Kur`an öğretiminde temel ilkeler, yöntem ve teknikler

Abstract

Allah tarafından okunup, üzerinde düşünülmesi, anlaşılması ve yaşanması için gönderilen Kur'an, Müslümanlarca asırlardır bu amaçlara ulaşmak için eğitim ve öğretime konu edilmiştir. Hz. Peygamber zamanında Dâru'l-Erkam ve Suffe'deki faaliyetler bu eğitim faaliyetlerinin çekirdeğini teşkil etmektedir. Hz. Peygamber sonrası devirlerde de İslam'ın ilim ve öğrenme faaliyetlerini teşvik ettiğini iyi anlayan Müslümanlar gerek ferdî gerekse kurumsal anlamda bu faaliyetleri sürdürmüşlerdir. Dinin aile büyüklerine bir sorumluluk olarak yüklediği, çocukların eğitimi için kurulan mektep ve medreselerin tarihi, İslâm'ın ilk devirlerine kadar uzanmaktadır. Başta mektep ve medreseler ve bu isim içeriğine dâhil olan küttap, cami gibi eğitim kurumları, başlangıçtan itibaren dinî ilimler ve bunların başında da Kur'ân'ın öğretilmesine özel bir önem vermişlerdir. Yazı ve okuma faaliyetleri bile en başta Kur'ân'ın doğru okunması için düşünülmekte idi. Dinin bu birinci ve çok önemli kaynağının doğru okunması için yapılan eğitim faaliyetleri sadece bu kadarla sınırlı kalmamış, ezberlenmesi ve yorumlanması şeklinde yapılan eğitim faaliyetleri ile de devam etmiştir. Bu faaliyetler için de Dâru'l-Kurra denilen ve Kur'ân öğretiminin esas alındığı kurumlar ihdas edilmiştir.Hayat şartları değişmedikçe kültür ve geleneklerde de herhangi bir değişme olmayacağı varsayımından hareketle denilebilir ki, Hz. Peygamber devrinden itibaren Kur'ân öğretimi çok yaygın olarak, başta din görevlileri olmak üzere, bilenlerin bilmeyenlere öğretmesi şeklinde amatör ve gönüllü faaliyetler halinde süregelmiştir. Osmanlı devletinde mahalle mekteplerinin açılması, Kur'ân öğretimi ve Malumat-ı Diniye derslerine ilaveten Türkçe okuma yazma öğretilmesi Tanzimat sonrasında görülen olaylardır. Son söz olarak denilebilir ki bir ülkede dindarlığın ölçüsü o ülkede düzgün Kur'ân okuyanların sayısıyla doğru orantılıdır. İslâm kültürü demek, Kur'ân kültürü demektir.

Qur'an, which Allah has sent for being read, thought and experienced, has been used in education and training by Muslims in order to active these goals. Activities in Daru'l-Erkam and Suffe in the time of the Prophet constitute the core of these educational activities. Muslims who understood that Islam promotes science and learning activities in the post-Prophet era, have continued these activities both individually and institutionally. History of schools and medresas which were established for the education of children, imposed as a responsibility on the family elders by the religion, dates back to the early days of Islam.Especially schools and medresas and educational institutions which are included in this name such as religious school, mosque, gave special attention to religious sciences and especially teaching of the Qur'an from the beginning. Even writing and reading activities were initially considered for the correct reading of the Qur'an. Training activities for the correct reading of this first and most important source of the religion were not limited to this extent, it also continued with training activities in the form of memorization and interpretation. For these activities, institutions called Daru'l-Kurra and based on teaching of Qur'an were established.With the assumption that there will not be any change in culture and traditions unless the conditions of life are changed, it can be said that; since the time of the Prophet, teaching of Qur'an has been continued in a widespread manner in the form of amateur and voluntary activities with instructions of religious people, especially imam muezzin. Establishment of neighborhood schools in Ottoman Empire, teaching of Qur'an and teaching reading and writing in Turkish in addition to Malumat-ı Diniye lessons are the events seen after Tanzimat (reorganization of the Ottoman Empire). It can be finally said that extend of religiosity in a country is directly proportional to the number of people who read Qur'an properly in that country. Islamic culture means Qur'an culture.