relationships after the establisment of the Anatolian Seljukid State, treaties, alliances and struggles during the periods of Sulaymân-Shâh, Abu al-Kâsım, Kihch Arslan and Shâhinshâh, in turn, by using Byzantine, Armenian, Syriac, Arabic, Persian and Turkish sources are examined in the second and the third chapters. «****%£&*