Technology transfer through the movement of people: The case of the 1933 university reform

Abstract

Türkiye Cumhuriyeti kuruluşundan birkaç sene sonra 1933'te, `Üniversite Reformu` olarak bilinen bir reform hareketiyle yüksek öğrenim kurumlarını yeniden düzenledi. Türkiye'nin Üniversite Reformu dönemi, Almanya'da Nasyonal Sosyalizmin yükselişi ile aynı zamana denk geldi. Nazi rejiminde işlerini kaybeden bir çok değerli Alman ve Almanca konuşan akademisyen, Türkiye'ye mülteci olarak geldiler ve Üniversite Reformu'nda yer aldılar. Bu mülteci akademisyenler, ekonomi, tıp, fen bilimleri, sosyal bilimler, hukuk ve sanat gibi çoğu alanlarında uzmanlaşmışlardı ve Türkiye'de kaldıkları sürece ülkede modern, Batı tarzı üniversite eğitiminin temellerini atmaya yardımcı oldular. Bu tez, 1933 Üniversite Reformu'nu, insan ve işgücü hareketliliği ile yapılan bir teknoloji transferi olayı bağlamında incelemektedir. Tez, Üniversite Reformu'nun, mülteci akademisyenlerin beşeri sermayelerini teknolojik değişimin aracıları ve katalizörleri olarak kullandığını savunmaktadır. Bu da yeni metodolojilerin tanıtılması ve uyarlanmasına, eğitim bilgi tabanının zenginleştirilmesine ve Türk üniversitesine aktarılan değerlerin, yeniden ve yerli olarak üretilebilmesi yeteneğini kazandırdığını önermektedir. Bu sonuca varmak için tez, mülteci akademisyenlerin belirli alanlardaki katkılarını, bu alanların değişim ve gelişimini değerlendirir, ve özetle 1933 sonrası Türkiye'ye akademik göçün Türk yüksek öğretimi üzerindeki etkilerini inceler.

In 1933, the newly established Turkish Republic set out to reform its tertiary education institutions in an event that would come to be known as the University Reform. This period coincided with the rise of National Socialism in Germany, which displaced many valuable German-speaking scholars, a great number of whom moved to Turkey as refugees and took part in the Turkish university reform. The refugee scholars specialized in a vast array of fields including economics, medicine, natural sciences, social sciences, law, and the arts. Through their stay, they laid out the foundations for modern, Western-style university education in Turkey. This thesis examines the 1933 University Reform in Turkey in the context of a massive technology transfer event facilitated via the movement of people. It offers that the 1933 University reform utilized the refugees' human capital as agents and catalysts of technological change, which resulted in the introduction and adaptation of new methodologies, accumulation in the educational knowledge base, and endowed the Turkish university with the ability to indigenously reproduce the transferred values. To arrive at this conclusion, the thesis details the contributions of the refugee scholars within their given fields, examines the development of these fields and their education in Turkey as instigated by these contributions, and altogether evaluates the effects of the emigration on Turkish higher education.