Demineralize kemik matriksi ve kalsiyum sülfat kombinasyonu içeren yeni bir greft materyalinin periodontal kemik içi defektlerin tedavisinde kullanımının klinik ve radyografik olarak değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmada, kronik periodontitisli bireylerde periodontal kemik içi defektlerin tedavisinde demineralize kemik matriksi (DKM) ve kalsiyum sülfat (KS) kombinasyonu içeren bir greft materyalinin klinik ve radyografik etkinliği incelendi. Çalışmaya, başlangıç tedavisi tamamlanmış, yaş ortalaması 43.6±3.18 olan 13 kronik periodontitis hastasındaki 3+2+1, 3+2 ve 2 duvarlı 31 kemik içi defekt dahil edildi. Başlangıç tedavisinden 8 hafta sonra sondalanabilir cep derinliği (SCD) ?6 mm ve kemik içi defekt derinliği ? 4 mm olan defektler tedavi edildi. Defektlere DKM ve KS karışımı içeren putty formundaki bir greft materyali uygulandı. Klinik ve radyografik değerlendirmeler operasyondan önce ve operasyon sonrası 12. ayda kaydedildi. Defektin en derin noktasında, 3.84±1.19 mm SCD azalması, 1.06±0.51 mm dişeti çekilmesi, 2.81±0.98 mm ataşman kazancı, 2.58±0.76 mm klinik kemik kazancı ve 2.35±1.05 mm radyografik kemik kazancı ile başlangıca göre çok ileri derecede anlamlı sonuçlar saptandı (p<0,001). Bu bulgular uygulanan greft materyalinin klinik ve radyografik olarak kabul edilebilir düzeyde rejeneratif iyileşme sağladığını ve kemik içi defektlerin tedavisinde kullanılabileceğini göstermektedir.

The present study evaluated the clinical and radiographic efficacies of a graft material including demineralized bone matrix (DBM) and calcium sulfate (CS) combination in the treatment of periodontal intrabony defects of chronic periodontitis patients. Thirty-one 3+2+1, 3+2 and 2 wall intrabony defects with a probing depth (PD) of ? 6 mm and an intrabony component of ? 4 mm were treated in 13 patients with the mean age of 43.6±3.18 after completion of non-surgical periodontal therapy. In each of the patients intrabony defects were treated with the putty form of DBM and CS combination. Clinical and radiographic measurements were recorded at baseline and 12 months after therapy. At final examination, the mean PD reduction of 3.84±1.19 mm, recession of 1.06±0.51 mm, attachment gain of 2.81±0.98 mm, clinical bone gain of 2.58±0.76 mm and radiographic bone gain of 2.35±1.05 mm were found, which were all statistically significant compared to their baseline values (p<0,001). These results suggest that acceptable level of PD reduction, attachment and bone gains could be obtained clinically and radiographically with this regenerative material combination.