İmplant bölgesindeki sert ve yumuşak doku profilinde ortodontik ekstrüzyon uygulaması

Abstract

İmplant uygulanacak bölgedeki kemik ve dişetinin kalite ve kantitisesi implantların uzun dönem prognozunda önemli rol oynamaktadır. İmplantların primer stabilitesi yerleştirme sırasındaki mevcut kemik miktarı ile doğrudan ilişkilidir. Alveoler kemiğin üç boyutlu morfolojisi özellikle anterior bölgelerde sıklıkla ideal özellikte olmamaktadır. Bukko-lingual yöndeki kortikal kemik miktarının yetersiz olduğu durumlarda ideal implant yerleşimi için cerrahi ve cerrahi olmayan ogmentasyon yöntemleri kullanılmaktadır. Diş çekimi sonrası alveoler kemik hacminin korunması ideal implant yerleşimine, sonrasında estetik ve fonksiyonel sonuçlar elde edilmesine olanak sağlamaktadır. Diş çekimi sonrası sıklıkla soketin koronal kısmında genişleme olmaktadır. Bu durum diş çekimini takiben immediat implant yerleştirilen vakalarda probleme neden olmaktadır. Silindir formdaki implantların yerleştirilmesinde soketin koronal 2/3'lük kısmında boşluk kalmaktadır. Ogmentasyon prosedürleri genellikle implant yerleştirilecek bölgede sert ve yumuşak doku profilini düzenlemek için kullanılmaktadır. Alveoler kemik miktarını artırmak ve implantların primer stabilitelerini sağlamak için allojen greftler, intraoral ve ekstra oral yolla elde edilen otojen greftler sıklıkla kullanılmaktadır. İmplant yerleştirilecek bölgedeki dişetinin yetersiz olduğu durumlarda bağ dokusu grefti, serbest dişeti grefti ve koronale kaydırılan fleb operasyonu gibi konvansiyonel mukogingival cerrahi yöntemler yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Restore edilemeyecek durumdaki dişlere çekim öncesi ortodontik ekstrüzyon uygulaması, implant uygulanacak bölgenin düzenlenmesinde kullanılan geleneksel cerrahi ogmentasyon yöntemlerine alternatif olarak kullanılmaktadır. Bu teknik implantların primer stabilitelerini geliştirmede, alveoler soketin kemik ile dolmasında, interdental kemik yüksekliği ve yapışık dişeti mikarını artırmada kullanılabilir. Bu pilot çalışmanın amacı çekim endikasyonu konmuş asemptomatik dişlerin ortodontik ekstrüzyonla sürdürülerek implant bölgesindeki sert ve yumuşak doku profilinin düzenlenmesi ve sonrasında immediat implant uygulayarak estetik ve fonksiyonel sonuçların değerlendirilmesidir.

The quality and quantity of alveolar bone and gingival tissues in potential implant recipient sites is a major determinant of the long-term prognosis of the implant fixture. The primary stability of a dental implant is directly related to the amount of alveolar bone available at the time of implant placement. The three-dimensional morphology of the alveolar bone in potential implant sites is often less than ideal, especially in the anterior region. The inadequate amount of cortical bone in the buccolingual dimension often necessitates surgical or nonsurgical bone augmentation to ensure ideal implant positioning and adequate thread coverage. Preservation of alveolar bone volume following tooth extraction facilitates subsequent placement of dental implants and leads to an improved esthetic and functional prosthodontic result. In cases of immediate implant placement following tooth extraction, the extraction socket left behind immediately after tooth extraction is invariably too large to closely approximate the implant surface, especially in the coronal two-thirds. The conical shape of the socket also precludes a tight fit around the generally cylindrical implant, a problem that is compounded by the almost inevitable coronal socket expansion that occurs during extraction maneuvers. Augmentative surgical procedures are often used to improve the hard and soft tissue profiles of implant recipient sites. Allogenous grafting and autogenous bone grafting from intraoral or extraoral donor sites is currently the most widely used and best studied method of increasing the amount of alveolar bone available for primary implant anchorage, stability, and thread coverage. For correction of gingival deficiencies at potential implant recipient sites, conventional mucogingival surgical procedures, such as connective tissue grafts, free gingival grafts, and coronally positioned flaps, are the mostly commonly used treatment modalities. Orthodontic extrusion of nonrestorable ?hopeless? teeth prior to extraction and subsequent implant placement was introduced as a viable alternative to conventional surgical augmentative procedures in implant site development. This technique may be used to improve primary anchorage of a dental implant, fill the alveolar socket with bone, preserve interdental bone height and increase the amount of attached gingiva.The aim of this pilot study is the rehabilitation of hard and soft tissue profile at implant zone by using orthodontic extrusion that face to extraction indication of asymptomatic teeth and evaluation of aesthetic functional result after the immediate implant procedures.