Tanzimat dönemi Türk edebiyatında romantizm-realizm tartışmaları üzerine bir inceleme

Abstract

XIX. asır Türk edebiyatında realizm-romantizm tartışmaları hayal-hakikat tartışmaları etrafında şekillenmiştir. Beşir Fuat'ın Victor Hugo monografisinin yayımlanmasıyla oluşan ikilikte sorun başlangıçta ?anlama?yı değil ?ötekileştirme?yi derinleştirir. Ancak 1895-1896'da yayımlanan Ali Kemal'in Sorbonne Daru'l-fünununda başlıklı yazılarından sonra basın ?anlama?yı öne çıkarır. Tartışmalarda geleneksel anlatı türleri de eleştirilimiş böylece yenileşme yolundaki edebiyat eski edebiyat anlayışından yavaş yavaş kopmuş zamanla Batı edebiyatlarının etkisi altında yoluna devam etmiştir. Basın mutlak manada bir edebiyat akımına bağlı kalmamış durum Türk edebiyatının tabiatının bir göstergesi olmuştur. Özellikle roman ve şiir etrafında dile getirilen kanaatlerde eleştirinin farklı edebî türleri beslediği dikkate değer bir husustur.

In XIX. Century Turkish literature debates of romanticism-realism has to being shaped around daydream-truth. The main problem in duality which occures after Beşir Fuat had published Victor Hugo monography does not deepen the ?comprehension? it deepens only ?marginalisation?. Press emphasises the ?comprehension? after Ali Kemal?s articles called ?Sorbonne Daru?l-fünununda?. Traditional types of narrative had also critised in controversion and literature which is on the way of modernization quits from classical literature and in the process of time it goes after West literature. Press does not belong to whatsoever literary movement strictly. The situation is a sign of Turkish literature. Especially interpretation in novel and poetry ciritisation supports different types of literary genre is remarkable aspect.