Geleneksel Türk kültür ve sanatının çağdaş Türk resim sanatına etkileri

Abstract

Geleneksel kültür, Türk Resim Sanatının bütün dönemlerinde etkili olmuştur. Bu etki, evrenselbir sanat dili yaratılması çabasının karşısında gelişen ulusal bir sanat yaratma eğilimindesomutlanmıştır. Türk resim tarihi boyunca geleneksel kültür yerel konuların işlenmesi vegeleneksel sanatların biçim dilinin kullanılması olmak üzere iki eğilime kaynaklık etmiştir.Öte yandan batının tekniklerini toplumsal temayı işlemekte kullanan sanatçı ulusal sanatçizgisinde kalıp çağdaşlıktan uzak düşmemeyi amaçlamıştır. Hatta 1950'li yıllarda batıdanithal edilen Soyut sanatın köklerini geleneksel minyatür, hat ve halk sanatlarında arayarak enbatılı akımlara bile ulusal bir nitelik kazandırmıştır. Primitif ressamlarla başlayan bu olguCumhuriyet kuşağı ile sürmüş. D Grubu, Yeniler, Onlar Grubu, Yenidal Grubu,ToplumsalGerçekçiler ve son dönem ressamları ile farklı nitelikler kazanmıştır. (Arseven,1973;Aslanapa,1893;Tansuğ ,1993,1996)Tüm bu sonuçlara ana kaynak kitapların taranmasının yanı sıra çeşitli sanat dergilerinintaranması sonucu ulaşılan makaleler yardımı ile varılmıştır. Benzer konuda daha önceyapılmış tez çalışmalarından da yararlanılmıştır. Ancak mevcut çalışmalar sorunu daha çokteorik boyutu ile ele almaktadır. Bu çalışma sanatçıların üretimini esas almasıyla diğerçalışmalardan ayrılmaktadır.

Traditional culture has been effective along all historical phases of Turkish painting. Thiseffect was solidified on the path to embody a national fine arts style against the tries toestablish a universal artistic language. Along the history of Turkish painting traditional culturehas hosted two tendencies, one of which is going through traditional and the other localmatters. On the other hand Turkish artists have aimed at not staying far fromcontemporariness. This aim was resulted in localization and nationalization of importedabstract arts from the West from 1950s on through the use of miniatures, calligraphy andsimilar folkloric arts. This phenomenon was initiated by primitive painters and lasted throughTurkish Republic era painters. The situation was renewed by the contributions of Group D,Group Yeniler, Group Yenidal, Socialist Realists, Naives and painters of later periods. BedriRahmi Eyüboğlu and Turgut Zaim are distinguished painters that have an extraordinary effectwithin such contributions. (Arseven,1973;Aslanapa,1993;Tansuğ,1993,1996)The points cited above were underlined through literature review mostly leaning on thearchives of art-magazines such as Milliyet Sanat, Sanat Çevresi and Sanat Dünyamız alongwith reference books, while theses and dissertations prepared on the same subject were madeuse of as well. The uniqueness of this thesis from others has been the point that it focused onthe products of artists rather than concentrating on the theoretical dimensions.